به گزارش «شیعه نیوز»، گورستان کاتولیک‌ها در محلۀ دولاب در جنوب شرق تهران جای دارد. داستان این گورستان به سال ۱۸۵۵ بازمی‌گردد که پیکر دکتر لویی آندره ارنست کلوکه، پزشک محمدشاه و ناصرالدین‌شاه قاجار در محلۀ دولاب تهران به خاک سپرده شد و راه برای خاکسپاری درگذشتگان کاتولیک در تهران هموار شد.
دکتر لویی آندره ارنست کلوکه (Louis André Ernest Cloque) پزشک فرانسوی محمدشاه قاجار بود. داستان آمدن او به ایران چنین بود که محمدشاه به‌دلیل بیماری نقرس از فرانسه درخواست پزشک کرد که گیزو، وزیر امور خارجه فرانسه، ارنست کلوکه را به ایران پیشنهاد کرد. اجرای دستور درمانی دکتر کلوکه به بهبودی محمدشاه انجامید. کلوکه با درمان یکی از دختران شاه و ملک‌جهان خانم مهدعلیا همسر محمدشاه و مادر ناصرالدین میرزا از سوی دربار مورد لطف قرار گرفت و تصویری مزین به الماس ناصرالدین میرزا و نیز نشان الماس درجه اول شیر و خورشید دریافت کرد.
دروازۀ گورستان کاتولیک‌هایِ دولابِ تهران
پس از درگذشت محمدشاه قاجار، دکتر کلوکه پزشک ویژۀ ناصرالدین شاه قاجار شد. او سپس‌تر با دختر سلیمان‌خان سهام‌الدوله و خواهر جهانگیرخان سرتیپ، وزیر صنایع و قورخانه ناصرالدین شاه که از ارمنیان بود ازدواج کرد که البته عمر کلوکه به دنیا نبود و پس از دو ماه درگذشت. پیکر دکتر کلوکه را در سال ۱۸۵۵ در زمینی در محله دولاب تهران در نزدیکی گورستان ارمنیان خاک کردند و سپس‌تر آرامگاهی گنبددار بر آن ساختند.
آرامگاه گنبددار دکتر لویی آندره ارنست کلوکه
آرامگاه دکتر لویی آندره ارنست کلوکه
آرامگاه دکتر لویی آندره ارنست کلوکه
آرامگاه دکتر لویی آندره ارنست کلوکه
سنگ گور دکتر لویی آندره ارنست کلوکه
دکتر تولوزان، پزشک فرانسوی ناصرالدین‌شاه در سال ۱۸۸۶ زمین آنجا را برای گورستان خرید و از آن زمان گورستان زیر نظر جامعه کاتولیک تهران قرار گرفت که هم‌اکنون گورستان کاتولیک‌های تهران نام دارد و افراد بسیاری از تیره‌ها و ملیت‌های گوناگون همچون ارمنی، آشوری، کلدانی، آلمانی، آمریکایی، پاکستانی، فیلیپینی، پرتغالی، چکسلواکی، روسی، سوئدی، سوییسی، انگلیسی، آرژانتینی، اتریشی، بلژیک، اسپانیایی، استونیایی، فرانسوی، یونانی، هلندی، مجاری، عراقی، ایرلندی، ایتالیایی، ژاپنی، یوگوسلاویایی، لیتوانی، لبنانی، لتونیایی، مالایی، نیوزلندی، سوریه‌ای و ترک در این گورستان خفته‌اند. بر برخی از گورهای این خفتگان، پرچم کوچکی از کشورشان خودنمایی می‌کند.
سهم لهستانیان در این گورستان پررنگ‌تر از دیگر تیره‌هاست و گورهای آنان یک‌‌دست و همسان است. بیشتر شهروندان لهستانی که در این گورستان خفته‌اند کسانی بودند که پس از آزادی از اردوگاه‌های کار اجباری استالین در سیبری و قزاقستان، از راه ایران به اروپا بازمی‌گشتند که به‌علت سوء تغذیه در دوران اسارت و ابتلا به بیماری‌های واگیردار، در تهران جان باختند. درمجموع ۱۸۹۲ شهروند لهستانی در این گورستان آرمیده‌اند که همگی در سال ۱۹۴۲ میلادی درگذشته‌اند.از این تعداد، ۴۰۸ گور مربوط به نظامیان لهستانی در جنگ جهانی دوم است.