به گزارش «شیعه نیوز»، آیت الله وحید خراسانی درباره تفسیر آیه ۱۲ سوره شوری از جزء ۲۵ قرآن کریم بیان کردند:
جزء ۲۵
﴿…وَإِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ.﴾ [الشوری۱۲]
…و بی تردید برای ستمکاران عذابی دردناک خواهد بود.
تمام اساس فساد به سه کلمه منتهی می‌شود: «ظلم»، «نفاق»، «کفر».
طرفِ سخنِ ما اشخاصی مثل فخر رازی، بخاری، مُسلم و ائمه‌ی چهار مذهب هستند و احمد حنبل که خودِ او روایتِ ایذاء فاطمه سلام‌الله‌علیها را نقل می‌کند.¹
آیا بزرگان اهل سنت فهمیدند که غصب فدک به ظلم منتهی شد، غصب فدک به نفاق منتهی شد، غصب فدک به کفر منتهی شد؟!
﴿إِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ²﴾، ﴿بَشِّرِ الْمُنَافِقِينَ بِأَنَّ لَهُمْ عَذَاباً أَلِيماً³﴾، ﴿وَ بَشِّرِ الَّذِينَ كَفَرُوا بِعَذَابٍ أَلِيمٍ.⁴﴾
آیا علمای عامه منتهای این آیه را متوجه شدند: ﴿وَ الَّذِينَ يُؤْذُونَ رَسُولَ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ ألیم٥﴾ ؟
قضیه‌ی فدک و محاکمه‌ی فاطمه‌ی زهرا سلام‌الله‌علیها به نصِّ سنّتِ مقبوله عند الکلّ، ایذاء رسول اللّٰه است و ایذاء او به نصّ قرآن، مستلزم «عذاب الیم» است و عذاب الیم هم باز به نصّ قرآن برای طبقات ثلاث از ظالمین، منافقین و کفار است…
۱. مسند احمد، ج۴، ص۳۲۸.
۲. الشوری، آیه ۲۱.
۳. منافقان را بشارت ده که عذابی دردناک برای آنان است. (النساء، آیه ۱۳۸)
۴. و كسانى را كه كفر ورزيدند از عذابى دردناک خبر ده. (التوبه، آیه ۳)
۵. و كسانى كه پيامبر خدا را آزار مى‌رسانند، عذابى پر درد [در پيش ] خواهند داشت. (التوبه، آیه ۶۱)
برگرفته از کتاب فدک نحله‌ی خاتم، آیت الله العظمی وحید خراسانی
همچنین حضرت آیت الله وحید خراسانی درباره تفسیر آیه ۱ سوره حجرات از جزء ۲۶ قرآن کریم بیان کردند:
۲۶
﴿إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ﴾ [الحجرات۰۱]
عبدالله بن عمر گفت: چون پيغمبر صلی‌الله‌علیه‌وآله به مدينه وارد شد، بين اصحاب اخوّت و برادرى برقرار كرد؛ پس على عليهالسلام با چشم گريان آمد، گفت: «يا رسول الله! اصحابت را برادر كردى و مرا با كسى برادرنكردى.» فرمود: «يا على! انت اخى فى الدنيا و الآخرة¹»؛ يا على، تو در دنيا و آخرت برادر من هستى.
اين اخوت آشكار مى كند كه مقام حضرت على عليهالسلام هنگام نزول آيه: ﴿إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ﴾، از هر مؤمنى رفيعتر و بالاتر بوده است؛ زيرا بر حسب مدارک عامّه و خاصّه، حضرت رسول (ص) بين اصحاب برحسب منزلت ايشان اخوت برقرار نمود؛ آنچنان كه بين ابوبكر و عمر و بين عثمان و عبدالرّحمن، بين ابى عبيده و سعد بن معاذ و …اخوت قرار داد²، و حضرت على عليهالسلام را براى اخوت با خود برگزيد؛ بنابراين چگونه او در مرتبه‌ی اشرف فرزندان آدم نباشد و حال آن كه حضرت رسول (ص)به اخوت با او در دنيا و آخرت تصريح نموده است.
اين اخوت و برادرى روشن م ىسازد كه همانندى روحى، عِلمى، عَملى و اخلاقى بين حضرت على عليهالسلام و افضل اهل عالم يعنى حضرت رسول خاتم (ص) به مستواى درجه آن حضرت رسيده است و از اين مقام و درجه تعبيرى نتوان كرد مگر همان كه رسول خدا (ص)به آن تعبير فرموده است: «انت اخى فى الدنيا والآخرة.»
و امیرالمومنین بعد از عبوديت به اين اخوت مفتخر گرديد، همانطور كه خود مى فرمود: «انا عبدالله واخى رسوله³»، من بنده‌ی خدا و برادر رسول خدايم و در روز شورى فرمود: «آيا در ميان شما كسى است كه رسول خدا بين او و خودش برادرى قرار داده باشد غير از من؟⁴»
۱. المستدرك على الصحيحين، ج ۳، ص۱۴.
۲. همان، ج۳، ص ۱۴ و۳۰۳.
۳. همان، ج۳، ص۱۱۲.
۴. لسان المیزان، ج۲، ص۱۵۷.
برگرفته از کتاب مقدمه‌ی اصول دین، آیت الله العظمی وحید خراسانی
انتهای پیام