به گزارش «شیعه نیوز»، ماه ها منتظر آمدن فرزندتان می مانید و نهایتا انتظار به آن صورتی که همیشه برای خودتان برنامه ریزی کرده بودید، به پایان نمی رسد و از دست دادن نوزاد، باعث می شود تا تمام برنامه ریزی های شما به هم بخورد.
مرگ نوزاد سخت ترین اتفاقی است که یک خانواده با آن روبرو می شود.
مقدمه ای درباره مرگ نوزاد
کنار آمدن با مرگ نوزاد، یکی از سخت ترین اتفاقاتی است که یک خانواده ممکن است با آن دست و پنجه نرم کند. با اینکه پیشرفت علم و تکنولوژی سال هاست تلاش زیادی کرده تا از این اتفاق جلوگیری کند اما باز هم در گوشه و کنار دنیا می توانیم شاهد مواردی باشیم که فرزندان خود را از دست می دهند و این اتفاق یا قبل از به دنیا آمدن نوزاد رخ می دهد و یا بعد از متولد شدن آن.
البته دلایل زیادی وجود دارند که می توانند زمینه را برای از دست رفتن و مرگ نوزاد فراهم کند و خیلی از این عوامل هم قابل کنترل و پیشگیری هستند اما به هر حال مرگ نوزاد اتفاقی است که ممکن است بر اثر یک بی احتیاطی ساده رخ دهد و نهایتا یک خانواده را به سوگ بنشاند.
طبیعتا کنار آمدن با مرگ نوزاد، بیش از هر کس دیگری برای والدین خود نوزاد سخت است. در ادامه درباره ی حالات ابتدایی مواجه شدن با این اتفاق و راهکارهای کنار آمدن با مرگ نوزاد برایتان بیشتر توضیح خواهیم داد. لطفا تا انتهای مقاله ما را همراهی نمایید:
بررسی تناقضات احساسی پس از مواجه شدن با مرگ نوزاد
این موضوع، موضوعی است که برای درک کردن آن، افراد مجبور می شوند که طیف وسیعی از احساسات را تجربه نمایند. این احساسات مختلف و متناقض می تواند باعث شود که حال و اوضاع روحی فرد به هم بریزد و در برخی مواقع هیچ کاری از دست هیچ کسی برای کنترل این احساسات بر نمی آید و تنها باید اجازه دهید که دوره ی هر کدام از این عواطف بگذرد و تمام شود.
انکار
متاسفانه ابتدایی ترین احساسی که پس از رخ دادن این اتفاق به سراغ افراد می آید، انکار است. فرد سنگینی چنین اتفاق دردناکی را نمی تواند به یکباره هضم کند و به همین دلیل، اولین چیزی که ممکن است به آن پناه ببرد انکار است. اینکه باور نمی کند که فرزندش را از دست داده و این اتفاق غمناک برایش رخ داده است.
احساس گناه
بعد از اینکه فرد از فاز انکار خارج شد و در موقعیت واقعی تری در مقابله با اتفاق قرار گرفت، دائما به این موضوع فکر می کند که چه خطایی کرده که این اتفاق برایش افتاده و چه کارهایی می توانست انجام دهد که از رخ دادن این اتفاق جلوگیری نماید.
خشم
سومین احساس که اکثرا هم آن را تجربه می کنند، احساس خشم است. فرد سعی می کند به دنبال مقصر بگردد و بالاخره عصبانیت خود را سر یک نفر خالی کند. از این رو تمامی افراد دور و بر والدین می توانند، مقصر شمرده شوند. پدر، مادر و از همه مهم تر پزشک متخصص مربوطه، بیشترین امکان را برای مقصر شمرده شدن دارند.
حسادت
این اتفاق ممکن است برای همه رخ ندهد اما به هر حال یه حس طبیعی است. ممکن است که پدر و مادر نسبت به افرادی که فرزندشان زنده است و زنده به دنیا آمده احساس حسادت شدیدی را تجربه نمایند.
اشتیاق
پس از اینکه این مراحل سپری شد، عموما مادر و پدر تمایل شدیدی به دوباره فرزند دار شدن پیدا می کنند و این اتفاق عموما برای افرادی رخ می دهد که کودک و نوزادشان قبل از اینکه به دنیا بیایند از دست رفته باشند.
