همه چیز در مورد درخت انگور

به گزارش «شیعه نیوز»، انگور یکی از میوه هایی است که از زمان های بسیار قدیم مورد استفاده بوده است. به طور کلی ، دو نظریه متفاوت در مورد انگور وجود دارد ، برخی معتقدند که حتی قبل از ظهور دانه توسط انسان استفاده می شده است. به گفته آنها ، از 6 تا 7 هزار سال.

انگور یک درختچه کوهنوردی است که با پیچک خود به راحتی از موانع و درختان همسایه عبور می کند و طول آن به 10 تا 15 متر می رسد. این گیاه از نوع بلوغ ، مایل به سفید در سطح پایین دمبرگ است ، دارای گلهای کوچک و پیچیده به صورت خوشه های پیچیده است. کاسه گل با 5 فنجان دندانه دار ، از 5 گلبرگ آزاد و 5 پرچم تشکیل شده است. و رنگهای مختلف مناسب نژادهای مختلف است.

به آب و هوای گرم و معتدل نیاز دارد ، دارای سیستم ریشه ای عمیق و آبیاری متوسط ​​است. مقاوم به خشکی است ، به خصوص اگر در خاک های عمیق واقع شود ، مقاومت کم در برابر رطوبت دارد و اگر در جنگل ها پیدا شود ، مقاومت باد متوسط ​​تا خوبی دارد. گرده افشانی توسط باد انجام می شود ، به حشرات نیازی نیست. شرایط گرم و خشک را بهبود می بخشد. گرده افشانی و باردهی.

رشد مو:
باردهی مو به دو روش انجام می شود: الف) باردهی غیر جنسی: 1 هرس. برای این ، وقتی می خواهیم در پاییز هرس کنیم ، آنها از شاخه های امسال استفاده می کنند که چندین شاخه دو ساله دارند. طول قلمه ها از 60 تا 80 سانتی متر است پس از هرس در پاییز ، آنها را در زیر ماسه نرم و مرطوب و نسبتاً سرد تا بهار ذخیره می کنند. در بهار و هنگام کاشت درختان ، ابتدا آنها را به مدت 48 ساعت در آب خیس می کنند تا کاملاً در آب غوطه ور شوند ، سپس آنها را می کارند. قلمه ها را می توان در دسامبر یا ژانویه برداشت و در دمای 4 درجه سانتیگراد و هوای مرطوب تا بهار نگهداری کرد ، وقتی هوا به دلیل یخچال گرم شد ، می توانید شپش بکارید ، اگر آنها می خواهند در بهار برش بزنند ، باید از شاخه های یک ساله استفاده کنید. که چندین سانتی متر از یک شاخه چند ساله (کلید) را همراهی می کند.
2 استراحت: شاخه های طولانی یک یا همان سال در خاک دفن می شوند و اجازه می دهند گیاه ریشه بزند. حتی اگر هر جوانه آن به گیاه جدیدی تبدیل شود ، همیشه قوی ترین شاخه یک ساله انتخاب می شود.
3 پیوند: پیوند اسکنه از پیوند اسکنه استفاده می کند زمان پیوند پاییز است ، درخت پایه Fertoot از خاک بریده می شود ، در مقطع آن برشی ایجاد می شود و جوانه یا پیازچه را در شاخه قرار می دهند.
4 تکثیر ساقه: از یک شاخه خوب رشد کرده ، یک یا دو سانتی متر از درخت در دو طرف راست و چپ قطع می شود ، در گلدان افقی با خاک قرار می گیرد و فشار داده می شود تا فقط جوانه از خاک خارج شود. در یک اتاق گرم قرار دهید زیرا جوانه ها برای رشد به خاک گرم نیاز دارند.
ب) باردهی جنسی: تکثیر بذر با این روش معمول نیست و عمدتاً برای تولید انواع جدید انگور استفاده می شود.

