شیعه نیوز: معنی اصلی غرور فریب خوردن است. یعنی شیطان انسان را فریب داده و او را اطمینان می دهد از در امان بودن از عذاب پروردگار و وادار به انجام کاری می کند که با نفسش سازگار باشد.
ولی در بین مردم غرور یعنی حسی که انسان خود را خیلی خوب و دارای صفات عالی بداند، «در علم اخلاق این رذیله، عجب نام دارد و با غرور متفاوت است»
اما غرور به معنای متدوال آن، یعنی شخصی خودش را به جهت صفتی که در خودش حس می کند، خود را بزرگ و محترم بداند. در حالی که ممکن است این صفت را نداشته باشد یا اینکه این صفتی که دارد اصلا صفت خوبی نیست و او خیال می کند که این صفت خوبی ست.
همه ی شما افراد مغرور را دیده و با آن ها برخورد داشته اید. اینگونه افراد دارای ویژگی های شخصیتی خاصی هستند از این رو باید در برخورد با آن ها بسیار…
راه های کنترل غرور
1. برای کنترل غرور نرم و آرام صحبت کنید
منیت در صحبت کردن با صدایی بلند و خشن، خیلی آشکار است. سعی کنید درجه ی صدای خود را، هنگام صحبت کردن، پایین آورید و از کلمات خوبی که تاثیر منیت شما را بر دیگران کم می کند، استفاده کنید.
2. برای غلبه بر غرور اشتباهاتتان را بپذیرید
هرکدام از ما، به نحوی، در زمانی، دچار اشتباهاتی شدیم. هرچند وقتی منیت زیاد باشد، روبرو شدن با آن روی زشت از ذات خود، خیلی سخت است. پس ممکن است ترجیح دهید که دیگران را مقصر بدانید، موضوع را عوض کنید، کارهایتان را توجیح کنید و… که البته راهی آسان برای فرار منیت شماست.
ولی همین اعتراف به اینکه مرتکب اشتباه شدید، خود تلاشی بزرگ در کاهش منیتتان محسوب می شود.
3. برای کنترل غرور از دیگران طلب بخشش کنید
نه تنها لازم است که با دعا کردن از خدا طلب بخشش کنید، بلکه درخواست بخشش از دیگرانی که رنجانده اید نیز، منیتتان را کم می کند.
4. درباره ی خودتان بیاموزید
برای غلبه بر غرور از برون نگری به درون نگری سفر کنید. درون نگری کمک می کند، که کمتر فکر خود را مشغول موقعیت های گوناگون بیرونی کرده و در عوض به درون خود توجه کنید.
این باعث می شود که از عیب های خود مانند حس انتقام، حسادت، خشم، نفرت و … نیز آگاه شوید و بجای توجه به عیب های دیگران و داشتن کینه و پیش داوری درباره شان، به درون خود نگریسته و ببینید که شما هم کم و بیش، آن عیب ها را دارید.
5. بر خوبی های دیگران تمرکز کنید
تمرکز و نیز دیدن نکات خوب و مثبت در دیگران، احساس خود برتر بینی تان را کم می کند.
6. رفتار و منش یاد گیرنده داشته باشید
بعضی مردم از آموختن در زندگی دست کشیده و در عوض، سعی دارند مدام به دیگران بیاموزند. وقتی یک حس استادی و همه چیزدانی، وجود داشته باشد، رفتار و نگرش”من میدانم” بیشتر می شود، و این خود، نشان منیت است.
اشتیاق برای یادگرفتن، باعث می شود که شما سوال پرسیده و بر نادانی خود آگاه شوید. جایی که منش یادگیرندگی وجود دارد، منیتی در کار نیست.
7. به دیگران بها دهید
همیشه آنچه برای خود می پسندید، برای دیگران نیز بپسندید.
وقتی چیزی که خود دوست دارید را به دیگری می دهید، در واقع میل خود را برای داشتن آن مهار کرده اید و با این کار، اولویت دهی به خود کم شده، و در نتیجه منیت ناپدید می شود.
8. نام خدا را ذکر کنید
وقتی نام خدا را زمزمه می کنید، منیت خود را از یاد می برید. باید انقدر در اسم خدا غرق شوید که خود را فراموش کرده و با نام او یکی شوید.
نام خدا، یک حالت مریدانه ی قوی در ضمیر نیمه هشیار بوجود می آورد. هشیاری الهی که از اسم مقدس می آید، تمام تاثیرات منیت را، در ضمیر نیمه هشیار، نابود می کند.
9. بدانید که همه چیز دست خداست
باحس این که دارید کاری را بخاطر خدا انجام می دهید، متوجه می شوید که در واقع خدا آنکار را بواسطه شما انجام می دهد. دانستن اینکه همه چیز در دست خداست، منیت شما را از بین می برد.
10. یافتن ریشه ی غرور
پیدا کردن ریشه غرور برای غلبه بر غرور بسیار مهم است. اینکه بفهمیم به چه دلیلی خود را بزرگ می دانیم. اگر به جمال است، که با پیری و یا بیماری تمام خواهد شد؛ اگر به مال است که چه بسیار متمولین به یک شب به روز سیاه نشسته اند؛ اگر به قدرت است که همیشه و همه حال، قدرتمندتر از ما هم هست.
دلیل غرور راهی برای از بین بردن آن
حضرت باقر- علیه السّلام- فرمودند که: «دو نفر داخل مسجد شدند که یکى عابد و دیگرى فاسق، چون از مسجد بیرون رفتند فاسق از جمله صدیقان بود و عابد از جمله فاسقان و سبب این، آن بود که: عابد داخل مسجد شد و به عبادت خود می بالید و در این فکر بود و فکر فاسق در پشیمانى از گناه و استغفار بود. «بحار الأنوار، ج 72، ص 306»
برای از بین بردن غرور باید اول از همه نسبت به پروردگار معرفت پیدا کرد و اینکه بدانیم اگر صفت خوبی داریم، این از جانب پروردگار است که بدون اینکه استحقاقی داشته باشیم به ما عطا کرده.
انصاف این است که به خاطر لطف بی کرانش نسبت به ما، او را بیشتر بندگی کرده و شکر عملی داشته باشیم و از این صفتی که در ما ایجاد کرده در راه او استفاده کنیم.
پس اگر قرار است به چیزی افتخار کنیم، باید به پروردگار مفتخر باشیم و خود را حقیر و کوچک بدانیم در برابر او و لطف بی پایانش.
توجه کردن به ابتدای وجود و نهایت وجود انسان هم به این مسئله کمک فراوانی می کند. اینکه بدانیم چه بودیم و از چه به وجود آمده ایم و در آخر کار و به هنگام مرگ به چه صورتی درخواهیم آمد ! هیچ اراده ای در مقابل پروردگار بر خود نداریم و اگر لحظه ای ما را به حال خود رها کند، شقی ترین و بدبخت ترین خواهیم بود.
منبع :afkarnews.com ،rastmard.com