حکم فقهی سحر و جادو

به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از مشرق،حجت الاسلام سید محمد سادات منصوری رئیس مرکز پاسخگویی به سؤالات دینی در گفتگو با مهر در رابطه با دعانویسی برای اموری چون بخت گشایی گفت: وارد شدن به آثار و امکان علوم غریبه بحث مفصلی دارد که علاقمندان باید برای اطلاعات بیشتر به تفسیر المیزان درباره سوره بقره مراجعه کنند. در این بخش علامه طباطبایی به طور مفصل به موضوعاتی چون سحر اشاره کرده است.

وی افزود: برخی اوقات دعانویسان مطالبی را بیان می کنند که با عقل و نظام علی و معلولی و میزانهای عالم هیچ سنخیتی ندارد؛ اما به هرحال اصل این که این امور در عالم وجود  دارد و آثار و تأثیراتی هم از خود به جای می گذارد غیرقابل انکار است.

حجت الاسلام سادات منصوری تصریح کرد: هرکس نمی تواند ادعا کند که در علوم غریبه تبحر دارد. باید به این مسئله توجه کرد که ادعای هرفردی در این عرصه پذیرفته نیست و دیگر اینکه باید رابطه این امور با نظام علی و معلولی و طبیعی مشخص شود پس در نتیجه، کل بحث جای حرف و تردید دارد.

وی تأکید کرد: اغلب افرادی که دست به این کار می زنند دروغگو و شیاد هستند، اگر این افراد می توانستند کاری کنند ابتدا برای خود این کار را می کردند؛ اگر توانایی این را داشتند که بین دونفر محبت و الفت ایجاد کند تا بتوانند با یکدیگر ازدواج کنند، ابتدا باید وضعیت نابسامان خانواده خود را سامان می بخشیدند تا در خانواده خود مشکل نداشته باشند. اینکه خود افرادی که مدعی دعا نویسی هستند در شرایط نابسامانی به سرمی برند بر هیچ کس پوشیده نیست.

رئیس مرکز پاسخگویی به سؤالات شرعی تأکید کرد: پرداخت به سحر و جادو از نظر فقه و شرع حرام و ساحر در حد کافر توصیف شده است .

سید محمد سادات منصوری اضافه کرد: ممکن است عده قلیلی برای باطل کردن سحر و مقابله با آن سحر را بیاموزند اما این افراد جزو علما بوده و تعداد آنها بسیار معدود است. افرادی که ادعای سحر و جادو می کنند، شیاد و خیالپرداز هستند و قوه تخیل قوی دارند. به صورت روشن و صریح می توان گفت هم انجام این کارها و هم به دنبال آن رفتن از نظر علما حرام است.
 
وی اظهار داشت: افراد باید به جای این کارها توسل کند، دعا کنند، صدقه بدهند و از خدای متعال بخواهند اگر مصلحت است راه آنها را گشوده کند. ارتقای سطح فرهنگ، دانش و سواد مردم در این عرصه بسیار مهم است، اگر افراد به دنبال عقل و دانش باشند این مسائل خود به خود کمتر می شود. از طرفی هرقدر سطح ایمان و تقوای مردم بیشتر باشد پرداختن به این مسائل نیز کمرنگ تر می شود.