نازک شدن انگور (مو):
نازک شدن تعداد گلها یا خوشه های میوه را کاهش می دهد. این عمل تأثیر مشخصی در بهبود کیفیت انگور دارد. با هرس ملایم ، جوانه های بیشتری در زمستان روی گیاه باقی می مانند. در بهار ، نسبت برگ و گل عملاً افزایش می یابد ، یعنی با هر دسته برگهای بیشتری روی گیاه باقی می ماند که از طریق مقدار بیشتری قند به توت می رسند و بزرگتر می شوند. خود گیاه معمولاً حاوی مواد مغذی بیشتری است ، از آنجا که نازک شدن هرس بعضی از قسمتهای زنده و فعال گیاه است ، همان تأثیر هرس را دارد ، یعنی پاسخ گیاه به نازک شدن ، ماده غلیظ تری خواهد بود. به بقیه قطعات. در عین حال ، هنگام نازک شدن ، سطح برگ کاهش نمی یابد. این عمل علاوه بر ضعف گیاه ، باعث تقویت گیاه نیز می شود. بنابراین ، نازک شدن باعث بهبود کیفیت میوه بسیار بهتر و بیشتر از هرس می شود.
نازک شدن صحیح می تواند به طور عملی میوه دهی گیاه را افزایش دهد ، زیرا سطح برگ بزرگتر به تدریج باعث تقویت آن می شود و به تدریج دسته های بیشتری روی گیاه باقی می ماند.
بوته های پراکنده کمتر در معرض پوسیدگی و قارچ قرار دارند و هزینه های برداشت معمولاً به دلیل بلوغ همزمان کمتر است.

گل های نازک:
نازک شدن خوشه های گل معمولاً بین دوره جوانه زنی برگ و باز شدن گل ها اتفاق می افتد. نسبت برگ به دسته افزایش می یابد. وقتی پرچم و ماده تشکیل می شود ، افزایش تعداد برگ باعث می شود که قند بیشتری به دسته باقیمانده برسد و تعداد توت های سالم دسته افزایش یابد و دسته ها ضخیم شوند. نازک شدن خوشه های گل باید در اوایل بهار و بلافاصله پس از ظهور گل ها انجام شود. مزیت این روش نسبت به قلمه های دیگر این است که خوشه های گل باقی مانده بیشتر از رشد خود دوام می آورند. آنها از نسبت برگ به دسته استفاده می کنند.

نازک شدن خوشه های میوه:
با این نوع رقیق شدن ، دسته ها پس از تشکیل توت از شاخه جدا می شوند. این روش به طور مستقیم بر تعداد توت یا طول آنها تأثیر نمی گذارد. در واقع دسته ها و دسته های کوچک یا خیلی بزرگ که شکل مناسبی ندارند از هم جدا می شوند. دسته های باقیمانده حاوی مواد مغذی بیشتری هستند و توت ها بزرگتر می شوند این روش برای تنظیم عملکرد ارقامی که بیش از حد تولید می کنند استفاده می شود.

نازک شدن مکعب:
بخشی از انتهای دسته را بریده تا مقدار دلخواه توت باقی بماند. با این روش ، اگر بلافاصله پس از تشکیل توت ، عملیات نازک سازی انجام شود ، توت های باقی مانده 30 درصد از وزن آنها افزایش می یابد. تأخیر در لاغری این میزان وزن اضافی را کاهش می دهد و به 10-20 reaches می رسد. به طور معمول ، در اکثر انواع ، دسته ها کوتاه می شوند تا 80 تا 100 توت باقی بماند.

رسیدن انگور:
در برخی مناطق گرم ، به دلیل گرمای زیاد رنگدانه های پوست چندان طبیعی و مصنوعی به نظر نمی رسند. برای حل این مشکل می توان از اتان یا اتیلن (که باعث آزاد شدن تدریجی اتیلن در گیاه می شود) با غلظت 200 تا 2000 ppm استفاده کرد. هورمون خاکستر 1 یا 2 هفته پس از شروع تغییر رنگ پوست توت رخ می دهد.
اتیلن گازی است و در داخل و انبارها قابل مصرف است و می توان آن را در کشاورزی جمع آوری و استفاده کرد.

