به گزارش «شیعه نیوز»، از آنجایی که شیر مادر به اندازه لازم از این دو مواد مغذی برخوردار نیست، پزشک‌ها شروع قطره آهن در نوزادان و مکمل‌های ویتامین D را در ۴ یا ۶ ماهگی به شکل روزانه پیشنهاد می‌کنند. تجویز آهن به نوزادان قبل از این سن به ندرت اتفاق می‌افتد.
آیا می‌دانید قطره آهن از چند ماهگی به نوزاد می‌دهند؟
نوزادان از سن ۶ تا ۱۲ ماهگی، روزانه به مقداری در حدود ۱۱ میلی گرم آهن نیاز دارند. کودکان ۱ تا ۳ سال به ۷ میلی گرم آهن و کودکان ۴ تا ۸ سال به ۱۰ میلی گرم آهن در یک روز نیاز دارند.
آهن یک ماده معدنی حیاتی است که تمام کودکان و نوزادان به آن نیاز دارند. نوزادانی که شیر خشک و غلات مصرف می‌کنند، به شکل معمولی از این ماده غنی هستند. آهن به افزایش حجم گلبول‌های قرمز خون با توجه به رشد نوزاد کمک می‌کند.
کمبود بیش از اندازه آهن منجر به کم خونی می‌شود و در نتیجه آن تولید خون کاهش یافته و اشتها کودک کم می‌شود.
در صورتی که نوزاد نارس باشد، مصرف قطره آهن نوزاد باید از یک ماهگی آغاز شود تا کودک از رشد هوشی لازم برخوردار باشد.
مصرف قطره آهن به قدری برای سلامتی کودک مهم است که از تاثیر آن بر روی سیاه شدن دندان‌ها باید صرف نظر کرد (یعنی به دلیل سیاه نشدن دندان کودک، نباید قطره‌ی آهن را قطع کرد). با این وجود برای کاهش این تاثیرات که اغلب به صورت تغییر شکل و رنگ دندان‌ها حاصل می‌شود توصیه می‌گردد که در هنگام مصرف قطره آهن بر روی بخش پشتی زبان ریخته شود تا از تماس زیاد آن با دندان‌ها جلوگیری شود و یا پس از مصرف مقداری مایعات به ویژه آب به نوزاد داده شود و با دستمالی تمیز دندادن‌های او را پاک کرد تا اثر منفی قطره آهن بر روی دندان‌ها پاک شود.
مناسب‌ترین زمان برای خوراندن قطره آهن به شیرخواران چه زمانی است؟
قطره آهن بین دو وعده شیر و با ۱ قاشق مرباخوری، قطره چکان و یا سرنگ به کودک داده شود. در مورد کودکان شیر مادرخوار، به این نکته توجه شود که لاکتوفرین موجود در شیر مادر، خود تسهیل کننده جذب آهن است. توجه کنید که برای جلوگیری از تیره شدن رنگ دندان ها، پس از دادن قطره آهن، مقداری آب به کودک داده و دندان‌ها را با یک پارچه تمیز پاک کنید.
چه کودکانی در معرض خطر کم خونی قرار می‌گیرند؟
نوزادان و کودکانی که یکی از شرایط زیر را داشته باشند بیشتر در معرض ابتلا به کمبود آهن قرار دارند؟
• نوزادانی که با وزن کم متولد می‌شوند هر چند که نارس نبوده و به موقع به دنیا آمده باشد.
• نوزادانی که مادران آن‌ها در طول بارداری تغذیه‌ای ضعیف داشته باشند.
• نوزادانی که مادران آن‌ها در طول دوره بارداری دچار دیابت هستند.
• کودکانی که قبل از یک سالگی از شیر گاو تغذیه کرده اند.
• کودکان یک تا ۵ ساله‌ای که روزانه بیش از ۷۱۰ میلی لیتر شیر گاو، شیر بز یا شیر سویا در روز می‌نوشند.
• نوزادانی که از شیر خشک یا شیر مادر استفاده می‌کنند، ذخیره آهن از ۴ تا ۶ ماهگی به اندازه کافی در بدن آن‌ها باقی می‌ماند. اما از این سن به بالا کاهش ذخیره آهن شروع می‌شود. به خاطر داشته باشید زمانی که آهن در بدن نوزاد ذخیره شد، ممکن است به تدریج تحلیل رود.
• این مسئله یک دفعه اتفاق نمی‌افتد. نوزادانی که در موعد مقرر به دنیا آمده باشند و از سلامتی کامل برخوردار بوده و از شیر خشک تغذیه می‌کنند به ندرت در خطر ابتلا به فقر آهن و کم خونی قرار می‌گیرند. در شیر خشک به مقدار کافی آهن یافت می‌شود.
• نوزادانی که در موعد مقرر به دنیا آمده باشند و از سلامتی کامل برخوردار بوده و از شیر مادر تغذیه می‌کنند هم به ندرت مبتلا به کم خونی می‌شوند به ویژه نوزادانی که خوردن غذا‌های جامد را قبل از ۶ ماهگی آغاز نمی‌کنند.
• تغذیه زودتر از موعد نوزادان بوسیله مواد غذایی جامد ممکن است حجم آهن و هموگلوبین خون را در نوزادان به تعویق بیاندازد این مسئله بیشتر اوقات مربوط به نوزادانی می‌شود که از شیر مادر تغذیه می‌کنند.
• نوزادانی که از شیر مادر تغذیه کرده، ولی پس از ۶ ماهگی نیز از غذا‌های مکمل حاوی آهن استفاده نکرده اند.
• نوزادی که از شیر مادر تغذیه می‌کند، تا ۶ ماهگی تمام آهن و ویتامین‌های مورد نیاز بدن او تامین می‌شود.
• کودکانی که بیماری‌های خاصی مانند عفونت‌های مزمن داشته یا رژیم غذایی محدودی دارند.
• البته فراموش نکنید که دختران نوجوان بیشتر از پسران در معرض کمبود آهن قرار خواهند داشت.
منبع: بیتوته