«شیعه نیوز»: مرحوم آیت الله ضیاء آبادی درباره دعا کردن به درگاه الهی اینگونه توصیه کرده است:گدایی خدا، عزت است:
همیشه دعا کنید، نگویید خدا قضا و قدرش را مشخص کرده است، اگر بخواهد می‌دهد و نخواهد نمی‌دهد، نه این جور نیست … بنده‌ای که دهان خود را بسته و گدایی نمی‌کند خدا به او چیزی نمی‌دهد، باید خدا خدا کنید. خدا را صدا کنید. خدا هم دوست دارد بنده اش بگوید یا الله.
مسلماً هیچ یا الله بی جواب نمی‌ماند، پس دعا کنید و خدا هم اجابت می‌کند. اگر اعتنا نکنید به شما نمی‌دهد، پس دعا لازم است.
ما مخلوق هستیم باید عرض حاجت کنیم
گدایی خدا عزت است. اصلاً این گدایی فن خاصی دارد، یک آدابی دارد، دل سوخته، چشم گریان و مضطر می‌خواهد، و این‌ها شرط دارد باید غذایت و کارت پاک باشد تا دعایت مستجاب شود. بعدش هم باید امر به معروف و نهی از منکر نمود. باید این دو رکن اساسی نیز در زندگی تان باشد تا دعاهایتان به اجابت برسد.
آیت الله سید محمد ضیاء آبادی در سال ۱۳۴۷هـ ق (۱۳۰۷هـ ش) در قریه ضیاءآباد [۱]واقع در ۴۵ کیلومتری شهرستان قزوین و در خانواده‌ای روحانی دیده به جهان گشود. سادات ضیاءآباد از سادات جلیل القدر حسینی منطقه قزوین هستند و به شغل کشاورزی مشغول اند. پدرش سید محمود ضیاءآبادی از روحانیان متقی، مورد اعتماد، محل پناه مردم و خوشنام بود که در کنار تبلیغ، اقامه نماز و مطالعه روزانه کتب مذهبی، مخارج خانواده نه نفری خود را با کشاورزی تامین می‌کرد. او سحر‌ها قبل از اذان صبح مشغول شب زنده داری می‌شد و بعداز اقامه فریضه اذان صبح با آهنگ خوش، قرآن تلاوت می‌کرد. مادر ارجمندش هم از زنان پارسا و آشنا به مسایل اسلامی بود.... ایشان سال‌ها در حوزه به تعلیم و تعلم پرداخت و سال‌های عمرش را در راه اعتلای فرهنگ شیعه گذراند.
وی به سبب بیماری همسر به دربند رفت و در مسجد علی بن الحسین (علیه السلام) به اقامه نماز و تفسیر قرآن پرداخت و جوانان بسیاری از محضرش استفاده بردند.
سرانجام در روز دوشنبه بیستم بهمن ماه ۹۹ بر اثر بیماری کرونا رحلت کردند. پیکر ایشان در حرم حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام به خاک سپرده شد.
منبع: جماران