قرآن به معجزات علمی بسیاری پرداخته است که از اکتشاف برخی از آن‌ها شاید نیم قرن هم نگذشته باشد. این از بزرگترین معجزات قرآن است که در 1400 سال قبل به چنین موضوعاتی پرداخته شده است. در قرآن به سوره ها و آیاتی برخورد می‌کنیم که ضمن رویکردی علمی، به بعد معنوی زندگی نیز می‌پردازند. شما می توانید با مطالعه قرآن نفیس این معجزات علمی را مشاهده کنید. در این مقاله به 7 اعجاز مهم قرآن می‌پردازیم.
اولین مورد که می توان به عنوان بزگترین معجزه قرآن بیان کرد، اشاره به جاذبه زمین، جدایی اجسام ساکن بر روی زمین و اجسام آسمانی است. در آیه 2 سوره رعد می‌خوانیم که: "اللّه الذی رفع السموات بغیر عمد ترونها: خداست آن ذات پاکی که آسمان‌ها را چنان‌که می‌نگرید بی‌ستون برافراشت."
در این آیه اشاره به نیرویی نامرئی شده که باعث جدایی آسمان و زمین از یکدیگر شده و آسمان‌ها و هر آنچه در آن‌ها وجود دارد، نسبت به زمین و هر آنچه در آن وجود دارد جداست. این موضوع اشاره به نیروی جاذبه زمین دارد که زمین و آسمان را از یکدیگر جدا کرده و اجازه درآمیختن این دو با یکدیگر را نمی‌دهد.
جاذبه زمین یکی از اعجازهای علمی است که بیش از 1400 سال قبل در قرآن توصیف شده است. همچنین در آیه 25 سوره مرسلات، نیروی جاذبه زمین توصیف می‌شود. آیه به این شرح است: " أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ کِفَاتًا: آيا زمين را جايگاه گرفتن و جذب قرار نداديم؟" و در این آیه به وضوح، به حقیقت علمی جاذبه که از کشف آن توسط سایر دانشمندان زمان زیادی نگذشته اشاره شده است.
یکی از معجزات قرآن، نزول سوره الرحمن است. این سوره به عروس قرآن مشهور بوده و معجزات زیادی دارد. از مهم‌ترین معجزات عروس قرآن، می‌توان به شفای بیماری‌های چشمی، زایمانی با درد کمتر، بهبود طحال و دیگر امراض اشاره کرد. این سوره اهمیت بسیاری داشته و بزرگان دین توصیه داشته‌اند که این سوره مطالعه شده و یک نسخه از آن را همراه خود داشته باشید.
یکی از نظریه‌های نوظهور و درست، انبساط جهان با سرعتی بسیار بالاست. جذابیت قرآن در اعجازهای علمی و حقایقی است که به‌صورت مقتدرانه بیان می‌شوند. قرآن در سوره ذاریات بیان می‌کند که "ما آسمان را به‌صورت پیوسته گسترش می‌دهیم." گسترش نشان از انبساط جهان و پیوستگی گسترش جهان نشان از استمرار و تداوم این حقیقت علمی دارد.
این موضوع علمی در آیه 47 سوره ذاریات ارائه شده است. در این آیه می‌خوانیم: "وَالسَّمَاءَ بَنَیْنَاهَا بِاَیْد وَاِنَّا لَمُوسِعُونَ: و ما آسمان را با قدرت بنا کردیم، و همواره آن را وسعت می‌بخشیم." در این آیه به آفرینش آسمان با قدرت و گسترش آن به‌صورت همیشگی اشاره می‌شود که با یافته‌های علمی کنونی مطابقت دارد.
یکی از حقایق علمی که با رشد در علوم هوا و فضا به آن رسیده‌ایم، کمبود اکسیژن در لایه‌های بالاتر آسمان در زمین و نبود هوا در فضا است. وقتی‌که از سطح زمین بالاتر می‌روید، می‌توان به‌صورت محسوسی کمبود اکسیژن را حس کرد. این موضوع با صعود شما به بخش‌های بالاتر زمین گسترده‌تر می‌شود و به‌جایی می‌رسید که تنفس غیرممکن می‌شود.
در بخشی از آیه 125 سوره انعام می‌خوانیم: " مَن یُرِدْ أَن یُضِلَّهُ یَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَیِّقًا حَرَجًا کَأَنَّمَا یَصَّعَّدُ فِی السَّمَاء: آن کس را که به خاطر اعمال خلافش بخواهد گمراه سازد، سینهاش را آن‌چنان تنگ مىکند که گویا مىخواهد به آسمان بالا برود" در این آیه ضمن نکوهش گناهکاران، استعاره‌ای زیبا می‌بینیم که اشاره به تنگی نفس در آسمان‌ها دارد.
