به گزارش «شیعه نیوز»، فارن پالیسی نوشته که در جلسه افتتاحیه تاریخی برگزار شده در دوحه، جایشانکار بر حمایت طولانی مدت هند از روند صلح به رهبری افغانستان و متعلق به افغانستان و تحت کنترل افغانستان تاکید کرد.
. در جبهه های سیاسی، هند یکی از قدیمی ترین و قوی ترین طرفداران حکومت دموکراتیک در کابل بوده است. این کشور از سال ۲۰۰۱ میلیاردها دالر برای توسعه زیرساخت ها و کمک های بشردوستانه به افغانستان کمک کرده است. اگرچه دهلی نو نمی تواند با سطح کمک اقتصادی ارائه شده توسط غرب برابری کند، اما هند همچنان قابل اطمینان ترین شریک انکشافی در منطقه است.
بعید به نظر می رسد طالبان به عنوان یک شریک قوی هند ظاهر شود، اما این گروه اعلام کرده است که اساسا با کار با این کشور مخالف نیست.
چند ماه پیش طالبان گزارش های رسانه ای مبنی بر همسو شدن آنها با گروه های جهادی در کشمیر را رد کردند و اعلام کردند که آنها طرفدار مداخله در امور داخلی کشور دیگری نیستند.
تغییر پویایی بین هند و طالبان در حالی است که ایالات متحده در حال آماده سازی برای بیرون کشیدن همه نیروهای نظامی از افغانستان تا اواسط سال ۲۰۲۱ است. مطمئنا عدم حضور سربازان آمریکایی، به آرمان های طالبان برای برتری سیاسی جسارت می بخشد.
از آنجایی که انتظار می رود طالبان به زودی بخشی از قدرت در افغانستان باشند، هند باید مراقب روابط خود با طالبان باشد. برقراری تماس دیپلماتیک با طالبان برای حفاظت از منافع اقتصادی موجود و آینده نیودهلی بسیار حیاتی است.
یک رابطه دوستانه با طالبان نفوذ هند در آینده افغانستان را فراهم می کند که از آن برای جبران تلاش های پاکستان در جهت خراب کاری درمقابل هند در این کشور استفاده خواهد کرد. به طور حتم هند راه طولانی در پیش دارد. بزرگترین چالش در آنجا همچنان تهدید به تروریسم و افراط گرایی است و پیروزی ادعایی طالبان به چنین نیروهایی در منطقه دامن می زند.
طبق گفته وزارت دفاع ایالات متحده، شبکه حقانی به عنوان بازوی طالبان همچنان سرسختانه ضد هند است و با سازمان استخباراتی پاکستان ارتباط نزدیکی برقرار می کند و عملیات هایی را برای هدف قرار دادن اتباع هند در منطقه انجام می دهد.
تهدید امنیتی دیگر حضور روزافزون داعش در افغانستان و مناطق اطراف آن است که ممکن است گروه های متلاشی شده ای را که از طالبان و سایر گروه ها بیرون می آیند، جذب کند.
یکی دیگر از قدرت های منطقه ای که نگرانی هند از بی ثباتی در افغانستان را دارد و به سایر کشورهای همسایه تبدیل می شود، چین است. این کشور همچنین دارای منافع اقتصادی در افغانستان است، زیرا چندین پروژه در آنجا دارد. چین با تلاش برای گسترش روابط دیپلماتیک خود با کابل و همچنین ایجاد روابط نزدیک تر با طالبان، به دنبال سرمایه گذاری بیشتر و تثبیت جایگاه خود در افغانستان است.
رقابت بین هند و چین ممکن است نیو دهلی را به مسکو و تهران که در برخی از اهداف هند در منطقه مشترک هستند نزدیک کند. اگرچه دولت افغانستان در مورد هرگونه ارتباط روسیه با طالبان همچنان تردید دارد، اما دخالت مسکو در تسهیل مذاکرات گذشته میان گفتگوهای مختلف افغانستان غیرقابل انکار است.
از آنجا که نیو دهلی روابط استراتژیک خود را با مسکو حفظ کرده و به نظر می رسد مصمم است که سرمایه های دیپلماتیک خود را برای تقویت روابط خود با تهران سرمایه گذاری کند، نمی توان یک تلاش مشترک سه جانبه را در افغانستان منتفی دانست.
این واقعیت که هند احتمالا تنها کشوری است که می تواند از یک سو با ایالات متحده و اروپا و از سوی دیگر ایران و روسیه درگیر شود، موقعیت بی نظیر آن را برای کمک به روند صلح افغانستان نشان می دهد.
در حالی که هر کشوری در تلاش است سیاست تعامل خود را با اهداف استراتژیک خود منطبق کند، هدف اصلی برای همه صلح در افغانستان است. هند می تواند در این مسیر یاری رسان باشد.