شیعه نیوز | آرتریت پسوریاتیک زمانی اتفاق می‌افتد که سیستم ایمنی بدن باعث التهاب مفاصل و ساختارهای اطراف (آنتزها) که به استخوان متصل است، شود.
به گزارش «شیعه نیوز»، حدود یک سوم افرادی که پسوریازیس دارند به آرتریت پسوریاتیک مبتلا می‌شوند. علایم ممکن است شدید بوده و به سرعت بدتر شوند یا می‌توانند خفیف باشند و طی سالیان و به آهستگی وخیم شوند.
علایم آرتریت پسوریاتیک
علایم این بیماری می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
۱) درد و سفتی مفاصل: آرتریت پسوریاتیک می تواند این قسمت‌های بدن را تحت تاثیر قرار دهد:
- مچ پا
- زانو
- انگشتان
- انگشتان پا
- پایین کمر
همچنین احتمال سفت شدن مفاصل در اول صبح یا بعد از مدتی استراحت بیشتر است.
۲) گرمی و تورم مفاصل: همراه با درد، التهاب می تواند مفاصل شما را متورم کند.
۳) مشکلات ناخن: آرتریت پسوریاتیک معمولاً باعث ایجاد تغییراتی در ناخن ها می شود از جمله سوراخ شدن، شکستن یا حتی جدا شدن ناخن.
۴) درد پایین کمر: برای حدود ۲۰ درصد از افراد مبتلا به آرتریت پسوریاتیک، التهاب باعث ایجاد مشکلاتی در مفاصل بین مهره‌ها می‌شود؛ وضعیتی به نام «اسپوندیلیت». همچنین باعث التهاب مفصل «خاجی‌تهیگاهی» می‌شود.
۵) آماس انگشت: این زمانی است که کل انگشتان دست یا پا متورم می شوند. علایم آماس انگشت می تواند به پزشکان کمک کند تا آرتریت پسوریاتیک را از آرتریت روماتوئید تشخیص دهند.
۶) مشکلات چشمی: در برخی موارد، افراد مبتلا به آرتریت پسوریاتیک مشکلات چشمی را تجربه می کنند. همان فرآیند التهابی که باعث مشکلات مفصلی می شود می تواند به سایر نواحی بدن مانند چشم ها نیز آسیب برساند.
۷) درد پا: دو مورد از رایج‌ترین قسمت‌های بدن برای یافتن آرتریت پسوریاتیک در تاندون آشیل است که بین ماهیچه ساق پا و پاشنه یا پایین پای شما قرار دارد.
۸) درد آرنج: التهاب ناشی از آرتریت پسوریاتیک می تواند باعث درد در آرنج نیز شود.
۹) خستگی: حدود نیمی از افراد مبتلا به آرتریت پسوریاتیک احساس خستگی می کنند که بر فعالیت های روزانه آنها تأثیر می گذارد. این وضعیت ناشی از التهاب ناشی از آرتریت پسوریاتیک است.
۱۰) مشکل در حرکت دادنِ دست و انگشتان: تورم و درد مفاصل که ممکن است با آرتریت پسوریاتیک همراه باشد، می‌تواند حتی کارهای ساده و روزمره را سخت کند.
به گزارش «وب ام دی»، اگر هر یک از علایم بالا را دارید، به خصوص اگر پسوریازیس دارید یا در خانواده شما شایع است، با پزشک یا روماتولوژیست خود در مورد آنچه در حال وقوع است، صحبت کنید.