به تعویق انداختن مراحل دادرسی:
به دلیل رسیدن همزمان انگور در مناطق مختلف ، معمولاً با همان قیمت به فروش می رسند. استفاده از برخی هورمون ها رسیدن میوه را به تأخیر می اندازد. یکی از هورمون ها اکسین یا غلظت 5 تا 25 ppm است که رسیدن انواع توت را حدود 1-3 هفته به تأخیر می اندازد. سمپاشی هورمونی پس از تشکیل میوه در ابتدای فصل رشد انجام می شود.

ما حجم انگور را افزایش می دهیم
برخی از هورمونهای گیاهی وقتی با غلظت مناسب و در زمان مناسب روی خارها پاشیده می شوند ، اثر زنگ زنی دارند (باعث افزایش حجم توت ها می شوند). اگر هورمون اسپری باعث زنگ زدن شود ، اثر افزایش می یابد. جیبرلین یکی از هورمون ها است. در رشد توت ها شرکت می کند.

جیبرلین به صورت قرص سفید با نام تجاری Berlex در دسترس است. هر قرص حاوی 1 گرم ماده مثر است. این قرص ها محلول در آب هستند و از دو طریق در دسترس گیاهان هستند: یکی با غوطه وری انگور در محلول و دیگری با پاشیدن محلول روی گیاه. روش دوم ساده تر است ، اما اجرای آن باعث افزایش میزان هورمون مصرفی می شود. این ماده خیلی سریع وارد گیاه می شود و در صورت پاشش به دسته می رسد. سمپاشی رسیدن انگور را تا 1 هفته و تا حدی به تأخیر می اندازد. مقدار مواد جامد محلول در دانه ها (قند) را کاهش می دهد.
در بیشتر کشورها ، انواع مویز دو بار سمپاشی می شوند: اولین بار در آغاز گلدهی با غلظت 52 تا 20 ppm برای رقیق شدن دسته ها و بار دوم بعد از لقاح حدود دو هفته پس از اولین اسپری هورمون ها با غلظت 20 تا 40 ppm. برای افزایش حجم توت: به این ترتیب تعداد توت های دسته کم می شود اما توت های باقیمانده بسیار زیاد می شوند.

از افتادن گلهای انگور جلوگیری کنید:
برای جلوگیری از ریزش گلها 3-6 روز پس از باز شدن ، از محلول اکسین 2-10 ppm استفاده کنید ، برای نتیجه بهتر ، دسته ها باید کاملاً با این محلول اشباع شوند.
اسپری یکنواخت گاهی بهتر از اسپری حلقه ای است. محلول پاشی در هنگام شکوفایی کامل گلها از تشکیل دیواره بذر در ارقام جلوگیری کرده و بذر توخالی تولید می کند.
محلول پاشی بیش از 10 ppm باعث سوختگی برگ می شود.
از اکسین های دیگری مانند اسید نفتوکسی استیک می توان استفاده کرد.
می توان از جیبرلین برای جلوگیری از دانه های توخالی استفاده کرد جیبرلین تأثیر دو طرفه ای روی رشد میوه دارد. حاوی روی نیست و باعث افزایش حجم سلول می شود و در نتیجه گرانول های بزرگتری ایجاد می شود.

تأثیر تنظیم کننده های رشد بر انگور
استفاده از هورمون های گیاهی برای افزایش عملکرد و کیفیت انگور از 20 سال پیش آغاز شده است. 4 هورمون موثر بر انگور در میان هورمون های آزمایش شده:
الف) این گروه در صورت استفاده در غلظت مشخص و در زمان مشخص ، اثر حلقه ای دارد و اگر همزمان با حلقه انجام شود ، عملکرد آن تقویت می شود که شامل اسید کلروتوکسی استیک از گروه اکسین و گروه بازدارنده کلرو اتیل تری متیل آمینیم است. اسید جیبرلین کلراید جیبرلین
ب) از گروه اتیلن اتن ، که سرعت رسیدن توت ها را تسریع می کند و به توت ها رنگ می بخشد.

