مسجدی که لباس احرام خورشید در محرابش رنگ خون گرفت

به گزارش «شيعه نيوز» به نقل از شبستان ، مسجد کوفه یکی از مساجد چهارگانه بزرگ جهان اسلام است که در شهر کوفه عراق ساخته شده‌است. این مسجد در 12 کیلومتری شمال شهر نجف واقع است،گفته می‌شود، این مسجد ابتدا توسط حضرت آدم ساخته شده و پس از مسجدالحرام قدیمی‌ترین مسجد جهان است. در دهه‌های اول هجری قمری این مسجد توسط سعد بن ابی وقاص بازسازی و سپس توسط علی ابن ابی طالب مرکزی مهم برای خلافت در نظر گرفته شد. مقبره برخی از بزرگان و علمای دینی در آنجا قرار دارد، گفته می شود پس از ظهور حجت بن حسن (عجل الله تعالي فرجه)، این مسجد وسعت بسیاری می یابد.

مسجد کوفه که در آغاز برای استقرار رزمندگان اسلام بوجود آمد بر کانون مرکزی مسجد شکل گرفت و نخستین محل آن که جزو مساجد چهارگانه به شمار می رود مسجد بود، این مکان مدتی محل تفسیر آیات قرآن، بیان سنت رسول خدا(صلي الله عليه و آله) و عرضه معارف اسلام و پایگاه ارشادها و هدایت ها و خروش های حضرت علی(عليه السلام) بوده است، در همین مسجد آن حضرت از دو چهرگان و مؤمنان سست ایمان گلایه می کند و زمینه حرکت و مبارزه با پیمان شکنان (ناکثین) و ستم پیشگان(قاسطین) و آشوب طلبان(مارقین) را فراهم آورد و سرانجام در محراب همین مسجد در سپیده دم نوزدهم رمضان سال چهلم هجری به شهادت رسید.

در مسجد کوفه امام حسن مجتبی(عليه السلام) ضمن خطابه ای تاریخی از اهل بیت و حق مسلم آنان در خلافت سخن گفت و چون احساس کرد معاویه دست به عصیان زده و افرادی را برای اخلال گری تقویت می کند در پاسخ به این ستیزه جویی مؤمنان را بسیج کرد تا با معاویه به نبرد برخیزند، اما به دلیل شرایطی که در سپاه خود می دید و تبلیغات منفی امویان و نفوذ خوارج و وابستگان دشمنان در میان نیروهای مردمی، امام جنگ را ترک کرد و به صلح روی آورد، طرفین در مسجد کوفه اجتماع کردند و امام با بزرگواری و متانت خاصی بر منبر مسجد قرار گرفت، در بخشی از بیانات خویش فرمود: معاویه چنین وانمود کرده که او را شایسته خلافت دیده ام ولی او دروغ می گوید، بر اساس قرآن و قضاوت رسول اکرم(صلي الله عليه و آله) ما از همه کس به حکومت اولی تریم.

مختاربن ابو عبیده ثقفی برای مجازات جنایتکاران اموی که در کربلا شرارت کرده و کارنامه ای ننگین از خود به جای نهاده بودند، در کوفه قیام کرد، مرکز خیزش وی مسجد جامع این شهر است، او پس از مسلط شدن بر اوضاع شهر، در مسجد مذکور برای مردم خطبه ای حماسی خواند. سپس مراسم بیعت با وی با شور و هیجان وصف ناپذیری آغاز شد.

فضیلت مسجد کوفه
علمای شیعه و سنی در فضیلت مسجد کوفه بر دیگر مساجد (به جز مسجدالحرام و مسجدالنبی (صلي الله عليه و آله)) به تفصیل سخن گفته‌اند. از رسول خدا (صلي الله عليه و آله) روایت شده‌ است که مسجد کوفه مسجد پربرکتی است که خداوند آن را برای اهلش برگزیده‌است و روز قیامت برای نمازگزارش شفاعت می‌کند.

