«شیعه نیوز»: علامه بهبهانی خطاب به پسرش گفت: وای به حال آن وقتی که ما هم زندگیمان را مثل طبقه مرفه کنیم که این یگانه مایه تسلی خاطر فقرا هم از دست می‌رود.
در سیره و سنت علمای دین به گزارش‌هایی برمی‌خوریم که از همدردی آن‌ها با مردم زمانشان حکایت می‌کرده است. آن‌ها تلاش داشتند زندگیشان را هم‌سطح فقیرترین مردم محل زندگیشان قرار دهند. علامه وحید بهبهانی از مراجع بزرگ عالم تشیع یکی از آن‌هاست که استاد شهید مرتضی مطهری در کتاب «حق و باطل» به این موضوع اشاره داشته و نوشته است:
درباره سیره عملی علامه بهبهانی می‌نویسد: روزی علامه، عروسش (همسر آقا محمد اسماعیل) را دید که جامه‌های عالی و فاخر پوشیده است. به پسرش اعتراض کرد که چرا برای زنت اینجور لباس می‌خری؟ پسرش خیلی جواب روشنی داد. گفت: «قل من حرم زینة الله التی اخرج لعباده و الطیبات من الرزق»؛ بگو: چه کسی زینت الهی را که خدا برای بندگانش پدید آورده و روزی‌های پاکیزه و مطبوع را حرام کرده است (اعراف/ ۳۲)، مگر این‌ها حرام است؟ لباس فاخر و زیبا را چه کسی حرام کرده است؟
گفت: پسرکم! نمی‌گویم که این‌ها حرام است. البته حلال است و من روی حساب دیگری می‌گویم. من مرجع تقلید و پیشوای این مردم هستم، در میان این مردم غنی هست، فقیر هست، متمکن هست، غیرمتمکن هست، افرادی که از این لباس‌های فاخر و فاخرتر بپوشند هستند، ولی طبقات زیادی هم هستند که نمی‌توانند اینجور لباس‌ها را بپوشند، لباس کرباس می‌پوشند، ما که نمی‌توانیم لباسی را که خودمان می‌پوشیم، برای مردم هم تهیه کنیم و نمی‌توانیم آن‌ها را در این سطح زندگی بیاوریم.
ولی یک کار از ما ساخته است و آن همدردی کردن با آن‌هاست. آن‌ها چشمشان به ماست. یک مرد فقیر وقتی زنش از او لباس فاخر مطالبه می‌کند، یک مایه تسکین خاطر دارد و می‌گوید: گیرم ما مثل ثروتمند‌ها نبودیم، ما مثل خانه آقای وحید زندگی می‌کنیم، ببین زن یا عروس وحید اینجور می‌پوشد که تو می‌پوشی؟
وای به حال آن وقتی که ما هم زندگیمان را مثل طبقه مرفه و ثروتمند کنیم که این یگانه مایه تسلی خاطر و کمک روحی فقرا هم از دست می‌رود. من به این منظور می‌گویم ما باید زاهدانه زندگی کنیم که زهد ما همدردی با فقرا باشد، روزی که دیگران توانستند لباس فاخر بپوشند، ما هم لباس فاخر می‌پوشیم. این وظیفه همدردی برای همه است، ولی برای پیشوایان امت خیلی بیشتر و دقیق‌تر است.
درباره این مرجع تقلید بیشتر بدانید
مـحـمدباقر بن محمداکمل بهبهانی (۱۱۱۷ ـ ۱۲۰۵ هجری قمری)، معروف به وحید بهبهانی، فقیه، اصولی و از علمای بزرگ شیعه در قرن دوازدهم و سیزدهم هجری قمری که احیاگر علم اصول بود. نسب او با ۱۴ واسطه به شیخ مفید می‌رسد و از طریق مادر هم از نواده‌های مجلسی اول است. او از علمای دوره صفویه است که بعد از انقراض دولت صفویه، حوزه اصفهان از مرکزیت افتاد و به عتبات عالیات مهاجرت کرد.
وحید بهبهانی، کربلا را مرکز فعالیت‌های علمی قرار داد و شاگردان بسیار مبرزی تربیت کرد و در راه دفاع از اجتهاد و مبارزه با اخباری‌گری ـ که در آن وقـت سخت رواج یافته بود ـ ایستادگی کرد و با پیگیری او اخباری‌گری به حاشیه رفت. او در ۲۹ شوال سال ۱۲۰۵ هجری قمری در کربلای معلی به جوار رحمت حق پیوست و در رواق حضرت امام حسین (ع) پایین پای شهدا مدفون شد.
انتهای پیام