به گزارش «شیعه نیوز»، اریش فریدریش اشمیت باستان‌شناس آمریکایی آلمانی بود. او در بادن-بادن آلمان به دنیا آمد، در جوانی پدرش را از دست داد، درجنگ جهانی اول جنگید، به‌شدت زخمی شد، ۴سال در اسارت روس‌ها بود و در ۱۹۲۰ وقتی به خانه برگشت فهمید مادر و ۳برادر و خواهرش را از دست داده‌است.
در برلین به دانشگاه رافت و ۳سال بعد راهی امریکا شد و در دانشگاه کلمبیا انسان‌شناسی خواند و شاگرد یکی از غول‌های بزرگ انسان‌شناسی، فرانتس بوآز، بود. از پیشروان باستانشناسی بومیان آمریکا شد و بعد به دعوت جیمز هنری بریستد معروف به موسسه شرق‌شناسی دانشگاه شیکاگو پیوست و بعنوان یکی از پژوهشگران مسئول برای مطالعه در مورد هیتیت‌ها به آناتولی آمد.
او سپس برای کاوش تپه‌حصار راهی ایران شد، در ادامه چشمه‌علی شهر ری را کاوش کرد. و در تخت‌جمشید به بررسی و مطالعه پرداخت.
مری هلن جهانگرد میلیونر امریکایی با هواپیمای شخصی خود همراه مادرش به دور دنیا سفر می‌کرد. در چشمه علی شهر ری او به بازدید کاوش اشمیت رفت. اشمیت عاشق او شد. ازدواج کردند. یک روز در حالی که با هواپیمای مری که نام آن Expedition بود بر فراز منطقه پرواز می‌کردند، با دیدن آثار تاریخی، جرقه‌ای در ذهن اشمیت شکل گرفت:
عکسبرداری هوایی از آثار باستانی ایران. مری هم موافق بود. اشمیت مجبور شد برای گرفتن مجوز پرواز بر فراز بخش‌های مختلف ایران مستقیما به خود رضاشاه مراجعه و با تلاش فراوان او را متقاعد کند. آنها اسم هواپیما را به FRIEND OF IRAN تغییر داده و بین سال‌های ۱۳۱۴ تا ۱۳۱۷ تعداد پروازهای زیادی را بر فراز ایران انجام دادند. اشمیت دوربین‌های بزرگ با فیلم تخت به کارخانه زایس آلمان سفارش داد و در روزگاری که عکسبرداری هوایی هیچ‌کجا در مطالعات باستانشناسی جایی نداشت موفق شد با تلاش فراوان عکس‌هایی تهیه کند که نشان می‌دادند ایران چه غنای باستانی فراوانی دارد و همچنین با عکسبرداری هوایی چقدر می‌توان اطلاعات جالب و بدیعی به‌دست آورد.
آنها عاشق ایران شدند؛ به‌واسطه تلاش‌های مری گروه‌های زیادی از بزرگترین باستان‌شناسان دنیا عازم ایران شدند. مری با تاسیس چندین بنگاه و موسسه، تبلیغات وسیع، ارائه هدایایی مثل اتومبیل و تامین هزینه‌های سفر آنها را به ایران کشاند. بعدها اشمیت بخشی از عکس‌ها را در کتاب معروفش پرواز بر فراز شهرهای باستانی ایران به چاپ رساند، هرچند اکنون تمامی عکس‌ها در آرشیو موسسه نگهداری می‌شوند. بسیاری از محوطه‌هایی که اشمیت عکس گرفته دیگر وجود ندارند و این عکس‌ها تنها چیزی است که از آنها باقی مانده. شاهکار اشمیت نه تنها در زمان خود، حتی در امروز باستانشناسی ایران هم بی‌رقیب است.