انگشتر انگور:
حذف یا صدمه زدن به لایه پوست درخت باعث افزایش عملکرد و کیفیت انگور می شود. قطر این لایه حدود 2 میلی متر است و ضخامت آن برابر با ضخامت پوست بدون آسیب رساندن به چوب است. به دلیل تأخیر در تعمیرات ، زنگ زدن روی شاخه نازک تری ایجاد می شود. زخم و مشکلات جراحی توصیه نمی شود. اثر برداشتن حلقه روی تنه در کل گیاه دیده می شود ، اما اگر روی یک دست انجام شود ، فقط همان دست تحت تأثیر قرار می گیرد.
هنگام برداشتن حلقه ، باید پوست تنه کاملاً برداشته شود تا اتصال بین لایه فوقانی و پایین قطع شود. ماده اولیه ای که توسط ریشه جذب شده و از طریق اونس چوب افزایش می یابد ، به شیره کشت شده در برگها تبدیل می شود و در مسیر بازگشت که از طریق اونس زهکشی انجام می شود ، به مانعی برخورد کرده و در قسمت بالای زخم جمع می شود. در نتیجه این فرآیند ، قند و هورمون های گیاهی بیشتر و نشاسته به بالای زخم می رسد.
زخم باید به گونه ای ساخته شود که به سرعت بهبود یابد ، یعنی قطر حلقه نباید بیش از 2-3 میلی متر باشد ، در غیر این صورت زخم برای مدت طولانی بهبود می یابد و درخت ممکن است ضعیف یا خشک شود. معمولاً بعد از 2-1 ماه زخم توسط لایه میکروب ایجاد می شود.

اهداف :
1 افزایش نسبت گیاهانی که روی میوه ها نشسته اند ، به عبارت دیگر از ریزش گل جلوگیری می کند: این کار چند روز قبل از ظهور گل ها یا بعد از دوره گلدهی انجام می شود. وقتی قطره طبیعی شروع شود ، هیچ تأثیری نخواهد داشت.
2 بزرگ شدن گوشته: زمان استفاده باید همزمان با رشد توت باشد و نه بعد از ریزش طبیعی گل ها.
3 تسریع در رسیدن میوه: در اوایل رسیدن توت ، یعنی زمانی که تجمع قندها شروع می شود
از چاقوهای مختلف دو لبه استفاده می شود.برای بانداژ ، یک چاقوی دو لبه به پوست بشکه وارد می شود و دور بشکه می پیچد تا لایه پوست به طور مساوی از لوله جدا شود. با قرار دادن یک شاخه بین لبه های آن و اعمال فشار و چرخاندن آن ، پوست از شاخه جدا می شود. قطر پوست نباید بیش از 2-3 میلی متر باشد و پوست باید کاملاً کنده شود تا مفصل بین بالا و پایین بریده شود و چوب آسیب نبیند. تنه باید جدا شود زیرا چوب بلوط را از بین می برد و آب و مواد معدنی از ریشه های فوقانی منتقل نمی شوند.

انگور هرس:
وقتی شاخه های انگور خیلی طولانی باشد ، قدرت ریشه ها برای رساندن مواد مغذی کاهش می یابد ، بنابراین هرس سالانه برای جلوگیری از طولانی شدن درخت لازم است.
مهمترین هرس انگور هرس یکم در پاییز است: این عمل بلافاصله پس از برداشت میوه انجام می شود و شاخه های میوه دهنده در پاییز هرس می شوند.

 هرس اصلی: مهمترین هرس کل تاک ، خصوصاً شاخه اصلی که تنه درخت را ادامه می دهد. حذف. در مورد شاخه های کناری خوب رشد کرده ، برای مقدار رشد امسال ، 2 یا 3 جوانه برای هر شاخه باقی مانده و بقیه هرس می شوند. فقط جوانه های باقی مانده در تنه اصلی و شاخه های ثانویه بهار بعدی ظاهر می شوند. آنها رشد می کنند و میوه می دهند. بهترین زمان برای هرس اصلی دسامبر و فوریه است ، به شرطی که منطقه گرمتر از 8 درجه زیر صفر باشد. این اصلاح بعداً نباید انجام شود. در هرس زمستانه ، بر خلاف هرس میوه های دیگر ، درخت انگور بلافاصله شاخه ها را از بالای جوانه قطع نمی کند ، اما برگ های آن حدود 2 سانتی متر بالاتر از جوانه است ، در غیر این صورت جوانه بالاتر خشک می شود.

