«شیعه نیوز»: امام صادق(ع) درباره نتيجه «شكر نعمت» و «كفران نعمت» مي‌فرمايد: «در كتاب آسمانى تورات نوشته شده كه زوالى براى نعمت ها نيست، اگر شكر آن به جاى آورده شود و بقايى براى نعمت‌ها نيست، اگر كفران شود». شكر هم فقط شكر لفظى نيست؛ بلكه بايد در عمل هم نمود داشته باشد؛ چرا كه بهره‌بردارى صحيح از يك نعمت، شكر عملى است.
نتيجه «شكر نعمت» و «كفران نعمت»
«قال الامام الصّادق(عليه السلام): مَكْتُوبٌ فِى التَوْرَاةِ لَازَوَالَ لِلنَّعْمَاءِ إذَا شُكِرَتْ وَ لَابَقَاءِ لَهَا إذَا كُفِرَتْ»(1)؛ (امام صادق(عليه السلام) مى‌فرمايد: در كتاب آسمانى تورات نوشته شده - در واقع حديث قدسى است - كه زوالى براى نعمت‌ها نيست، اگر شكر آن به جاى آورده شود و بقايى براى نعمت‌ها نيست، اگر كفران شود).
شرح حديث:
اين كه بسيارى از نعمت‌ها در اختيار انسان قرار مى‌گيرد به خاطر وجود يك سلسله عوامل پيچيده است كه دست به دست هم داده‌اند تا آن نعمت فراهم شود و ما در واقع نتيجه را مى‌بينيم. به عنوان مثال پيراهنى كه انسان مى‌پوشد نعمتى از نعمت‌هاى خداست و افراد و اشياى زيادى دست به دست هم داده‌اند تا اين نعمت فراهم شده است. كسى كه زمين را شخم زده و تخم پنبه را كاشته، كسى كه آن را برداشت كرده، كارخانه‌اى كه آن را به نخ تبديل كرده، كارخانه‌اى كه نخ را به پارچه تبديل كرده و كارخانجاتى كه آهن را استخراج كرده و ابزار لازم را ساخته‌اند و... پس هزاران هزار انسان در ساخت يك پيراهن دخيل بوده‌اند. علاوه بر اين دانشى كه براى ساخت آن به كار رفته محصول تجربيّات هزاران ساله بشر است.
حوزه‌هاى علميّه‌اى هم كه اكنون در دسترس ماست، حاصل دسترنج انسان‌هاى زيادى است؛ عدّه‌اى شهيد شده‌اند تا اين نعمت به دست ما رسيده است. كسانى كه بنيان حوزه را گذاشته‌اند و بزرگانى كه براى توسعه آن زحمت كشيده‌اند، اگر همه را حساب كنيم، خواهيم ديد كه بيش از هزار سال كار شده تا اين نعمت به دست ما رسيده است و ما هم كه مى‌خواهيم در آن به تحصيل بپردازيم، بايد سلامت و فراغت داشته باشيم كه اين هم از ديگر نعمت‌هاى الهى است. در اينجا نيز ما نتيجه را مى‌بينيم؛ ولى نمى‌انديشيم كه چقدر زحمت كشيده شده تا امروز اين حوزه به اينجا رسيده است.
اگر به اين مقدّمات فكر كنيم، حسّ شكرگذارى در ما تحريك مى‌شود و در مقام شكر برمى‌آييم و توفيق را از خدا مى‌خواهيم؛ ولى بايد توجّه نمود كه مقدّماتِ توفيق به دست ماست. شكر فقط لفظى نيست؛ بلكه بايد در عمل هم نمود داشته باشد؛ چرا كه بهره‌بردارى صحيح از يك نعمت، شكر عملى است. افرادى بودند كه شكرگزار نبوده و اوقات را به بطالت گذراندند كه در نتيجه نعمت از آنها سلب شد و گرفتار شده و نتوانستند به جايى برسند. شكر نعمت را بجاى آوريد تا بتوانيد تا آخر عمر از نعمت‌هاى الهى بهره مند شويد.
شكر نعمت، نعمتت افزون كند *** كفر، نعمت از كفت بيرون كند.(2)
پی نوشت:
(1). الكافي، كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، محقق / مصحح: غفارى، على اكبر، آخوندى، محمد، دار الكتب الإسلامية، تهران، 1407 قمری، چاپ چهارم، ج 2، ص 94، باب (الشكر).
(2). گردآوری از کتاب: مشكات هدايت، مكارم شيرازى، ناصر، تهيه و تنظيم: مكارم، مسعود، حامدى، محمد رضا، مدرسه امام على بن ابى طالب(علیه السلام)، قم، 1385 شمسی، چاپ اول، ص 131.
انتهای پیام