خواص درمانی «به»

به گزارش «شيعه نيوز» به نقل از ایکنا، «به» درخت كوچكی است كه پوست ساقه و تنه آن قهوه‌ای بوده و در اكثر نقاط اروپا، نواحی مديترانه، آسيا و آفريقای شمالی می‌رويد. برگ‌های آن پوشيده از كرك و صاف است، گل‌های آن درشت، به رنگ سفيد و يا صورتی و دارای پنج گلبرگ است. ميوه رسيده زرد رنگ، گرد و يا به شكل گلابی است و در سطح آن پوشيده از كرك بوده و طعم آن مطبوع، شيرين و يا كمی ترش است.

به سرشار از ويتامين‌های A و B و املاح آهكی و تانن است. به دارای پروتيد، گلوسيد، ليپيد و آب است و صد گرم آن توليد ۱۱۲ كالری انرژی می‌كند. اين ميوه مقوی معده و متوقف كننده اسهال‌های ساده و خونی است. در ورم حاد در روده‌ها، اثر بسيار موثری دارد.

طبيعت به شيرين كمی گرم و تر است و حاوی آب، ويتامين آ، ث، املاح معدنی مثل كلسيم، پتاسيم، آهن، نياسين، فسفر، و مواد قندی است.به ميوه‌ای سرشار از تانن است كه در معالجهء اسهال وورم رودهء بزرگ خيلی موثر است.

«به» ضمن تقويت اعمال دستگاه گوارش، برای مخاط و سرفه كاملا موثر است. دم كرده برگ‌های به برای تسكين سرفه شهرت فراوان دارد. خوردن ميوه به بصورت خام خوب نيست و مضر است زيرا به خام رگ‌های بدن را مسدود می‌سازد و چون گرم است برای كسانی‌كه گرم مزاجند مناسب نيست.

خواص داروئی اين ميوه شامل ۱-تقويت كنده قلب است؛ ۲-ادرار آور است؛ ۳-نرم كننده سينه است؛ ۴- مقوی معده و دستگاه هاضمه است، ۵- خونريزی را بند می‌آرود.

خواص به در آيينه روايات:
رسول گرامی اسلام(صلي الله عليه و آله) خوردن به را عاملی جهت پاك شدن قلب دانسته‌اند كه فرد ترسو را نيز شجاع می‌كند و نيز می‌فرمايند: كسی كه سه روز ناشتا به بخورد، ذهن او صاف و حلم و علم او بسيار می‌شود و از مكر شيطان و شيطانيان محفوظ می‌ماند، همچنين در روايتی ديگر تاكيد كرده‌اند: برشما باد خوردن به كه آن قلب را جلا می‌دهد و غم سينه را می‌برد.

امام على(عليه السلام) در اهميت ميوه به می‌فرمايند: خوردن به، قلب ضعيف را قوى، معده را پاك، ترسو را شجاع و فرزند را زيبا مى‌كند و غم و اندوه را از بين می‌برد.

امام صادق (عليه السلام)نيز در خصوص اين ميوه می‌فرمايند: به دل را شاد و با نشاط، شخص بخيل را سخاوتمند و آدم ترسو را دلير می‌كند.

امام باقر نيز می‌فرمايند: ميوه به غبار اندوه را از خاطر محو كند آنچنان كه انگشتان شما چكه‌های عرق را از پيشانی شما می‌سترد.