هرس: این کار فقط در نهال های تازه کاشته شده در سال اول و دوم انجام می شود. بنابراین ، در بهار ، نهال ها فقط 3 جوانه دارند ، بعد از رشد جوانه ها و رسیدن طول یکی از شاخه ها به 20 سانتی متر ، آنها را برای تنه اصلی می گیرند و شاخه های باقیمانده را از پایین می برند. در صورت لزوم ، سال آینده به شاخه اصلی اجازه رشد و شاخه های جانبی را که تا ارتفاع کمتر از 50 سانتی متر رشد کرده اند ، بریده و باعث ایجاد درختان تاک به ارتفاع 5 1 تا 2 متر می شود.

 برگ هرس: هرس فقط در درختان کوتاه تاک (5–1–2 متر) و در اواخر بهار انجام می شود. در طی این هرس ، فقط آن دسته از برگها جمع می شوند و با دست پرتاب می شوند که مانع رسیدن نور مستقیم خورشید به دسته های انگور در وسط تاج درخت می شوند.

بیماری ها و آفات: بیماری های انگور به سه گروه حیوانات قارچی و ویروسی تقسیم می شوند. انگل های حیوانات که مهمترین آنها شپشک مو است که هم ریشه و هم برگ را آلوده کرده و از سموم کیستیک برای کنترل آن استفاده می کند. انگل های قارچی ، که می توان آن را پوسیدگی خاکستری نامید ، ابتدا به هسته های انگور ، و سپس به برگ های انگور و چوب حمله می کنند. هاگ آنها در تمام طول سال روی چوب درخت انگور باقی مانده و به محض مساعد شدن محیط فعالیت خود را از سر می گیرند. تغییر رنگ کاذب که بر روی پیازهای مو به صورت یک لکه سفید کوچک به قطر حدود 1 سانتی متر ظاهر می شود و مانند روغن یا شیشه به تدریج زرد و روشن می شود. مگس سفید واقعی ، که به محض بیرون آمدن از خاک می تواند گیاه را آلوده کند ، به صورت یک پودر سفید روی سطح برگ های جوان ظاهر می شود و از رشد آن جلوگیری می کند و به زودی گیاه خود را در بر می گیرد. قارچ کش های گوگردی می توانند با تمام بیماری های قارچی مبارزه کنند.

کمبود عناصر: البته کمبود برخی مواد معدنی نیز ظاهری برگی به بیماری می دهد که با حل شدن عناصر لازم در آب و استفاده از آن به عنوان کود محلول پاشی درختان و برگ های آن علائم فوق را برطرف می کند.

کاشت انگور:
در پاییز ، قبل از کاشت نهال انگور ، ابتدا مقدار کود معدنی لازم به خاک وارد می شود ، سپس آنها را با شخم عمیق به داخل خاک می فرستند و پس از آن خاک در جو پر می شود. هنگام کاشت ، گودال ها تا عمق حدود 50 سانتی متر حفر می شوند ، نهال ها در آنها کاشته می شوند. حفره ای که نهال در آن کاشته می شود 50 * 50 حفر شده و مقداری کمپوست قدیمی ، فسفر و آهک در آن ریخته می شود. این مواد برای رشد نهال مفید هستند ، اما نباید تعداد آنها زیاد باشد. گاهی اوقات نهال ها آسیب دیده و ریشه های آنها می سوزد.در باغ های بزرگ ، نهال ها را با فاصله 120 تا 150 سانتی متر از یکدیگر کاشته و به سیم می بندند.

