به گزارش «شیعه نیوز»، اما اگر این پوسته ها دچار خارش، درد و بروز زخم های پوستی شدید شد که از بین نرفتند می توان چنین استدلال نمود که فرد به پسوریازیس مبتلا شده است. در ادامه در مورد اینکه چه چیزی باعث ایجاد پسوریازیس می شود، چه مشکلات و علائمی خواهد داشت، چگونه تشخیص داده می شود و گزینه های درمان شما کدام ها هستند مطالبی عنوان شده که مرور اجمالی آن ها خالی از لطف نیست.
پسوریازیس چیست؟
پسوریازیس یک بیماری خود ایمنی مزمن است که سبب انباشته شدن سلول های پوستی می شود. این انباشتگی باعث ایجاد لایه های زبر و خشن بر روی سطح پوست می شود که اغلب پوسته پوسته شده و قرمز و دردناک خواهند بود. پسوریازیس می تواند قسمت های مختلفی از بدن را گرفتار کند، اما اغلب در پشت آرنج و زانو، و همچنین پوست سر، پشت کمر، صورت، کف دست و پا رشد می کند.
طبق نظر آکادمی پوست آمریکا، عارضه ی پسوریازیس تقریبا توانسته ۷.۵ میلیون نفر را در ایالات متحده گرفتار نماید. این بیماری می تواند در هر سنی به وجود آید، اما غالبا برای اولین بار در بین سنین ۱۵ تا ۳۰ سالگی یا بین ۵۰ تا ۶۰ سالگی ایجاد می شود. اکثر افراد مبتلا به این بیماری دارای پسوریازیس خفیف تا متوسط هستند، اما ۲۰ درصد از افراد مبتلا دارای پسوریازیس متوسط تا شدید می باشند و این امر بدان معناست که این عارضه، بیش از ۵ درصد از سطح بدن این افراد را پوشش می دهد.
پسوریازیس می تواند در مردان و زنان و افرادی با نژادها ی مخلف به طور یکسان رخ دهد. پسوریازیس انواع مختلفی دارد، اما شایع ترین نوع آن که ۸۰ تا ۹۰ درصد از بیماران پسوریازیس با آن دست و پنجه نرم می کنند، پسوریازیس پلاک دار نامیده می شود. شایعات زیادی در این رابطه شنیده می شود که پسوریازیس مسری است اما این گونه نیست. بنابراین اگر بثورات پوست شما به طور تصادفی با فرد دیگری تماس پیدا کند و یا فرد دیگری آن ها را لمس کند، لازم نیست نگران ابتلای آن فرد به این بیماری باشید. اما بثورات می تواند ناخوشایند و نابهنجار به نظر برسند و اگر در قسمتی از بدن باشند که به طور منظم در معرض دید عموم قرار دارد می توانند باعث خجالت زدگی و شرمندگی فرد مبتلا شوند.
چه چیزی باعث بروز پسوریازیس می شود؟
به راستی، هنوز هم محققان عرصه ی پزشکی به درستی نمی دانند که دقیقا چه چیزی باعث بروز پسوریازیس می شود. تنها چیزی که محققان توانسته اند به آن پی ببرند این است که: گلبول های سفید خون بدن انسان ها که سلول های T نامیده می شوند، و وظیفه ی اصلی آن ها مراقبت و دفاع از بدن انسان است، به اشتباه فکر می کنند که بدن مورد حمله ی ویروس ها و باکتری های بیگانه قرار گرفته و بنابراین شروع به تولید پروتئین هایی می کنند که باعث التهاب می گردد.
دکتر بابی بوکا، متخصص پوست و درماتولوژی بیمارستان نیویورک در این خصوص اذعان داشته است که در پاسخ به تولید این پروتئین های التهابی، سلول های پوستی (کراتینوسیت ها) مداوما تکثیر می شوند، اما پوست قدیمی نمی تواند به همان سرعت پوست ریزی کند و لذا متراکم و سخت شده و پلاک ها تشکیل می شوند .
به طور معمول، در افرادی که پسوریازیس ندارند، اپیدرم (لایه بیرونی پوست) در هر ۲۸ روز یک بار تجدید می شود. اما در یک بیمار مبتلا به پسوریازیس، هر ۷ روز یک بار این اتفاق می افتد.
