آنچه باید درباره خال های مادرزادی بدانید

به گزارش «شیعه نیوز»، خال ها دو گونه اند مادرزادی و اکتسابی، اکتسابی ها تا قبل از 35 سالگی روی بدن ایجاد می شوند که معمولا خوش خیم و بدون خطر هستند.

شناسایی خال های خطرناک و مادرزادی

خال یک نتوپلاسم خوش خیم سلول های رنگدانه ساز است که بسیاری از افراد روی پوست نقاط مختلف بدن خود در اندازه های متفاوت دارند و همیشه به فکر برداشتن آنها هستند.

اگر شما هم جزو این دسته از افراد هستید و به فکر برداشتن خال های بدنتان هستید بهتر است قبل از اقدام برای برداشتن خال این بخش از سلامت نمناک را از دست ندهید و بدانید که خال ها ضایعات پوستی هستند که انواع مختلف دارند و بهترین روش برای برداشتن آنها بعد از شناسایی عدم وجود خطر توسط پزشک، جراحی کردن آنها است.

آنچه باید درباره خال های مادرزادی بدانید

خال ها به دو گروه بزرگ اکتسابی و مادرزادی تقسیم می شوند. گروه اول که شامل بیشتر خال ها می شوند، اکتسابی اند و حدود 80 درصد مردم دارای یک یا چند خال ملانوسیتی هستند. این خال ها در دوران کودکی و بلوغ ایجاد می شوند اما پس از 35 سالگی دیگر خال جدید ایجاد نمی شود.

خال های مادر زادی در گروه دوم خال ها جای دارند که یک درصد نوزادان، هنگام تولد این نوع خال ها را در اندازه های کوچک، متوسط و بزرگ دارند . قطر خال های بزرگ، بیش از 20 سانتی متر است و در برخی موارد آنقدر بزرگ هستند که قسمتی یا تمامی تنه یا اندام را در بر می گیرند.

بیشتر این خال ها در قسمت تحتانی پشت و در ناحیه ران ها قرار دارند. در این خال ها 4 تا 6 درصد خطر ایجاد سرطان بدخیم پوست یعنی ملانوم وجود دارد. در موقع تولد گاهی خال های مادر زادی بسیار کمرنگ هستند و مورد توجه قرار نمی گیرند؛

در حالی که خال های ملانوسیتی مادر زادی کوچک و متوسط سرعت رشد کمتری نسبت به سرعت رشد شیرخواران دارند و با گذر زمان کوچک می شوند. این نوع خال ها هنگام بلوغ تیره تر می شوند و بر روی آنها موهای زبر و خشن رشد می کنند.

خالها حتما باید توسط متخصص پوست و با روش درست برداشته شوند

خال ها اصولا خوشخیم هستند مگر خال های مادرزادی و خال های غیرکلاسیک (دیسپلاستیک)، اما دیگر خال ها اغلب بدون خطرند. این متخصص تاکید می کند:هرگونه تغییری در اندازه، رنگ، قوام سطحی خال و پیدایش درد، خارش و خونریزی حتما باید مورد توجه قرار گیرد و در صورت بروز هر یک از تغییرات فوق باید به متخصص پوست مراجعه شود که در صورت شک پزشک به بدخیمی خال، نمونه برداری یا برداشتن ضایعه انجام خواهد گرفت.

درباره سرطانی شدن خال های ملانوستیک مطالعاتی در سراسر جهان انجام شده است. حدود 25 تا 50 درصد ملانوم ها روی خال های ملانوستیک اکتسابی ایجاد می شود، ولی از آنجا که هر انسان بالغ 20 تا 30 خال اکتسابی دارد در مقایسه با شیوع ملانوم بدخیم می توان گفت اغلب خال های اکتسابی در شرایط معمولی، سرطانی نمی شوند.

دو گروه از خال های ملانوستیک بیشتر خطر سرطانی شدن دارند که همان مادرزادی ها یا خال هایی است که در موقع تولد وجود دارد. در واقع هر خال مادرزادی اعم از کوچک و بزرگ می تواند به سرطان تبدیل شود، اما این خطر در خال های خیلی بزرگ مادرزادی بخصوص آنها که قسمت وسیعی از تنه را پوشانده اند بیشتر است. گروه دوم نیز خال های دیسپلاستیک هستند.

