واکنش نوری المالکی به یادداشت حسین شریعتمداری

زمان جنگ می‌گفتند: بین ایران و عراق 2 جنگ روی میدهد در اوّلی عراق پیروز میشود و در دوّمی ایران و عراق یکی میشوند
بالأخره صدام لعین سرمست از پیروی بیش از حدّ طغیان نموده پاچۀ ارباب را گزید و امریقا حسابش را رسید. اَلظّالِمُ سَيْفِی‌، أَنْتَقِمُ بِهِ وَ أَنْتَقِمُ مِنْهُ
آنگاه یکی گفت: چرا ایران هم با ائتلاف سرکوب صدام همکاری نکند؟ و دیگری جوابش را داد: جهاد زیر پرچم کی؟
سرانجام به حول و قوّۀ الاهی سلطۀ ننگین بعث پایان یافت امّا استفادۀ بهینه از خلأ قدرت، شاید وقتی دیگر
گروهی پای میز مذاکره نشستند و فرمان حکومت از فاتح جنگ گرفتند؛ و گروهی سر باز زدند و با اشغال امریقا ابراز مخالفت نمودند
امّا یکی در دل خودش می‌گفت: باز خمینی! اگر این فرصت را می‌یافت حتّا اگر از فرصت اوّل استفاده نمی‌کرد، ولی بعید بود فرصت دوّم را از دست داده جمهوری اسلامی عراق را اعلام نکند [فرصت اوّل: شرکت در اسقاط صدام بود و فرصت دوّم: اربعین ملیونی]
آن خیالباف هنوز هم برآنست که اگر گاومیشها اتحاد داشتند نسل شیران را از رازبقاء بر میداشتند: اگر فتوایی صادر میشد زوّار اربعین با دست خالی می‌توانستند سفارت و پایگاه امریقا را از لوث وجوش پاک کنند
امریقای امروز از دیروز اشغالگر است! چرا قدرتهای شیعی ایران و عراق پس از 2 دهه تماشاگری امروز به فکر کنش‌گری افتادند؟

الان بجاست شریعتمداری استعفا دهند و این روزنامه را به اهلش بسپارد چون واقعا همیشه مصیبت بودند