به گزارش «شیعه نیوز»، کرونا، چند ماهی می‌شود که ناخوانده، مهمان خانه‌هایمان است. ویروسی که رفت و آمدها، صله رحم و حتی کسب و کار را تحت تأثیر خود قرار داده است.
محرم فرا رسید و ما هنوز در هیاهوی این ویروس بودیم، اما نگذاشتیم بزرگی این ویروس کوچک، عزاداری‌هایمان را برای شهید دشت کربلا تحت تأثیر قرار دهد. گروهی نذر اهدای ماسک کردند، گروهی دیگر نذر اطعام خود را به اهدای بسته‌های غذایی بین نیازمندان تغییر دادند و عده‌ای دیگر نیز روضه‌های خانگی را با رعایت اصول بهداشتی دنبال کردند، روضه‌هایی که هم صفا و صمیمیت بیشتری دارد و هم از حیث محتوایی پربارتر است.
روضه‌های خانگی یک رسم دیرینه میان ایرانیان است. براساس برخی نقل‌های تاریخی روضه‌های خانگی زمانی که رضاشاه در سال ۱۳۱۴ برگزاری مجالس عزاداری را در مساجد و تکایا ممنوع کرد، میان مردم رواج پیدا کرد و هر بار فردی بانی روضه در منزل خود می‌شد. بعدها پس از آزادی برگزاری مجالس عزاداری در حسینیه‌ها و مساجد، جلسات روضه خانگی در کنار عزاداری‌های تکایا ادامه پیدا کرد و حال و هوای دیگری داشت.
روضه‌های خانگی از جمله مظاهر دلدادگی مردم ایران به اهل بیت پیامبر اسلام(ص) بوده و علاوه بر ذکر مصیبت اهل بیت(ع) و افزایش آگاهی، محفل مناسبی برای اجرای صله رحم و تقویت روابط اجتماعی است. امسال کرونا باعث شد روضه‌های خانگی قوت بیشتری یابد تا افرادی که به جهت شیوع کرونا نمی‌توانند در هیئت‌ها و تکایا حضور یابند، فرصت عزاداری برای سیدالشهدا(ع) را از دست ندهند.
به یکی از خانه‌هایی که مجلس عزای امام حسین(ع) در آن برپاست می‌رویم. بانی مجلس از همان ابتدا با مواد ضدعفونی به استقبال مهمانان می‌آید. برای همه مهمانان در حیاط منزل جای مشخصی تعبیه شده بود تا با رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی به عزاداری بپردازند.
محسن مظفرنیا، بانی مجلس اظهار کرد: از دوران کودکی همواره خانواده‌ام در ایام محرم در حال خدمت‌رسانی به عاشقان امام حسین(ع) هستند، پدرم سال‌هاست آشپز مراسم عزاداری روزهای محرم است. هرساله در شب تاسوعا اطعام عزاداران امام حسین(ع) را در روستای خود برعهده داریم، اما امسال به علت شیوع کرونا و اینکه مصلحت جامعه مسلمین بر عدم اجتماع حکم می‌کرد، از رفتن به روستا ممانعت کردیم. امسال که توفیق اطعام عزاداران را نداشتیم، تصمیم گرفتیم در خانه خود پذیرای عزاداری و اطعام تعدادی از آشنایان باشیم.
وی افزود: حال که دشمن به بهانه کرونا در پی سست کردن عزاداری و محافل حسینی است، وظیفه حکم می‌کند هرگونه که شده نگذاریم یاد و نام امام حسین(ع) و آنچه در عاشورا اتفاق افتاد از یادها برود. سعی کردیم عزاداری و سخنرانی پرمحتوا بوده و برای کودکان و نوجوانان نیز به ارائه محتوا در این خصوص بپردازیم.
مظفرنیا تصریح کرد: عاشورا و آنچه در دل آن اتفاق افتاد نباید با هیچ امری فراموش شود، باید در اذهان بماند آنچه حسین(ع) برای تداوم دین اسلام کرد و آنچه دشمنان انجام دادند. امیدوارم امسال که به شیوه‌ای متفاوت عزاداری را برگزار کردیم، توانسته باشیم خدمتی در این راه انجام دهیم، خانه‌های هریک از ما می‌تواند به محلی برای نشر معارف حسینی تبدیل شود.
وی یادآور شد: این عزاداری نباید تمام آن چیزی باشد که برای محرم آماده کرده‌ایم، محرم آن هم در شرایط کرونا می‌تواند بهترین فرصت برای خواندن کتاب‌هایی از روزهای حماسه خونین کربلا باشد؛ روزهایی که فهم و آگاهی ما را از اسلام حقیقی افزایش می‌دهد.
شاید لازم بود تا کرونا مهمان لحظه‌های زندگیمان شود تا این تفکر و این سبک از زندگی دوباره برایمان زنده شود، سبکی که هیچ‌گاه تفکر درست زیستن، آزاده زیستن و در یک کلام تفکر حسینی ار متن آن پاک نمی‌شود. کرونا بسیاری از لحظه‌ها و صفات نیک زندگی را از ما گرفت؛ اما نتوانست عزاداری برای انسان‌هایی بزرگ را از ما بگیرد. حال که ماه صفر فرارسیده کاش بتوانیم این سبک از عزاداری را ادامه دهیم؛ سبکی که در کنار حفظ سلامت انسان‌ها که اصلی مهم در اسلام است، نام انسان‌هایی بزرگ و مفهموم زندگی‌هایشان را زنده نگه می‌دارد.