به گزارش «شیعه نیوز»، فرشته سادات شجاعی روانشناس و مشاور خانواده درباره محدود کردن همسر، اظهار کرد: بعضی حرف‌ها بین زنان و مردان چنان آزاردهنده است که کم‌کم ارتباطات شریک‌های زندگی را مختل می‌کند.
این روانشناس تصریح کرد: خیلی اوقات افراد کار‌هایی می‌کنند که هیچ رغبتی به آن ندارند. خیلی‌ها این اقدامات را ایثار و همراهی می‌دانند. از «دوست ندارم با دوستت رفت‌وآمد کنی» گرفته تا اینکه «چرا به حزب چپ‌گرا علاقه داری؟»، مواردی هستند که شریک زندگی ما نباید ما را به تبعیت از نظرش مجبور کند. در بسیاری از موارد این احساس شک و ترسی که سبب چک کردن گوشی همسر می‌شود، به علاقه و ارزشمندی او برای شما بر می‌گردد.
وی افزود: حفظ و نگهداری از هر چیزی روش اصولی و صحیح خود دارد و چک کردن مداوم گوشی و محدود کردن و کنترل همسرتان نتیجه‌ای جز دور شدن شما از یکدیگر به همراه نخواهد داشت. ازدواج خوب نه تنها انسان را محدود نمی‌کند، بلکه آرامش بیشتر، ثبات عاطفی و رضایت روح و جسم را به همراه دارد.
شجاعی گفت: انسان‌های موفقی که تازه بعد از ازدواج خود، شروع به درس خواندن و پیشرفت نمودند و همسرشان نه تنها آن‌ها را محدود نکرد، بلکه مشوق اصلی آن‌ها در راه پیشرفت و رسیدن به موفقیت بوده اند. نکته مهم اینجاست که اگر کسی در زندگی خانوادگی احساس آرامش کند، آن آرامش، مقدمه پیشرفت او می‌شود.
این روانشناس درباره مواردی که شریک زندگی شما نباید به شما اجبار کند که آن را انجام دهید، بیان کرد: مسائل را بدون اینکه حل شود رها کنید، دریافت پاسخ سوالات مهم و حل مسائل به تقویت پایه و اساس یک رابطه سالم کمک می‌کند. ممکن است شریک شما بخواهد مسائل را بدون اینکه به نقطه نظر مشترک برسید رها کنید؛ و نباید هیچ یک از طرفین از یکدیگر چنین تقاضایی داشته باشند.
وی با اشاره به اینکه همسرتان نباید از شما بخواهد کاملاً تغییر کنید، افزود: روانشناسان ازدواج توصیه می‌کنند که در پی تغییر دیگری نباشید و فکر تغییر کلی را از سرتان بیرون کنید.
شجاعی بیان کرد: همسرتان نباید اصرار به همراهی در بعضی چیز‌ها که نمی‌خواهید، کند. اهداف شریک خود را تضعیف نکنیم و او را مجبور به تخطی از اهدافش نکنیم. شریک زندگیتان را در روابط محدود نکنید. انسان نیاز به ارتباطات اجتماعی دارد و سرگرمی‌های خارج از رابطه با شریک زندگی خود، برای او لازم است و او را آرام می‌کند.
این روانشناس تصریح کرد: هرگز از یکدیگر نخواهید که دوستی با فلان فرد را قطع کن، زیرا من او را دوست ندارم. بحث تقدم دوستی بر ازدواج مطرح نیست، بلکه تمامی افراد می‌خواهند استقلال و آزادی داشته باشند و نباید تحت نظر و اراده دیگری باشند. همسرتان را مجبور به موافقت با تمامی نظرات نکنید. اگر فکر می‌کنید سلامت روابط در گفتن «بله» به همه چیز است، نگاه خودتان را ارزیابی کنید.
وی با تاکید بر اینکه همسرتان را مجبور به رأی دادن به انتخاب‌هایتان نکنید، ادامه داد: سیاست امر شخصی است که هیچ یک از شرکای زندگی مجاز نیستند دیگری را مجبور به موافقت با رأی خود کند. دو نفر می‌توانند علاقه‌مند به دو حزب باشند و زندگی خوبی هم داشته باشند، تنها نباید سعی کنند یکدیگر را متقاعد و به نوعی مجبور به پذیرفتن نظرات یکدیگر کنند.
شجاعی با اشاره به اینکه به همسرتان نباید بگویید، گریه نکن، اضافه کرد: شریک زندگی شما هرگز نباید از شما بخواهد که در مورد احساساتتان صحبت نکنید. نگه‌داشتن خیلی چیز‌ها در دلمان بسیار سمی است و در مقابل اگر در مورد آن صحبت کنید، می‌توانید به ریشه مشکلات برسید و آن‌ها را حل کنید.
این روانشناس با اشاره به اینکه شریک زندگی خود را مجبور به صحبت کردن در مورد روابط گذشته خود صحبت کنید، اضافه کرد: اگر شریک شما علاقه داشته باشد که در مورد روابط گذشته شما بداند، باید بدانید این سوالات خصوصی هر فرد است و اگر در گذشته هر فرد اتفاقاتی افتاده است، نباید در زمان حال نبش قبر شود.
وی گفت: به همسرتان این جملات را نگویید؛ به خاطر من دروغ بگو، به بی‌احترامی خانواده من توجه نکن، تلفن همراهت را به من بده، شغل خودت را ترک کن، بین من و مادرتان انتخاب کنید.
شجاعی با تاکید بر اینکه به حریم شخصی یکدیگر احترام بگذارید، افزود: باور اشتباهی وجود دارد که وقتی مرد‌ها به خانه می‌آیند باید تمام وقت به صحبت‌های خانم گوش کنند. مثلا برنامه مورد نظرشان را نبینند و فقط در خدمت خانواده باشند، و بالعکس، خیلی از اختلاف‌ها به این دلیل است که چرا به جای گوش سپردن به صحبت‌های من به برنامه مورد علاقه‌ات نگاه می‌کنی، به کار‌های فردایت رسیدگی می‌کنی، ایمیل چک می‌کنی یا... این را بدانید که زن و شوهر نیاز دارند که در عین اینکه کنار هم هستند، خلوتی هم داشته باشند. مثلا ساعتی در روز را برای خودشان و رسیدگی به مسائل شخصی‌شان در نظر بگیرند.
وی خاطرنشان کرد: تا هنگامی که شخص نتواند درون خود و فضای خانوادگی اش را اصلاح کند، به پیشرفت حقیقی نائل نمی‌شود. شرط اول و مهم پیشرفت، محدود نکردن یکدیگر و سامان دادن زندگی مشترک است. یک زمین ناهموار و سست، سکوی مناسبی برای پرواز نیست؛ قطعاً پیش از اینکه پرواز کنیم، زیر پاهایمان خالی می‌شود. رسیدن به چنین ثبات و آرامشی، دشوار نیست؛ بلکه امری دست یافتنی است؛ و به فضل الهی رسیدن به آن را، آسان‌تر از آنچه پیش بینی کرده اید، خواهید یافت.