بهترین زمان کاشت نهال اوایل بهار ، قبل از شکستن جوانه است. نهال ها به گونه ای کاشته می شوند که حداقل 2 جوانه در خاک باقی بماند ، اما سر آنها حدود 5 سانتی متر بالاتر از خاک بیرون زده و سپس گودال ها با مخلوط خاک و کود پر شده و سر نهال ها حدود 1 سانتی متر بریده شود ، محکم فشار دهید و سپس به شدت آب دهید کودها باید هر ساله روی نهال ها استفاده شوند ، اما نه در کنار گیاه یا در سطح سوراخ های قبلی ، بلکه با فاصله متناسب با رشد ریشه آنها و دور از تنه.

پس از از بین بردن خطر یخ زدگی بهاره و اندکی قبل از باز شدن جوانه ها ، بدون توجه به ارتفاع رسیده ، نهال ها از بالای جوانه سوم بریده می شوند ، به طوری که در بهار یا تابستان نهال ها بعد از رشد جوانه ها ، به محض یک جوانه ، 3 جوانه دارند. آنها به 20 سانتی متر می رسند. دو جوانه دیگر از پایین بریده می شوند و یک جوانه عرض 20 سانتی متر شاخه اصلی در نظر گرفته می شود و به نگهبان گره خورده است. در اواخر پاییز ، شاخه اصلی به 6 جوانه کاهش می یابد و شاخه های باقیمانده هر کدام به 2 جوانه محدود می شوند. این هرس باید هر سال به همان روش تکرار شود تا شاخه اصلی به طول مورد نظر برسد.
نهال ها پس از خریداری از بازار ، تا 24 ساعت در آب خیس می شوند تا آب آنها را به خوبی بپوشاند. سپس آن را برداشته و به مدت یک ساعت در هوای آزاد بگذارید ، سپس بلافاصله آنها را در محل اصلی همانطور که در بالا توضیح داده شد قرار دهید و مقدار زیادی آب بریزید.

کودهای مورد نیاز انگور:
الف) کودهای معدنی: از نیتروژن برای بارور سازی باغ های انگور استفاده می شود که می تواند با خطای 1٪ به عنوان کود استفاده شود. لقاح بیش از حد نیتروژن بر رشد تأثیر منفی می گذارد ، مهمترین آن رشد بیش از حد و اختلال در رشد طبیعی گل و گل است. نتیجه کاهش حساسیت محصولات و گیاهان به سرمای زمستان.
فسفر از سوپرفسفات محلول در آب به عنوان کود فسفر استفاده می شود.
پتاسیم: برای رشد برگ و چوب ، تقویت شاخه ها ، به ویژه ساقه ها و رسیدن شاخه های انگور ضروری است.
منیزیم: یکی از اصلی ترین کودهای ضروری وجود آن در برگ ها به منظور تولید کلروفیل و در نتیجه جذب CO2 از هوا و تبدیل آن به قند است و معمولاً به عنوان سولفات منیزیم روی زمین قرار می گیرد که به راحتی در آب حل می شود.
کلسیم: این یکی از کودهایی است که انگور به شدت به آن بستگی دارد و باید هر ساله به مقدار لازم در باغ های انگور استفاده شود.
ب) کودهای آلی: از نظر مواد مغذی در درجه دوم اهمیت هستند. مهمترین تأثیر آنها در خاک بهبود خصوصیات فیزیکی است که به روشهای زیر حاصل می شود: 1 بهبود بافت خاک 2 فعال سازی میکروارگانیسم های خاک 3 تنظیم نسبت آب و هوا در داخل منافذ خاک.
مقدار کود مورد نیاز برای درختان میوه: اوره 500 کیلوگرم در هکتار سوپرفسفات 500 کیلوگرم در هکتار کود 30 تن در هکتار برای درختانی که میوه می دهند حداکثر 250 کیلوگرم سولفات پتاسیم در سال است.
کودهای آلی معمولاً بلافاصله در پاییز یا زمستان استفاده می شوند. کودهای معدنی نباید بلافاصله استفاده شوند. می توان آنها را هر بار 3 بار و در هر 2 ماه یک بار به خاک زد. کودهای ازته نباید از اول سپتامبر به باغ های انگور استفاده شود ، زیرا او تبدیل به چوب درختان می شود.

انتهای پیام