در اینجا عواملی ذکر شده اند که بنا به نظر کارشناسان ممکن است خطر ابتلا به پسوریازیس را افزایش دهند. در حالی که نمی توان گفت که این عوامل دقیقا علت اصلی شروع پسوریازیس هستند، لکن می توانند نقطه ی شروعی برای این بیماری باشند و به کرات مشاهده شده که با تغییر این عوامل، علائم پسوریازیس نیز بهبود یافته اند.
عفونت ها
استرس
بعضی از داروها
داشتن پوستی خشک
آسیب پوستی یا آفتاب سوختگی
سیگار کشیدن
نوشیدن مقدار زیادی الکل
کمبود ویتامین دی
انواع پسوریازیس
پسوریازیس پلاک دار رایج ترین نوع پسوریازیس است و با ضایعات پوستی قرمز یا صورتی همراه می باشد.
پسوریازیس خال دار نیز سبب بروز زخم های کوچک و قرمزی می شود که می تواند تمام بدن، بازوها و پاها را فرا گیرد. این دومین نوع پسوریازیس است که بسیار رایج می باشد.
پسوریازیس معکوس معمولا در چین های پوستی به عنوان مثال در زیر بغل و یا پشت زانوی پا، زیر سینه ها یا در ناحیه ی لب و یا کشاله ران مشاهده می شود.
پسوریازیس چرک دانه ای یا کورک دار یک نوع نادر از پزوریازیس است که سبب بروز حفره های کوچک و چرکینی در پوست می شود.
پسوریازیس اریترودرمیک بسیار نادر است اما یک بیماری بسیار جدی و خطرناک می باشد. این بیماری می تواند بیش از ۷۵ درصد از بدن را بپوشاند و باعث می شود که پوست به صورت لایه لایه در آمده و بریزد.
علائم پسوریازیس چیست؟
پسوریازیس می تواند در هر جایی از بدن رخ دهد، اما شایع ترین نوع پسوریازیس، پزوریازیس نوع پلاک دار است که معمولا در آرنج، زانو و یا پوست سر قابل مشاهده می باشد.
علائم هشدار دهنده پزوریازیس به شرح زیر می باشند.
روندا کلین یکی از متخصصین پوست گروه پوستی کانکتیکات در این خصوص می گوید لکه های پوستی که دارای رنگ صورتی یا قرمز بوده و قسمت بالای آن ها به رنگ نقره ای در آمده است جزو علایم هشدار دهنده ی پسوریازیس هستند. این لکه های پوستی ممکن است با احساس خارش یا درد همراه باشند و تقریبا چنین به نظر می رسد که پوست سوخته و یا مجروح شده است. اگر شما سعی کنید یکی از پلاک ها را از روی پوستتان بردارید، به علت وجود رگ های خونی موجود در آن، خون ریزی به راه خواهد افتاد و علاوه بر این، یکی دیگر از نشانه های رایج پزوریازیس این است که این پلاک ها معمولا متقارن هستند، به عبارت دیگر، اگر این لکه ها در یک طرف بدن مشاهده شوند، اغلب به صورت متقارن در قسمت دیگر بدن نیز قابل مشاهده می باشند.
ناخن هایی با اشکال غیر طبیعی:
علائم پسوریازیس ممکن است بر روی ناخن نیز تاثیر بگذارد. دکتر بوکا در این مورد می گوید: “ناخن هایی با شکل های عجیب و غریب، ناخن های دارای حفره یا شیار دار، یا نقاط چرکین در زیر ناخن می تواند علائمی از ابتلا به پزوریازیس باشند.
تغییرات دهانی:
دکتر بوکا می گوید: پزوریازیس می تواند بر روی زبان شما نیز تاثیر بگذارد و باعث شود زبان همانند یک کویر تکه تکه به نظر برسد. البته این اتفاق تنها در انواع پزوریازیس بسیار پیشرفته رخ می دهد.
چگونه می توان پسوریازیس را تشخیص داد؟
معمولا، اگر فرد به نوع رایج پسوریازیس پلاک دار مبتلا شده باشد، متخصص پوست فقط با نگاه کردن به پوست شما و به دست آوردن یک تاریخچه پزشکی کامل، این مورد را تشخیص خواهد داد.
