به گزارش «شیعه نیوز»، تا قبل از حمله مغول در قرن سیزدهم، مسلمانان بخش قابل توجهی از جمعیت پادشاهی قرون وسطایی مجارستان را تشکیل می دادند.
مسلمانان مجارستان که با نام «بوژورمنی» ( Boszormeny) شناخته می شوند، نه تنها نقش کلیدی در ارتش حاکمان مجارستانی خود داشتند، بلکه به عنوان نیروهای موثر برای این پادشاهی خدمت می کردند؛منطقه ای که در آن شهرها و شهرک های متعددی ساخته بودند.
آنها علاوه بر مشارکت در ارتش به عنوان بازرگانان و صنعتگران موفقی نیز شناخته می شدند که به شهرهای مختلف اروپا از جمله پراگ و آسیا سفر می کردند.
آنها همچنین بین سالهای 800 تا 850 میلادی در صفوف ارتش «خزرها» خدمت کرده بودند.
پروفسور تادئوس لوئیچکی، مورخ شرق‌شناس که در سال 1992 درگذشت ریشه‌های تاریخی مسلمانان در مجارستان قرون وسطی را جست‌وجو کرد که مکمل آثار سایر مورخان مسلمان در مورد همین موضوع بود.
در این زمینه، لازم به ذکر است که مجارها مسلمانانی را که در مجارستان به نام «کالیس» سکنی گزیده بودند، «کوراسمیان» می نامیدند.
بنا به گفته مورخان عرب ایرانی قرون وسطی از جمله «الاستخری» و «ابن حوکل» که در غرب آتل، پایتخت خزرها زندگی می کردند، نام مجارستانی کالیس با نام قومی الخزر مطابقت دارد که به قومیت آنها اشاره دارد.
شاهزاده تاکسونی، فرمانروای مجارستان، پس از شکست آلمانی‌ها در آگسبورگ در سال 955 میلادی، ارتش خود را با گروه‌های تازه مسلمان تقویت کرد.
دو شاهزاده بلغاری به نام های بیلا و باکش به همراه گروهی از سربازان مسلمان به خدمت تاکسونی آمدند و متعاقبا در مجارستان مستقر شدند.
به گفته نویسنده ناشناس گشتا هونگاروروم ، دو سوم از تازه واردان در اطراف قلعه پست و یک سوم در اردوگاه های مسلمانان دیگر اسکان داده شدند.
البته، بسیاری از نویسندگان «ولگا» بلغارستان، یک ایالت تاریخی بلغارستانی را که بین قرن هفتم و سیزدهم در منطقه‌ای که اکنون به عنوان غرب روسیه شناخته می‌شود، وجود داشته را محل زندگی مهاجران مسلمان می دانند، اما دور بودن آن از مجارستان و همچنین فقدان پیش نیازهای اسکان مجدد مسلمانان این فکر را به ذهن متبادر می کند که بلغارستان قدیم که سرزمین‌هایی را در کنار رودخانه دانوب تشکیل می‌داد، شرایط بهتری را برای مهاجران مسلمان فراهم می‌کرد. مناطقی که در امتداد دانوب گسترده شده بودند تا آن زمان بخشی از یک دولت اسلاو و مسیحی شده بودند.
موج بعدی مهاجران مسلمان در مجارستان در قرن 11 و 12 ثبت شده است. این مربوط به ظهور مسلمانان «پچنگ» در دشت مجارستان است که حداقل یک قرن قبل از آن در مجارستان ساکن شده بودند، زمانی که بت پرستی در بسیاری از مناطق انجام می شد.
به گفته البکری، پچنگ ها در حدود سال 1010 میلادی به اسلام گرویدند و «الغرناتی» از این پچننگ های مسلمان مجارستان به عنوان مغربیان یاد می کند.
در سال 1150 پس از میلاد، گفته می‌شود که هر دو گروه مسلمان های تشکیل‌دهنده مجارستان - کوراسمیان (کالیس) و مغربی‌ها (پچنگ) به عنوان بخشی از یک ارتش کمکی واحد در جنگ علیه بیزانس با هم جنگیدند.
