پس از شهادت حضرت اباعبدالله الحسين ـ عليه السلام ـ و ياران باوفايش وقتي اين خبر در بلاد اسلامي منتشر گشت و به کالبد بي روح جامعه، جاني تازه بخشيد، اولين کساني که اين جام بيداري را سر کشيدند و فرياد غرنده و سهمگين اعتراضشان وزيدن گرفت، مردمان فهيم سيستان بودند.
«اولين قيام مردان مرد براي خونخواهي حضرت امام حسين ـ عليه السلام ـ در سيستان،»[1] نام کتابي است که به قلم پژوهشگر و انديشمند برجسته ي حوزه و دانشگاه حضرت حجت الاسلام والمسلمين علي دواني(ره) به رشته تحرير درآمده است.
هسته مرکزي اين کتاب را اولين قيام مردمي که براي خونخواهي امام حسين ـ عليه السلام ـ پس از قيام خونين آن حضرت در سراسر مملکت اسلامي شکل پذيرفته است تشکيل ميدهد. نويسنده در اين کتاب با رويکردي کاملاً تاريخي و مستند به اين مسئله پرداخته است.
در بخشي از کتاب آمده است:
«سخن در اين است که در تمام شهرهاي اسلامي کسي يا گروهي زبان به اعتراض نگشود و براي خونخواهي جانبازان کربلا و دفاع از خاندان رسالت قيامي صورت نگرفت ــ و اگر اتفاق افتاده باشد، تاريخ ثبت نکرده است ــ جز قيام توابين در کوفه که سه سال بعد انجام گرفت و قيام مختار که باز در کوفه و پنج سال بعد روي داد.
اما ببينيد وقتي اين خبر در همان سال به مردم رشيد و با ايمان سيستان رسيد چه شد؟ مردمان سيستان گفتند: نه نيکو طريقتي برگرفت يزيد که با فرزندان رسول الله چنين کرد. پاره اي شورش اندر گرفتند. عباد بن زياد (والي سيستان) سيستان را به مردم آن جا سپرد و فرار را بر قرار ترجيح داد.»
علاوه براين توفيق بزرگ، سيستان، سند افتخار آميز ديگري هم در پرونده زرين خود دارد و آن سبّ نگفتن حضرت اميرالمومنين علي (ع) در زماني است که همگان بر منابر آن حضرت را سب مي گفتند؛ و از همين روي است که سيستان را به لقب دارالولايه هم مفتخر نموده اند.
پي نوشت:
1 . اولين قيام مردان مرد براي خونخواهي حضرت امام حسينعليه السلام در سيستان، علي دواني، چاپ اول، 1384