مواضع عجیب نخست‌وزیر عراق درباره آمریکا و امارات

معمولًا پیامد هر تفریطی، افراط است و بالعکس
وقتی احزاب و چهره‌های [ظاهرًا] اسلامگرا وارد بازی کثیف سیاست شدند ولی جز حیف و میل بیت المال، کاری نکردند؛ حزب بعث دوباره رستاخیز ‌کند، داعشی قویتر پدید آید و کورش آرام خفته، بیدار شود؛ و دیگر هیچ! [جز داغ شهداء]
بنده هرگز به امپریالیزم ماسونی امریقا [ابلیسی که با نسل‌کُشی قارّه، تجسّم یافت و با بمب اتم بر شهرها فاتح شد و دجّالی که دلار یک چشم را بی‌پشتوانه و یکطرفه بر اقتصاد جهانی تحمیل نموده که تا نوکریش نکنی گشنه مانی] با اعتراف و مذاکره، هویّت و رسمیّت نخواهم بخشید؛ حتّا اگر ایران تصمیم بگیرد ایالت 53 امریقا شود!
و امّا سؤال تلخ در ارتباط با امریقای جنایتکار: چرا که نه؟ مگر وقتی پس از سقوط صدام لعین، شهید حکیم بر سر میز امریقای غاصب نشست، بدتان آمد؟ مگر آغاز مذاکرۀ رسمی‌تان با امریقا به بهانۀ عراق نبود؟ مگر همینجا [مسئولین بیش و پیش از ملّت] برای مذاکره با امریقا، رقابت نمی‌کنند؟ مگر افتخارشان برجام نیست؟ و مگر رفتن شاه و آمدن خمینی، نتیجۀ گفتگوی پاریس نبود؟