به احتمال زیاد، اتحاد آنها در زیر پرچم نبرد پادشاه مجارستان در پی لغو قوانین تبعیض آمیز علیه مسلمانان، که توسط پادشاهان مجارستان پس از استقرار مسیحیت به عنوان دین دولتی مجارستان در سال 1000 میلادی صادر شد، امکان پذیر شد.
قبل از لغو آنها، این قوانین عمل به اسلام را توسط مجارهای بومی (یعنی کالیس یا کوراسمیان) ممنوع می کرد. به عنوان مثال، ماده 9 قانون قوانین پادشاه لادیسلاو بیان می کرد که اگر معلوم شود مسلمانی به دین خود عمل می کند اموالش مصادره می شود و باید از کشور اخراج شود. کشور.
این قانون با بخش‌های ضداسلامی جدیدی در قانون‌نامه شاه کولومان (1095-1116) تکمیل شد.
بنابراین طبق اصل 46 اگر کسی میدید که مسلمانی از خوردن گوشت خوک جلوگیری می کند، در ماه رمضان روزه می گیرد یا در حال وضو گرفتن است موظف بود که به پادشاه گزارش دهد و هر کس گزارش می داد ،بخشی از اموال مسلمانان که قبلا مصادره شده بود را دریافت می کرد.
اصل 47 مقرر می داشت که مسلمانان در سکونتگاه های خود کلیسا بسازند و نیمی از جمعیت هر شهر یا آبادی آن را ترک کرده و در میان مسیحیان ساکن شوند و «مسیحیان بومی» نیز به جای آنها ساکن شوند.
ماده 49 نیز مسلمانان را موظف می کرد که مهمانان را فقط با گوشت خوک پذیرایی کنند!
با این حال، بر اساس گزارش های الغرناتی، این الزامات در مورد مسلمانان پچنگ یا مغربی ها که فدراسیون های پادشاه مجارستان به شمار می رفتند و می توانستند آشکارا اسلام را اجرا کنند، صدق نمی کرد.
در سال 1232 پادشاه آندره دوم معروف به گاو طلایی بار دیگر مسلمانان از جمله مغربی‌ها را در مجارستان غیرقانونی کرد اما با وجود ممنوعیت کامل اسلام در کشور، این حکم یا معلق شد یا اجرا نشد.
در حال حاضر هم مسلمانان مجارستان از اقدامات ضد اسلامی و اسلام هراسانه در امان نیستند.
نخست وزیر مجارستان چندی پیش نسبت به پیشروی اسلام در اروپا ابراز نگرانی کرد و گفت که مسیحیت آخرین امید اروپا است.
«ویکتور اوربان» همچنین گفت که سیاستمداران در بروکسل،برلین و پاریس که موافق مهاجرت هستند در حقیقت را راه را برای تضعیف فرهنگ مسیحیت و پیشروی اسلام هموار کرده اند.
وی تاکید کرد که دولتش با هر گونه تلاش سازمان ملل یا اتحادیه اروپا برای اینکه جهان مسئله مهاجرت را بپذیرد،مخالفت خواهد کرد.
نخست وزیر مجارستان با ارائه تصویری از اروپای غربی که مسلمانان بر آن مسلط شده اند گفت :آنهایی که در آلمان متولد شده اند مجبورند از بزرگ ترین شهرهای این کشور بازگردند چرا که مهاجران همیشه ابتدا شهرهای بزرگ را اشغال می کنند.
اوربان یادآور شد که اسلام به زودی در اروپای مرکزی را خواهد کرد.
او تاکید کرد که اسلام از اروپای غربی و جنوبی در حال پیشروی به سوی اروپای مرکزی است.
در حال حاضر حدود 40 هزار مسلمان در مجارستان زندگی می کنند که تعداد آنها از سال 2015 تا کنون به دلیل مهاجرت هایی که به این کشور انجام شده،افزایش پیدا کرده است.
انتهای پیام