اصبغ بن نباته نقل کرده‌است که امام علی (عليه السلام)فرمود: ای مردم کوفه، خداوند متعال چیزی به شما عطا کرد که به هیچ کس نداده است؛ مسجد و عبادتگاه شما را برتری داد که در آن خانه آدم (عليه السلام)و نوح(عليه السلام) و ادریس (عليه السلام) و مصلای حضرت ابراهیم (عليه السلام) و برادرم خضر (عليه السلام) و مصلای من است و یکی از چهار مسجد با فضیلت است.

در روز قیامت این مسجد شبیه شخص محرِمی که لباس پوشیده، آورده می‌شود و برای اهل خود و نمازگزارش شفاعت می‌کند و زمانی می رسد که این مسجد، مصلای حضرت مهدی (عليه السلام) و هر مؤمنی است و اگر مردم برکت آن را می‌دانستند، از چهارگوشه جهان حتی با کشیدن خود بر روی برف و یخ به این مسجد می‌آمدند.

برخی از روایات سجده گاه ملائک بر آدم (عليه السلام) را در پشت مسجد کوفه می دانند. بنا بر بسیاری از روایات اسلامی، حضرت نوح نبی (عليه السلام) در کوفه سکونت داشته اند.

مسجد کوفه بنا بر روایات، پس از مسجد الحرام در مکه و مسجد النبی در مدینه، مهمترین مسجد جهان اسلام بوده و برخی کرامت آنرا از مسجد الاقصی نیز بالاتر دانسته اند. غالب احادیث معراجیه از نماز خواندن رسول گرامی اسلام (صلي الله عليه و آله) در شب معراج را در مسجد کوفه یاد کرده اند.

امیر المؤمنین علی(عليه السلام) پس از جنگ صفین و در کوفه مستقر می شوند. ایشان مقر حکومت خود را مسجد کوفه قرار داده و تمامی امور از قضاوت، حکومت و عبادت را در آنجا انجام می دادند.

فضیلت مسجد کوفه
علمای شیعه و سنی در فضیلت مسجد کوفه بر دیگر مساجد (به جز مسجدالحرام و مسجدالنبی) به تفصیل سخن گفته‌اند.

اهمیت مسجد مقدس کوفه
1. از روایات به دست می‌آید همان طور که مسجد الحرام از زمان خلقت آدم و قبل از آن مورد توجه خدا، ملائکه و انبیاء و صالحان بوده است، مسجد کوفه هم مورد توجه و از قداست خاصی برخوردار بوده است.

2. چنانکه مسافر می‌تواند نماز را در مسجدالحرام، کربلا(حرم امام حسین (عليه السلام)) و مسجدالنبی تمام یا شکسته بخواند. در مسجد کوفه هم می‌تواند تمام یا شکسته بخواند.

3. همانطور که مسجدالحرام (کعبه) حرم امن الهی، و کربلا هم دارای حائر، و مدینه هم دارای حد و حریم است، مسجد کوفه هم دارای حدود و حریم است.

4. چنان که کربلا قطعه‌ای از بهشت است و مسجدالحرام، مسجد پیامبر (ص) و بیت المقدس از قصرها و باغ‌های بهشتی هستند، مسجد کوفه هم از باغ‌های بهشتی است.

5. همان طور که زائر مسجدالحرام، کعبه و زائر کربلا پس از بازگشت گناهانشان بخشیده می‌شود، همچنین اگر کسی وارد مسجد کوفه شود، آمرزیده است زیرا نوح در مسجد کوفه که خانه‌اش در آنجا قرار داشته از خدا طلب مغفرت طلبید، فرمود: "رب اغفرلی و لوالدی و لمن دخل بیتی مؤمنا".

6. همانطوری که پیامبران متعددی از کربلا عبور کردند و همچنین پیامبران و وصی پیامبرانی در کربلا و مسجد الحرام مدفون می‌باشند، انبیاء فراوانی هم در کوفه و در مسجد کوفه نماز خوانده‌اند و سیصد و هفتاد پیامبر و ششصد وصی در آنجا دفن شده‌اند.

