شیعه نیوز: یکی از نعمات این دنیا برای انسان مؤمن، بیماری است چه آنکه اگر مؤمن احیاناً و سهواً گناه کرد، خدا دوست ندارد با بار خطا نزدش بیاید او را مریض می‌کند تا گناهانش آمرزیده شود.
خداوند آه مریض را دوست دارد
مریض در حال بیماری آه می‌کشد، تقاضای شفا می‌کند، خداوند این حالت مریض را دوست دارد و می‌پسندد که با او راز و نیاز می‌کند گاهی هم برای بالا رفتن درجات و مقامات معنوی خداوند او را مریض می‌کند.
بهترین بیمار آن است که در این مصیبت صبر کند و درد را کتمان کند و نزد افراد از مرضش شکوه نکند تا اینکه عافیت الهی و ثواب کامل نصیبش شود.
احادیث و روایات بسیاری از معصومین(علیه السلام) درباره بهره‌ها و آثار معنوی بیماری برای شخص بیمار وجود دارد از جمله امام صادق(علیه السلام) در حدیثی فرمودند: «همانا در بهشت منزلتی است، هیچ بندهای بدان نرسد مگر با بلایی که (در دنیا) به بدنش رسد».۱
ایشان همچنین می‌فرمایند: «بنده را نزد خدا مقام و منزلتی است که بدان نرسد مگر با یکی از این دو: از بین رفتن مال و دارایی‌اش یا رسیدن بلایی به جسمش»۲
پیامبر خدا(صل الله علیه و آله و سلم) نیز در این خصوص در حدیثی زیبا تصریح می‌فرمایند که گناهان شخص بیمار، همچون برگ درخت، می‌ریزد.۳ و در ادامه می‌فرمایند: «زن و مرد مؤمن پیوسته در جان و مال و فرزندشان گرفتار بلا می‌شوند تا آنکه بدون گناه، خدا را دیدار کنند»۴
لحظههای درد، آثار لحظههای گناه را از میان می‌برد
آن حضرت همچنین در حدیثی دیگر بیماری را محو کننده گناهان معرفی کرده و می‌فرمایند: «لحظههای درد، آثار لحظههای گناه را از میان می‌برد».۵
رسول مکرم اسلام در جایی دیگر می‌فرمایند: «به مؤمن در بیماریاش پاداش داده نمی‌شود؛ امّا گناه او فرو پوشانده می‌شود».۶
همچنین ایشان در جای دیگری فرموده‌اند: انسان مؤمن، چون بیماری به وی برسد و خداوند، او را عافیت دهد، این بیماری، کفّاره گناهان گذشته او و مایه اندرز برای آینده اوست».۷
امام سجاد(علیه السلام) نیز خطاب به بیماری که بهبود یافته بود، فرمودند: «پاک شدن از گناهان، بر تو مبارک باد! خداوند، تو را یاد کرده است. او را یاد کن، و از تو درگذشته است. او را سپاس گوی».۸
منابع احادیث:
۱. بحارالأنوار: ۸۱ / ۲۱۲ / ۱۶ منتخب میزان الحکمة: ۸۴
۲. الکافی: ۲ / ۲۵۷ / ۲۳ منتخب میزان الحکمة: ۸۶
۳. الترغیب و الترهیب: ۴ / ۲۹۳ / ۵۶ منتخب میزان الحکمة: ۵۱۰
۴. بحارالأنوار: ۶۷ / ۲۳۶ / ۵۴ منتخب میزان الحکمة: ۲۲۲
۵.جامع الأحادیث، صفحه ۸۵، بحار الأنوار، جلد ۶۷، صفحه ۲۴۴
۶. تاریخ دمشق، جلد ۶۴، صفحه ۱۶۱، حدیث ۱۳۰۸۵، الفردوس ، جلد ۱، صفحه ۱۹۰، حدیث ۷۱۳، کنز العمّال، جلد ۳، صفحه ۳۱۲، حدیث ۶۷۱۱
۷. سنن أبی داوود، جلد ۳، صفحه ۱۸۲، حدیث ۳۰۸۹، تهذیب الکمال، جلد ۱۴، صفحه ۸۷، دانش نامه احادیث پزشکی: ۱ / ۱۴۰
۸.تحف العقول، صفحه ۲۸۰، بحارالأنوار، جلد ۷۸، صفحه ۱۳۸، حدیث ۱۰؛ شرح نهج البلاغة، جلد ۲۰، صفحه ۳۰۹، دانش نامه احادیث پزشکی: ۱ / ۱۴۶