سیاهچاله‌ها از مخوف‌ترین و جذاب‌ترین پدیده‌های کیهانی هستند که با قدرت و سرعتی باورنکردنی، هر چیزی که در نزدیکی آن ها وجود داشته باشد را می‌بلعند. سرعت و قدرتی که دارند، آن‌قدر بالاست که حتی نور را که به‌عنوان پرسرعت‌ترین پدیده شناخته‌شده می‌دانیم نیز نمی‌تواند از دست آن فرار کند. پیرامون سیاهچاله، آیات زیادی وجود دارند که به این پدیده جذاب و ناشناخته اشاره‌کرده‌اند.
در آیات ابتدایی سوره طارق می‌خوانیم: "وَالسَّمَاء وَالطَّارِقِ، وَمَا أَدْرَاکَ مَا الطَّارِقُ: قسم به آسمان و قسم به طارق آن و چگونه توانی طارق آسمان را بدانی؟ طارق همان کوکب درخشانی است که نورش فرورود." در این بخش از سوره طارق، به‌روشنی به پدیده سیاهچاله‌ها اشاره شده است. این در حالی است که عمر شناسایی سیاهچاله‌ها بسیار کوتاه‌تر از چیزی است که در قرآن 1400 سال پیش بدان پرداخته شده است.
همچنین در آیه "فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ" که در سوره واقعه بیان شده است به مواقع نزول ستارگان قسم خورده شده است. می‌توان نرول ستارگان را همان سیاهچاله استنباط کرد. چون واژه مواقع در این آیه به‌کاربرده شده است و مواقع به معنای افتادن است، می‌توان به این پدیده رسید که پس از نابودی اولیه ستارگان، آن‌ها قابلیت تبدیل‌شدن به سیاهچاله را دارند و به همین علت است که می‌توان این آیه را به سیاهچاله‌ها ربط داد.
در آیه اول سوره نجم می‌خوانیم که: "وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَى: قسم به ستاره، چون فرود آید." در این آیه نیز به فرود آمدن ستاره پرداخته شده است. از آنجا که ستارگان در سیاهچاله فرود آمده و بلعیده می‌شوند، می‌توان این احتمال را داد که منظور این آیه، سیاهچاله‌ها است.
و به‌عنوان آیه آخری که به این پدیده پرداخته است، به آیات 15 تا 18 سوره التکویر می‌پردازیم. در این آیات به ستاره‌هایی اشاره می‌شود که در مکان قرارگیری خود به‌صورت مخفی هستند. سیاهچاله‌ها از بقایای ستارگان به وجود می‌آیند و ماهیتی مخفی دارند.
حرکت کردن زمین در مدار خود یکی دیگر از موضوعات ثابت شده علمی است که قصد داریم در این بخش به آن بپردازیم. در آیه 88 سوره نمل می‌خوانیم: "وَتَرَى الْجِبَالَ تَحْسَبُهَا جَامِدَةً وَهِیَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ صُنْعَ اللَّهِ الَّذِی أَتْقَنَ کُلَّ شَیْءٍ إِنَّهُ خَبِیرٌ بِمَا تَفْعَلُونَ: کوه‌ها را میبینی و آن‌ها را ساکن و جامد میپنداری، درحالی‌که مانند ابر در حرکت‌اند. این صنع و آفرینش خداوندی است که همه‌چیز را متقن آفریده است. او از کار‌هایی که شما انجام میدهید، آگاه است."
با توجه به محتوای این آیه، می‌توان به این برداشت رسید که زمین نیز همچون ابرها، در حال حرکت است. نکته جالب تشبیه حرکت زمین به ابرها است. ابرها در حال حرکت هستند، اما ضمن سرعت بالایی که دارند، حرکت آن‌ها بسیار آرام و بی‌سروصدا دیده می‌شود و این شباهتی است که حرکت زمین به حرکت ابرها دارد.
لایه اوزون یک لایه حفاظتی بوده که اجازه ورود اجرام آسمانی به زمین را نداده و از زمین در مقابل اجرام سنگین آسمانی دفاع می‌کند. اهمیت این لایه هنگامی مشخص می‌شود که در صورت نبود آن، در عرض زمان بسیار کوتاهی، شهاب سنگ‌ها و اجرام آسمانی بسیاری با زمین برخورد و زندگی تمامی موجودات را نابود می‌سازند. در آیه وَجَعَلْنَا السَّمَاءَ سَقْفًا مَّحْفُوظًا وَهُمْ عَنْ آیَاتِهَا مُعْرِضُونَ به یک سقف اشاره شده است که آسمان را محافظت می کند که منظور همان لایه اوزون است.
در این مقاله در مورد بزرگترین معجزه قرآن صحبت شد. شما می توانید دیگر معجزات قرآن را با مطالعه این کتاب آسمانی بیابید. پیشنهاد می کنیم اگر به کتب مذهبی علاقه مند هستید، کتبی مانند نهج البلاغه یا فرمان نامه حضرت علی (ع) به مالک اشتر را مطالعه کنید. شما می توانید برای خرید نهج البلاغه به اینجا مراجعه کنید.