به گزارش «شیعه نیوز»، چهار سال از آغاز خشونت ارتش میانمار علیه روهینگیایی ها که اکثریت آنها را مسلمانان تشکیل می دهند ،می گذرد و جوامع روهینگیایی در این مدت تحت پرچم عملیات پاکسازی مورد حمله قرار گرفتند و مردان ، زنان و کودکان بی رحمانه کشته شدند.
بلافاصله پس از آغاز کمپین ظالمانه نظامی علیه مسلمانان روهینگیا،سازمان دیده بان حقوق بشر در گزارشی اعلام کرد که حداقل 200 روستای روهینگیایی توسط نظامیان تخریب شده و به آتش کشیده شدند و حدود 13 هزار روهینگیایی هم کشته شدند.
امروز بیش از 890 هزار پناهنده روهینگیایی در منطقه کاکس بازار بنگلادش در بزرگترین مجموعه اردوگاه های پناهندگان در جهان. پناه گرفته اند. حدود 92 هزار پناهنده روهینگیایی در تایلند ، 21 هزار نفر در هند و 102 هزار نفر هم در مالزی اقامت دارند.
روهینگیایی ها همچنین بخشی از 576 هزار آواره داخلی در میانمار را تشکیل می دهند.
با گذشت چهار سال از حوادث آگوست 2017 ، مهم است که به خاطر داشته باشیم که رنج روهینگیایی ها به پایان نرسیده است و این جامعه به دلیل آوارگی اجباری خود همچنان با انواع مختلف خشونت و مرگ های غم انگیز روبرو است.
بسیاری از مسلمانان روهینگیایی در شرایط زندگی وحشتناک در اردوگاه های پناهندگان و آوارگان رنج می برند و برخی در تلاش برای فرار و یافتن سرپناه در کشورهای دیگر غرق شده اند. مقامات محلی کشورهای میزبان نیز گاهی اوقات مسئول قربانی شدن پناهندگان روهینگیایی بوده اند ، به عنوان مثال بنگلادش ، دهها هزار نفر از آنها را به «بهسان چار» ، جزیره ای دور افتاده در خلیج بنگال ، جایی که اردوگاه ها غیرقابل زندگی هستند منتقل کرده است.
در حالی که دولت آمریکا تا حدودی به کودتای نظامی در میانمار توجه کرده ، آن را محکوم کرده و تحریم هایی را وضع کرده است در مقابله با خشونت علیه روهینگیایی ها کم کاری کرده و وزارت خارجه این کشور هنوز نقض حقوق بشر و جنایات دسته جمعی علیه روهینگیایی ها را با وجود شواهد روشن و رو به افزایش این جنایت ، نسل کشی اعلام نکرده است.
ذکر این نکته حائز اهمیت است که حتی قبل از خشونت های آگوست 2017 ، روهینگیایی ها از شکل های مختلف تبعیض رنج می بردند . آنها تحت قانون شهروندی میانمار از تابعیت محروم شده و برای ایجاد فضاهای عاری از مسلمانان از سایر شهروندان جدا شدند.
این کمپین های هدفمند و خشونت های منظم ارتش منجر به تشکیل پرونده گامبیا علیه میانمار در دیوان بین المللی دادگستری شد. شواهد زیادی مبنی بر ارتکاب نسل کشی علیه روهینگیایی ها وجود دارد و دیگر برای آنها کشورهای مدعی حقوق بشر مانند امریکا نام نسل کشی بر این جنایت ها بگذارند دیر شده است.
در حال حاضر بیش از هر زمان دیگری ، اعلام نسل کشی در مورد مسلمانان روهینگیایی ضروری است زیرا ارتش میانمار در پی افزایش تعداد کشته ها و ادامه جنایات علیه اقلیت های قومی این کشور ، مخالفان غیرنظامی را سرکوب می کند. تنها در ماه آگوست ، ارتش در بحبوحه بحران کرونا به کلینک ها و مراکز بهداشت آنها حمله کرده و رنجی مضاعف را برای آنها به وجود آورده است.
امتناع از اعلام جنایات ارتش میانمار به دولت این کشور اجازه داده است بدون هیچ مزاحمتی به کارزار خشونت خود در سراسر کشور ادامه دهد.
گزارشی که در سال 2002 توسط بنیاد حقوق بشر «شان» و شبکه اقدام زنان «شان» منتشر شد ، میزان تجاوز و اعمال خشونت جنسی علیه زنان را از 1996 تا 2001 به تفصیل شرح داد و از آنجا که هیچ اقدام بین المللی جدی در پی این جنایات صورت نگرفت ، سوء استفاده سیستماتیک دوباره در سال 2017 علیه زنان روهینگیایی رخ داد.
عدم اقدام جدی بین المللی در جلوگیری از جنایات حکومت نظامی علیه مسلمانان روهینگیا این حکومت را جسورتر کرده و شرایط را برای همه اقلیت های قومی بدتر کرده است.
همزمان با چهارمین سالگرد خشونت های آگوست2017 ، آمریکا و دیگر کشورهای غربی داعیه دار گسترش حقوق بشر در جهان باید در مورد شکست خود در مقابله با نسل کشی مسلمانان میانمار فکر کنند.
اعلامیه نسل کشی می تواند جامعه بین المللی را به اقدام و حمایت از حقوق اقلیت های قومی میانمار ترغیب کند.
انتهای پیام