انتظار می رود که پزشک، سوالات زیادی را در مورد علائم و اینکه چه مدت این علائم را تجربه کرده اید، داروهایی که مصرف کرده اید، شیوه زندگی تان (از جمله اینکه آیا سیگار می کشید یا نه، در هر شبانه روز چه مقدار می خوابید) سابقه خانوادگی شما و موارد متعددی سوالاتی را مطرح کند. گاهی اوقات ممکن است به بیوپسی (نمونه بافتی) برای تأیید تشخیص پسوریازیس، و تحلیل بیشتر، نیاز باشد.
آرتریت پسوریاتیک چیست؟
چهار نفر از هر ۱۰ نفری که پسوریازیس دارند، اختلالی به نام آرتریت پسوریاتیک را تجربه می کنند که می تواند باعث تورم، سختی، خشکی و درد در قسمت های مختلف بدن شود. بنابراین پزشک شما ممکن است دست ها، مچ پا و پاهای شما را بررسی کند و از شما بپرسد که آیا ناراحتی یا دردی را در انگشتان دست یا پای خود احساس می کنید یا خیر؟
دکتر کلیین می گوید: “به طور کلی، بدترین چیز در آرتریت پسوریاتیک، صبح هنگام یعنی همان زمانی است که از خواب بر می خیزید و این درد را در قسمت های مختلف بدن احساس می کنید، و علاوه بر این این اختلال درست همانند ورم مفاصل هر روز بدتر می شود.
گر چه ارتباط بین پسوریازیس و آرتریت پسوریاتیک تنها تا حدودی درک شده است، اما آخرین اخبار حاکی از آن است که همان طور که تحقیقات چند سال گذشته گزارش داده بودند متأسفانه بیماران مبتلا به پسوریازیس در معرض خطر بیشتر و جدی تر ابتلا به چاقی، افسردگی و بیماری های قلبی عروقی (حمله قلبی، سکته مغزی) قرار دارند که گاهی اوقات منجر به مرگ آن ها می شود.
دکتر بوکا در این خصوص می گوید تمام این التهاب هایی که ما در غشای میانی پوست می بینیم، در واقع التهاب هایی هستند که احتمالا در پایین ترین لایه ی اندام ها رخ داده اند. اگر پسوریازیس دارید، پزشک ممکن است راهنمایی هایی را برای تغییر شیوه ی زندگیتان به شما پیشنهاد کند. این پیشنهادات ممکن است شامل خوردن غذاهای مغذی بیشتر و انجام تمرینات ورزشی بیشتر، ملاقات با یک متخصص بهداشت روان و یا اقداماتی برای کاهش فشار خون یا کلسترول باشند.
شایع ترین درمان پسوریازیس چیست؟ و چگونه می توان از آن پیشگیری نمود؟
خبر بد این است که پسوریازیس یک بیماری مزمن و لاعلاج است، بنابراین اگر شما بدان مبتلا شده اید، احتمالا این شرایطی است که برای باقی عمر گریبان گیرتان خواهد بود. چرا که در حال حاضر هیچ درمان قطعی برای آن وجود ندارد. اما اخبار خوبی نیز در رابطه با این بیماری وجود دارد. نشانه ها می توانند به مرور زمان کاهش یابند و گزینه های درمانی متعددی وجود دارد که هم اکنون از همیشه موثرتر هستند و می توانند به شما کمک کنند تا علائم این بیماری را تقلیل دهید.
درمان های رایج پسوریازیس عبارتند از:
داروهای موضعی، مانند کرم های استروئیدی، ویتامین D یا ترکیبی
داروهای خوراکی شامل آپرمیلاست، آیتورتین، متوترکسات و سیکلوسپورین
لیزر یا نور درمانی
درمان های بیولوژیکی
به یاد داشته باشید که اگر فکر می کنید ممکن است به پسوریازیس مبتلا شده باشید، مجبور نیستید در سکوت از این بیماری رنج ببرید. این چیزی نیست که بخواهید به خاطرش شرمنده باشید. پس بهتر است به دیدار یک متخصص پوست بروید تا بتوانید به درستی درمان شوید، از شر بثورات خلاص شوید و با اعتماد به نفس بیشتری زندگی کنید.
انتهای پیام
منبع: مجله سلامت