تصمیم گیرنده ی اصلی خودتان باشید
در این نوع شرایط معمولا خانواده و دوستان نزدیک، راهکارهای مختلفی را در رابطه با کنار آمدن با مرگ نوزاد، به شما پیشنهاد می کنند. سعی کنید در این مواقع ببینید خودتان دلتان چه می خواهد و چه چیزی شما را آرام می کند. مثلا خیلی ها معتقدند که اتاق بچه جمع شود و هر وسیله ای که شما را یاد نوزادتان می اندازد از جلوی چشمتان دور شود. اما خودتان با خودتان بنشینید و بررسی کنید که کدام کار حالتان را بهتر می کند.
زنده نگه داشتن خاطرات نوزاد
البته که نه همه؛ اما خیلی از افراد از اینکه یاد کودک و نوزادشان را به روش های مختلفی زنده نگه دارند، احساس آرامش می کند. مثلا گرفتن یک مراسم ختم کوچک خانوادگی برای نوزاد، کاشتن یک گیاه و یا یک درختچه با نامی که برای کودکتان انتخاب کرده بودید، در اکثر مواقع می تواند تسکین دهنده باشد. خیلی از خانواده ها هم ترجیح می دهند که با نوزاد از دست رفته ی خود یک عکس داشته باشند. البته لازم است این را بدانید که این کار مورد پسند و در ظرفیت همه ی خانواده ی داغدار نیست.
انتظارتان را از خودتان پایین بیاورید
ممکن است یک روزهایی حالتان خیلی خوب باشد و راحت بتوانید با این موضوع کنار بیایید و برخی روزها هم خیلی خیلی سخت سپری شوند. از خودتان انتظار زیادی نداشته باشید و با خودتان راه بیایید. اگر شرایط برایتان سخت شد، سعی کنید ذهن تان را تخلیه کنید و تنها بر روی لحظه ی حال و سپری کردن هر روز تمرکز کنید تا تسلط بر اوضاع را بتوانید تجربه کنید.
مواظب خودتان باشید
بله؛ این موضوع به شدت مهم است که شما بتوانید از خودتان و سلامت روان و جسم تان به خوبی مراقبت کنید. خواب کافی، ورزش کافی و غذای سالم و قرار دادن خود در شرایط روحی قابل کنترل، از جمله کارهایی است که می تواند وضعیت جسمانی و روحانی شما را در سلامت نسبی نگه دارد.
یک پیاده روی کوتاه هم می تواند تاثیر خودش را بر روی حال و هوای شما بگذارد اما نهایتا سعی کنید که به خودتان سخت نگیرید. یادتان نرود که تنباکو و یا مصرف الکل به هیچ وجه نمی تواند در این شرایط کمک کننده باشد و در اکثر مواقع، اوضاع را بدتر و خراب تر می کند.
با هم صحبت کنید
هر چقدر هم شما و همسرتان با یکدیگر صمیمی باشید، ممکن است هر کدام از شما در مواجه با این اتفاق یک سیستم دفاعی خاص و متفاوت از یکدیگر را تجربه نمایید. بنابراین درباره ی حالات و احساسات خود با یکدیگر صحبت کنید، اگر ترجیح تان سکوت و تنهایی کوتاه مدت است، حتما با شریک تان در میان بگذارید تا او هم بتواند در شرایط بهتری با این موضوع کنار بیاید. یادتان نرود که شما باید در این شرایط همراه یکدیگر باشید و کسی جز خودتان نمی تواند همراه شما باشد.
بنویسید
نوشتن حالات و احساسات شما می تواند در اکثر مواقع کمک کننده باشد. حتی کوچک ترین احساس خود را بنویسید؛ این کار باعث می شود که از لحاظ روانی تخلیه شوید و حس بهتر را تجربه کنید.
کمک بگیرید
بدیهی است که گذر کردن از چنین شرایط سختی، به تنهایی امکان پذیر نیست و شما چه بخواهید و چه نخواهید به کمک دیگران نیاز دارید. در جمع دوستان تان شرکت کنید و سعی کنید از انزوا و کناره گیری خودتان را رها کنید.
اما در نهایت بیشترین کمکی که می توانید دریافت کنید و سالم ترین نوع کمک در این شرایط، کمک گرفتن از یک مشاور و یک روان شناس است. او با تخصصی که دارد می تواند در بستری امن و مورد اعتماد، راه مقابله با این شرایط سخت را برایتان هموار سازد.
انتهای پیام
منبع :هنر زندگی