چه خال هایی را می توان برداشت؟

خال هایی که دارای حاشیه نامنظم هستند.

خال هایی که دارای یک یا چند نمای غیرمعمول بوده مانند عدم تقارن ضایعه و یکنواخت بودن رنگ خال هستند.

خال هایی که اندازه آنها بیش از هفت میلی متر باشد.

خال هایی که با بالا رفتن سن به رشد خود ادامه می دهند یا دچار تیرگی و تغییر شکل می شوند.

خال هایی که در معرض اصطکاک یا تحریک مداوم هستند مانند خال هایی در ناحیه ریش آقایان یا در ناحیه کمربند یا آرنج زیرا احتمال بدخیم شدن دارند

در برداشتن خال های بد منظره و ناخوشایند که از لحاظ زیبایی اصرار به عمل می کنند باید با دقت و رعایت اصول جراحی برای باقی نماندن یا به حداقل رسیدن خطر جوشگاه عمل انجام شود.

جراحی بهترین روش برداشت خال

برای برداشت خال بهترین و استانداردترین روش، جراحی است زیرا احتمال بازگشت خال با جراحی بسیار کم است. البته در این روش بخیه با ایجاد اسکار و جوشگاه همراه است و برخی از پزشکان به علت نا زیبایی آن را بکر نمی برند، در هر صورت پزشک برحسب اندازه و رنگ خال باید روش برداشتن آن را تعیین کند.

مثلا پزشکان ترجیح می دهند خال پر رنگ و مودار را جراحی کنند و نسوزانند، اما اگر اندازه خال در حد میلی متر و مسطح باشد با روش های دیگر مانند رادیوفرکوئنسی یا روش های مدرن سوزاندن می توان آن را برداشت و در این روش ها جوشگاه ایجاد نمی شود، اما احتمال عود وجود دارد.

افراد نباید خال روی گردن یا سینه را بردارند زیرا گوشت اضافه در این نقاط ایجاد می شود و در کل برداشتن خال برخی نقاط بدن معادل جوشگاه بیشتر است. خال ها را به هیچ وجه نباید لیزر کرد، زیرا لیزر سبب تغییر بافت آن می شود و اگر بعد از لیزر کردن خال عود کرده را جراحی نماییم و به پاتولوژی بفرستیم، ممکن است غیرطبیعی گزارش شود.

کدام خال ها را نباید لیزر کرد؟

به گفته ی متخصصان پوست بعضی از خال ها اکتسابی هستند و احتمال دارد پس از تولد و در دوران مختلف زندگی در پوست ایجاد شوند. در مورد این دسته خال ها باید گفت حتی تغییرات هورمونی دوران بارداری یا قرار گرفتن در معرض آفتاب هم می تواند باعث ایجاد چنین خال هایی شود.

گروهی از این خال ها اندازه بزرگی دارند و تشخیص بزرگی یا کوچکی خال هم بر عهده متخصص پوست است نه خود فرد. به طور کلی خال های بزرگ یا خال هایی که عمق رنگدانه آنها خیلی زیاد است را نباید لیزر کرد.

درمان های خانگی برداشت خال

روش خانگی نخ بستن خال های گوشتی علمی و درست نیست و خونریزی و درد زیادی هم دارد. این روش حذف خال در خانه مورد تایید هیچ پزشکی نیست زیرا خونریزی های متعاقب آن و استفاده از انواع و اقسام ضمادهای تجویزی گیاهی، دست ساز و ... خطر التهاب و عفونت در محل خال را افزایش می دهد.

اثر خال برداشته شده

بعد از عمل خال اینکه اثرات زخم روی پوست باقی بماند بستگی به مهارت پزشک و نوع ترمیم پوست بیمار دارد. در پوست برخی افراد بعد از جراحی ، در محل عمل پوست اضافه تشکیل می شود و خطر تشکیل جوشگاه محل عمل زیادتر است.

روش هایی در خال های بزرگ وجود دارد که موجب محو کامل خال نمی شود، اما از نظر ظاهری وضعیت بهتری در آن ایجاد می گردد مانند لایه برداری (پیلینگ)، درم ابریژن و لیزر که خال را کمرنگ تر می کند، اما این روش ها موقتند و موجب کاهش خطر ابتلا به سرطان (ملانوما) نمی شوند. 

انتهای پیام