7. از آنجا که مسجد کوفه و شهر کوفه دارای قداست خاصی است و با توجه به عنایت خداوند و فرشتگان و انبیاء، به مسجد کوفه و اینکه در روایات آمده است، شهر کوفه مرکز حکومت امام زمان (عجل الله تعالي فرجه) و مسجد کوفه، مرکز ستاد فرماندهی حضرت است و با توجه به اینکه حضرت آدم در وسعت زیادی اقدام به بنای این مسجد کرده است، چنین برداشت می‌شود که خداوند تبارک و تعالی با عنایت به ظهور امام زمان از قبل این منطقه را برای حکومت جهانی آن حضرت مهیا کرده است و مسجد کوفه محل نماز امام زمان(عجل الله تعالي فرجه) می شود.

مفضل بن عمر از امام صادق (عليه السلام) درباره محل حکومت حضرت مهدی (عجل الله تعالي فرجه) سوال کرد. آن حضرت فرمود: محل حکومت ایشان شهر کوفه است و محل حکومت آن حضرت مسجد جامع کوفه است.

توسعه مساجد به ویژه مسجد کوفه در حکومت حضرت مهدی (عجل الله تعالي فرجه)
از آنجا که مردم و شیعیان و عاشقان فراوانی جهت درک فیض حضور آن حضرت و بودن در جوار آن حضرت از اطراف و اکناف کوفه خواهند آمد و برای اینکه شیعیان بتوانند به راحتی در نماز جماعت شرکت کنند، مسجد کوفه توسعه پیدا می‌کند و هزار در به داخل مسجد کوفه باز می شود.

امام صادق (عليه السلام)می‌فرماید: هنگامی که قائم ما قیام کند در پشت کوفه مسجدی را بنا خواهد کرد که هزار در دارد که خانه‌های کوفه را به رود فرات در کربلا متصل می‌کند.

امام علی (عليه السلام) می‌فرماید: "روزی برسد که کوفه به حیره وصل شود و زمین‌های آن چنان مرغوبیتی پیدا کند که یک ذراع زمین آن به چند اشرفی فروخته شود و مسجدی در حیره بنا شود که دارای 500 درب باشد و نمایندة قائم در آن نماز بگزارد، زیرا مسجد کوفه برای آنها تنگ خواهد بود".

مسجد کوفه و قامت رعنای حضرت علی (عليه السلام)
کوفه بر قامت مولا ایستاده بود؛ بی‏آنکه یک‏بار از خود بپرسد این کیست که مرا این‏چنین تاب آورده است؟! این کیست که ناله یتیمان مرا پاسخ داده و نگذاشته هیچ تهی‏دستی بی‏پناه بماند؟! کیست که از فانوس‏های روشن هدایتش، شهر روشن شده است و خطبه‏های آسمانی‏اش، بهشت را بشارت می‏دهد؟

مرد می‏آید؛ تنها و استوار، خود، تنها سایه‏سار وسعت خویش است. او نیامده بود که بماند. پرنده‏ترین نسل آدم بود. چگونه می‏توانست در اسارت خاک بماند؟ زهرآلوده‏ترین شمشیر، به دستان شقی‏ترین انسان، انتظار او را می‏کشید، انتظار حیدر خیبرشکن را. باید برود؛ پس ضربت شمشیر را مرهم زخم‏هایش می‏داند؛ اگرچه هیچ‏کس نتواند بفهمد معنای لبخند مولا در خضاب خون سرش و سرودن «فزت برب الکعبه» را. اگرچه هیچ‏کس نتواند لذت مرگ را در نظر مولا درک کند که مولا چرا انتظار مرگ را می‏کشید؟

مسجد کوفه ببین عزم سفر کرد على
با دلى خون ز تو هم قطع نظر کرد على
مسجد کوفه مگر مسجدالاقصایى تو
که ز محراب تو تا عرش سفر کرد على
رفت آن شب که به مهمانى امّ کلثوم
دخترش را ز غمى سخت خبر کرد على
خبر از کشتن خود داد به تکبیر و فسوس
هر زمان جانب افلاک نظر کرد على
کس چو او روزه یک ساعته هرگز نگرفت
چون که افطار به هنگام سفر کرد على
گرچه جانش سفر تیر بلا بود، آخر
پیش شمشیر ستم فرق سپر کرد على
ریخت بر دامن محراب ز فرق سر او
آنچه اندوخته از خون جگر کرد على
گرچه در هر نفسى بود على را معراج
غوطه در خون زد و معراج دگر کرد على