شیعه نیوز- عقیده‌ای استعماری وجود دارد که مسلمانان و به‌ویژه زنان مسلمان را نیازمند کمک و نجات دادن می‌داند که تحقیرآمیز و ناپسند است. این بدان معناست که زنان مسلمان قادر به فکر کردن و داشتن استقلال از خود نیستند. با این حال، هنگامی که زنان مسلمان می‌خواهند استقلال خود را حفظ کنند و حجاب بپوشند، به نام آزادی و از طریق سکولاریسم به آنها «نه» گفته می‌شود.
به گزارش «شیعه نیوز»، مبینا فرید (Mubina Fareed)، ستون‌نویس این نشریه به موضوع استفاده ابزاری غرب از سکولاریسم در سرکوب زنان مسلمان پرداخت و نوشت: عزم فرانسه برای سلب تمام آزادی‌های مذهبی از مسلمانان در داخل کشورشان همچنان قوی است. در ماه سپتامبر(شهریورماه)، یک دادگاه عالی در فرانسه حکم حکومتی را تأیید کرد که بر اساس آن کودکان در مدارس دولتی از پوشیدن عبایه و همچنین لباس‌های بلند منع شدند. این لباس، ردایی تمام‌قد هستند که مردان و بانوان محجبه برای پوشیدن انتخاب می‌کنند. این ممنوعیت توسط دولت فرانسه تحت عنوان سکولاریسم ارائه شده است.
یک تعریف سطح پایه از سکولاریسم رد یا طرد دین و ملاحظات مذهبی است. کشورهای غربی با استفاده از آن به عنوان ابزاری برای سرکوب مسلمانان، مفهوم سکولاریسم را به گونه جدیدی تعریف کرده‌اند. ممنوعیت عبایه تنها نمونه‌ای از اسلام‌هراسی آشکاری بوده که در نهادهای غربی جا خوش کرده است.
در سوئد، کشوری سکولار، سوزاندن قرآن توسط یک معترض اسلام‌ستیز منجر به درگیری در خیابان‌ها شد. پلیس این اعمال نفرت‌انگیز (سوزاندن قرآن) را با ادعای وجود آزادی بیان مجاز دانسته اما به‌طور کاملاً واضحی واکنش‌های جامعه مسلمانان را محکوم کرده است.
شانال خواجه (Shanal Khawaja)، دانشجوی سال سوم دانشگاه مینه‌سوتا، گفت: احساس می‌کنم سوزاندن قرآن نماد کاملی از اسلام‌هراسی است. علاوه بر کینه‌تان، اگر اسلام‌ستیز هستید دیگر چرا قرآن را می‌سوزانید؟ با این نوع از آزادی بیان، معنای پشت آن پاک می‌شود.
نادیده گرفته شدن اقلیت‌ها
نادیده گرفتن نگرانی‌ها در مورد سرکوب جوامع اقلیت چیز جدیدی نیست. هنگامی که دولت‌ها اقدامات توهین‌آمیزی مانند قرآن‌سوزی را نادیده می‌گیرند، به کاشت بذر نفرت در بین توده‌های مختلف مردم ادامه می‌دهند.
لفاظی‌های پیرامون این گرایش‌های ظالمانه (نادیده گرفتن مقدسات مسلمانان)، وضعیت خطرناکی ایجاد و این روایت را تقویت می‌کند که مسلمانان اشتباه می‌کنند و باید کنترل شوند. امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه، از ممنوعیت بورکینی (یک لباس شنا برای پوشاندن تمام بدن) در سال ۲۰۲۲ حمایت و ادعا کرد که از ارزش‌های جمهوری در برابر تهدید افراط‌گرایی مذهبی محافظت می‌کند. منتقدان بورکینی معتقد بودند که این لباس شنا نماد سرکوب زنان است و می‌تواند به عنوان نقطه ورود احتمالی برای گرایش به افراط‌گرایی اسلامی باشد.
نازیش خان (Nazish Khan)، دانشجوی سال چهارم دانشگاه مینه‌سوتا، گفت: به نظر من یکی از بدترین بخش‌های اسلام‌هراسی در غرب، میزان اغماض مردم است. این کافی نیست که آنها به ما ظلم کنند، از ما به بهانه‌های گوناگون به پلیس شکایت کنند، ما را زیر نظر بگیرند و به حاشیه ببرند و در عین حال وانمود کنند که این کار را به نفع ما انجام می‌دهند.
ریشه استعماری اسلام‌هراسی
جای تعجب نیست که تمایلات استعماری این کشورها فروکش نکرده است. این عقیده که مسلمانان و به‌ویژه زنان مسلمان نیازمند کمک و نجات دادن هستند، تحقیرآمیز و ناپسند است. این بدان معناست که زنان مسلمان قادر به فکر کردن و داشتن استقلال از خود نیستند و مجبور به پیروی از دین هستند. با این حال، هنگامی که زنان مسلمان می‌خواهند استقلال خود را حفظ کنند و حجاب بپوشند، به نام آزادی و از طریق سکولاریسم به آنها «نه» گفته می‌شود.
خان گفت: اسلام‌ستیزان همه این حقوق و آزادی‌ها را دارند تا به ما آسیب برسانند، چه از نظر روحی یا جسمی، اما لحظه‌ای که صحبت می‌کنیم، ما را وحشی می‌دانند یا به دلیل نارضایتی از شرایط خود با انگ افراط‌گری روبه‌رو می‌شویم. عدم توجه و آگاهی عمومی نیز گویای این موضوع است.
این ممنوعیت‌ها همه ما را به این نتیجه می‌رساند که مسلمانان در جهان غرب جایی ندارند. مهم نیست چقدر اینجا زندگی کرده‌ایم یا چقدر ادعای میهن‌پرستی داریم، اعتقادات مذهبی، ما را در حاشیه جامعه قرار می‌دهد.
خواجه گفت: این (ممنوعیت‌های وضع شده در مورد مسلمانان) به من احساس شهروند درجه دو بودن می‌دهد، حتی اگر در آمریکا متولد و بزرگ شده باشم. من تمام شرایط آمریکایی بودن را دارم، اما با توجه به مسلمان بودن و دختر مهاجر پاکستانی بودن، احساس می‌کنید شهروند درجه دو هستید زیرا این اتفاقات را می‌بینید و دولت خود را در جایگاه محکوم کردن این مسائل نمی‌بینید.
هیچ چیز بلندتر از سکوت نیست. فرانسه متحد نزدیک آمریکا است، اما هیچ شعاری برای مسلمانان در فرانسه وجود ندارد زیرا آنها از حقوق خود محروم هستند. اگر کسی حرفی نزند راهی برای تغییر لفاظی‌ها وجود ندارد. با این همه تردید در محکوم کردن چیزی که آشکارا اشتباه است، خود اشتباهی بزرگتر است. چه کسی می‌تواند بگوید که آمریکا برای نجات مسلمانان از دست خود، اجرای سیاست‌های هدفمندتری را آغاز نخواهد کرد؟