به گزارش «شیعه نیوز»، استان دایکندی در مرکز افغانستان، همواره با حوادث ترافیکی مرگبار تیتر خبرهای رسانه‌ها می‌شود؛ حوادثی که برابر با حملات تروریستی در سایر بخش‌های این کشور، از ساکنان این استان قربانی می‌گیرد.
در تازه‌ترین مورد، روز شنبه دو حادثه ترافیکی در استان دایکندی اتفاق افتاد که جان 9 نفر را گرفت و 13 نفر دیگر را زخمی کرد.
این حوادث در شهرستان‌های میرامور و شهرستان استان دایکندی اتفاق افتاده است و در هر دو حادثه خودرو نوع «فلانکوچ» از جاده منحرف و واژگون شده است.
در سال جاری خورشیدی دست کم پنج حادثه ترافیکی در دایکندی رخ داده است که بیش از 50 کشته و 31 زخمی برجای گذاشته است. در میان قربانیان این حوادث زنان و کودکان نیز شامل هستند.
متاسفانه آمار دقیقی از قربانیان حوادث ترافیکی در دایکندی وجود ندارد و بسیاری از حوادث ترافیکی که در این استان اتفاق می‌افتد، از چشم رسانه‌ها دور می‌ماند و هیچ‌گاه بازتاب خبری داده نمی‌شود.
اما با وجود این هم، احتمال می‌رود که در حوادث ترافیکی دو دهه اخیر در دایکندی، صدها نفر جان شان را از دست داده باشند و صدها نفر دیگر زخمی شده باشند.
جاده‌های مرگ در دایکندی
استان دایکندی در سال 1382 خورشیدی با فرمان حامد کرزی، رئیس دولت انتقالی افغانستان، تأسیس شد. این استان در آوان تأسیس دارای 9 شهرستان بود که بعدها به 11 شهرستان افزایش یافت.
اکنون دو دهه از تأسیس این استان می‌گذرد، اما هنوز بسیاری از ادارات دولتی در شهرستان‌های این استان دارای ساختمان نیست و در خانه‌های گِلی ساکنان محل مستقر هستند.
در سراسر این استان دور افتاده و محروم، کمتر از 30 کیلومتر جاده پخته وجود دارد که آن هم بر اساس معیارهای بین المللی ساخته نشده است.
خرابی جاده‌ها و راه‌های مواصلاتی صعب العبور، عامل اصلی حوادث ترافیکی مرگبار در دایکندی است و هر از گاهی از ساکنان این استان قربانی می‌گیرد.
مسیرهای مواصلاتی در دایکندی از کوتل‌های مرتفع با جاده‌های خامه و غیر معیاری می‌گذرد و بر این اساس، خطر انحراف خودروهای مسافربری از جاده، همواره مسافران این استان را تهدید می‌کند.
در دو دهه گذشته، اعتراضات گسترده به خرابی جاده‌های دایکندی و مرگبار بودن آن مطرح شده است، اما با تمام این اعتراضات تنها جاده داخل شهر نیلی، مرکز این استان در آخرین ماه‌های سقوط نظام جمهوریت در افغانستان آسفالت و به بهره داری سپرده شد.
جاده‌های که مرکز استان دایکندی را به شهرستان‌های این استان وصل می‌کند، مرگبارترین جاده‌ها است و بسیاری از این جاده‌ها توسط مردم محل ساخته شده است و حکومت‌ها هیچ‌گونه توجهی به ساخت زیر بناهای این استان و راه‌های مواصلاتی نکرده است.
تداوم محرومیت در سایه امارت
استان دایکندی که ساکنان آن عمدتا شیعیان هزاره هستند در دوره نظام جمهوریت، محروم ترین استان افغانستان بود و به توسعه و انکشاف آن همواره بی‌توجهی صورت گرفت.
اما در یک سال گذشته که گروه طالبان بر افغانستان حاکم شده‌اند و «امارت اسلامی» خود را اعلام کرده‌اند، محرومیت این استان همچنان ادامه داشته است.
با وجود اینکه در یک سال اخیر حوادث ترافیکی در دایکندی به شدت افزایش یافته است و جان شمار زیادی از ساکنان این استان را گرفته است، اما گروه طالبان هیچ‌گونه برنامه‌ای دست‌کم برای ترمیم جاده‌های این استان روی دست نگرفته است.
این گروه در شماری از شهرستان‌های این استان مردم را مجبور کرده‌اند که راه‌های رفت و آمد خودروهای نظامی آنها را ترمیم کنند، اما به عنوان گروه حاکم، هیچ‌گونه بودجه‌ای را به توسعه جاده‌ها و ترمیم آنها در دایکندی اختصاص نداده‌اند و همچنان با سکوت شرم آور از کنار حوادث مرگبار ترافیکی در این استان، گذشته‌اند.
عوامل محرومیت دایکندی و عدم توسعه زیربناهای آن بر می‌گردد به نگاه تبعیض آمیز حاکمان افغانستان نسبت به شیعیان هزاره در سراسر افغانستان. این سیاست قرن‌ها است که با کشتار و قتل عام هزاره‌ها ادامه داشته است و در دوره‌ای که شعار دموکراسی و برابری داده می‌شد، با تبعیض سیستماتیک علیه هزاره‌ها، تداوم یافت.
گروه طالبان نیز در یک سال گذشته، این سیاست تبعیض آمیز و سیستماتیک را ادامه داده‌اند و نه تنها هیچ‌گونه زمینه رفاه و توسعه مناطق شیعه نشین افغانستان را فراهم نکرده‌اند، بلکه فشارهای سیاسی و نظامی را نیز بر ساکنان این مناطق افزایش داده‌اند.
انتهای پیام