سایر زبان ها

شهروند خبرنگار

صفحه نخست

سرویس خانواده شیعه

سرویس شیعه شناسی

سرویس عکس

سرویس فیلم

صوت

سردبیر

صفحات داخلی

مردم بخشنامه «ممنوعيت خيمه سوزي در ظهر عاشورا» را باطل مي کنند؟

مراسم خيمه سوزي، چيزي نيست جز يک «نمايش مذهبي و تاريخي ساده» و شگفت انگيز است که آقايان، اراده کرده اند آن را ممنوع کنند! براستي کجاي يک نمايش تاريخي که يادآور مصائب اهل بيت (ع) است اشکال شرعي، عرفي يا قانوني دارد که اين ممنوعيت را مي خواهند بر آن تحميل کنند؟
کد خبر: ۲۳۵۰
۰۰:۰۰ - ۲۲ دی ۱۳۸۶
اخيراً، ستادي تحت عنوان «ستاد ساماندهي شئون فرهنگي در مناسبت هاي مذهبي» جلسه اي تشکيل داده و طي آن تصويب کرده است که از محرم امسال «آيين خيمه سوزي» ممنوع شود!

اين ستاد که گفته مي شود در تمام استان هاي کشور تشکيل شده، به تعيين مصداق موارد ناهنجار در عزاداري هاي مذهبي مشغول است و آن طور که اعلام شده، نيروي انتظامي نيز با هيات هاي مذهبي که از دستورات اين ستاد سرپيچي کنند، برخورد مي کند.

البته در اينکه بايد آيين ها و سنن مذهبي را پاس داشت و از تحريف آنها به عنوان يک ميراث فرهنگي ملي و ديني جلوگيري کرد، ترديدي نيست و در اين ميان، مراسم عزاداري حضرت اباعبدالله الحسين عليه السلام به عنوان فراگيرترين آيين مذهبي، از حساسيت ويژه اي برخوردار است.

درباره آيين هاي عزاداري امام حسين عليه السلام، اين، يک گزاره صحيح است که بسياري از عناصر اين آيين نامه ها، الزاماً مبتني بر دستورات ديني نيستند ؛ به عنوان مثال اينکه در مراسم عزاداري امام حسين عليه السلام زنجيززني شود و نيز سبک هاي مختلف آن، منبعث از آيات و روايات نيست ولي چون يک سنت و آيين به شمار مي رود و مخالفتي هم با دين ندارد، همواره اجرا مي شود و نه تنها کسي متعرض آن نمي شود ، بلکه يک ترغيب عمومي هم بدان وجود دارد.

در اين ميان، ترديدي نيست که بايد با برنامه هايي که اجراي آنها در عزاداري هاي مذهبي موجب وهن دين و يا آسيب جسمي مي شود يا آيين هاي مذهبي را از اصالت و هويت خود دور مي کند، مبارزه کرد و به اصلاح آنها همت گماشت؛ نمونه بارز اين مساله را مي توان در ورود برخي آلات موسيقي به هيات هاي عزاداري در سال هاي گذشته ديد که مخالفت مسوولان فرهنگي و گاه انتظامي با اين مساله، مورد حمايت عمومي عزاداران قرار گرفت. زيرا اين مخالفت، در راستاي حفظ اصالت هاي آيين هاي مذهبي صورت مي گرفت.

با اين حال برخي رسوم و سنت ها وجود دارند که نه مخالفتي با اسلام دارند، نه موجب وهن دين مي شوند و نه هيچ گونه آسيبي به دين و دنياي مردم وارد مي کنند و در عين حال، از جلوه هاي تاثير گذار عزاداري هستند. از جمله همين خيمه سوزي در ظهر عاشورا که در واقع بازسازي صحنه ظهر عاشوراست که با شهادت امام حسين عليه السلام و يارانش، لشکريان يزيد به خيمه هاي اهل حرم هجوم بردند و آنها را به آتش کشيدند.

مراسم خيمه سوزي، چيزي نيست جز يک «نمايش مذهبي و تاريخي ساده» و شگفت انگيز است که آقايان، اراده کرده اند آن را ممنوع کنند!

براستي کجاي يک نمايش تاريخي که يادآور مصائب اهل بيت (ع) است اشکال شرعي، عرفي يا قانوني دارد که اين ممنوعيت را مي خواهند بر آن تحميل کنند؟

مگر اين نمايش در ماهيت نمايشي بودنش با ديگر نمايش ها چه تفاوتي دارد که ساير نمايش ها و تئاتر ها، آزاد است ولي يک رسم کهن و کاملا مردمي بايد ممنوع شود؟

وانگهي طبق قواعد اوليه حقوق، هر کاري مباح است مگر آنکه قانون (مصوبات مجلس) آن را ممنوع کند و برايش ضمانت اجرا در نظر بگيرد ولي در کمال تعجب شاهديم ستادي که هيچ گونه صلاحيتي براي قانونگذاري ندارد، ممنوعيت وضع مي کند و براي کساني که ان را ناديده مي گيرند، خط و نشان مي کشد که نيروي انتظامي برخورد خواهد کرد!

راستي آيا قرار است ظهر عاشورا به صحنه تقابل پليس با هزاران هيات مذهبي در شهرها و روستاهاي کشور تبديل شود؟

اصلاً فرض کنيم که نيروي انتظامي به دستور اين ستاد، متخلفان(!) را دستگير هم کرد؛ در چنان صورتي، محکمه طبق کدام ماده از کدام قانون بايد اينان را مجازات کند؟ جواب، «هيچ» است! و اين يعني عبث بودن تهديد به برخورد، مگر آنکه ناجا براي خود حق مجازات هم قائل بشود که البته با اين وضعيت، اگر چنين هم شود جاي تعجب نيست.

آيا کساني که در قاموس شان لغت «ممنوع» مدام و بيش از هر کلمه ديگر تکرار مي شود، درک نمي کنند که آيين هاي کهن و ريشه دار، به ويژه آنها که با باور هاي اعتقادي مردم گره خورده اند، با بخشنامه ايجاد نشده اند که با بخشنامه هم از بين بروند؟!

به نظر مي رسد برخي مسوولان، تفاوت چنداني بين سنت ها و مسائل اداري قائل نيستند و جاهلانه تصور مي کنند همانطور که در محيط هاي اداري، همه زير دست آنهايند با اوامر و نواهي آنها مي نشينند و بلند مي شوند، در جامعه نيز چنين وضعيتي حاکم است و آقايان هر چه اراده کردند، ولو آنکه مربوط به سنت هاي مردم باشد، فوراً اجرا مي شود!

اين در حالي است که جامعه در برابر چنين دستوراتي که شايسته تعبير «من درآوردي» هستند مقاومت مي کند و وقعي به چنين تصميمات بي پايه اي نمي نهد؛ تنها رهاورد اين دستورالعمل هاي خلق الساعه نيز افزايش تقابل بين مردم و حکومت است و به نظر مي رسد برخي افراد نيز به چنين تقابلي بي رغبت نباشند!

روز عاشورا نزديک است و خواهيم ديد که مردم براي برپايي آيين هاي کهن خود منتظر بخشنامه و امر و نهي هاي بي بنياد نيستند.
ارسال نظرات
نظرات حاوی عبارات توهین آمیز منتشر نخواهد شد
نام:
ایمیل:
* نظر: