به گزارش «شیعه نیوز»، برده داری و به کارگیری افرادی در قالب برده در منازل افراد ثروتمند از گذشته‌های دور در اتیوپی رواج داشته و این بردگان به طور کامل در خدمت اربابان خود قرار داشته‌اند.
تعریف برده داری مدرن به حالتی گفته می‌شود که در آن فردی مجبور است در ازای درآمد بسیار پایین یا حتی رایگان و در شرایط بسیار بد، کارهایی را در راستای منافع فرد یا افراد دیگری انجام دهد و راه فراری هم برای گریز از این شرایط نداشته باشد.
هرچند پرداختن به پدیده بردگی که ده ها سال از منسوخ شدن آن در سطح جهان می گذرد شاید در ابتدای امر تا حدودی عجیب به نظر بیاید ولی با این حال براساس برخی شواهد و مستندات هنوز در برخی شهرها و روستاهای این کشور به ویژه در مناطق دورافتاده بردگی وجود دارد و برخی افراد به دلیل شدت فقر به عنوان برده در خدمت اربابان خود روزگار را سپری نموده و از اینکه حداقل جایی برای خوابیدن و غذایی برای خوردن دارند خشنود می باشند.
البته دولت اتیوپی به شدت موضوع بردگی و برده داری را در کشور رد نموده و مقامات این کشور تأکید دارند بردگی در اتیوپی از سال 1942 غیرقانونی و ریشه کن شده است با این حال برخی سازمان های غیردولتی(NGO) دست اندکار در امور خیریه و بشردوستانه این افراد را مصداق بارز بردگی در کشور اتیوپی می دانند.
در ارتباط با پیشینه بردگی در اتیوپی خاطرنشان می گردد برده داری و به کارگیری افرادی در قالب برده در منازل افراد ثروتمند از گذشته های دور در این کشور رواج داشته و این بردگان به طور کامل در خدمت اربابان خود قرار داشته و از کلیه حقوق اجتماعی و آزادی محروم بودند.
نخستین تلاش برای منسوخ ساختن بردگی در اتیوپی در زمان سلطنت امپراطور تئودروس دوم(حاکمیت بر کشور از سال 1855 تا 1868) آغاز شد با این حال تجارت و خرید و فروش بردگان به دیگر کشورهای جهان تا سال 1923 و عضویت اتیوپی در اتحادیه ملت ها کم و بیش ادامه یافت.
برده داری در اتیوپی در دهه 1930 نیز ادامه یافت و تخمین زده شده است که در سال های نخست این دهه در حدود 2 میلیون نفر از جمعیت این کشور به عنوان برده در نظر گرفته می شدند. پس از حمله ایتالیا به اتیوپی و تصرف بخش هایی از آن برده داری در اتیوپی به شدت کم رنگ شد و سرانجام در سال 1942 و با فشار متفقین (در بحبوحه جنگ جهانی دوم) دولت اتیوپی به طور رسمی و پس از کسب استقلال خود، برده داری را در سرتاسر کشور منسوخ نموده و امپراطور هایلا سلاسی طی بیانیه ای پایان کامل برده داری را در اتیوپی اعلام کرد.
البته برده داری جزئی از فرهنگ و آداب و رسوم مردم اتیوپی شده بود و طبیعتا و با صرف تصویب یک قانون توسط امپراطور هایله سلاسی نمیتوانست آن را ریشه کن کند ضمنا وی نگران وضع زندگی و معیشت جمعیت دو میلیون نفری که بعنوان برده مشغول بکار بودند نیز بود چرا که با ملغی نمودن برده داری آنها جایی برای خوابیدن و چیزی برای خوردن نداشتند.
همان طور كه اشاره شد بردگي پنهان در اين كشور همچنان وجود دارد و هزاران نفر از مردم اين كشور بصورت برده در خدمت افراد نسبتا متمول زندگي خود را سپري نموده و سرنوشت خود را به اربابانشان سپرده اند.
* برده داری از زنان مهاجر اتیوپیایی
مشکل وجود شغل در اتیوپی باعث شده، که جمعیت زیادی از زنان اتیوپیایی عمدتا به کشورهای شیخ نشین حوزه خلیج فارس برای کار بصورت قاچاق مراجعه نمایند. عمده این افراد حتی زبان عربی نیز نمی داند و عمدتا به عنوان پیشخدمت در منازل افراد مشغول بکار شده و طبق گزارش های منتشر شده در رسانه ها مورد انواع سوء استفاده نیز واقع می شوند.
این زنان بیشتر متعلق به یک جامعه فقیر می باشند و برای یافتن شغل حاضر به مهاجرت قانونی و یا غیر قانونی به کشورهای همسایه در آنسوی دریای سرخ می شوند. آنها عمدتا مسیحی بوده و بنا به درخواست کارفرمای خود به دین اسلام گرویده اند تا از این طریق بتوانند خواسته های کاری خود را برآورده کنند.
این داستان یک زن سیاه آفریقایی است که مشکل صحبت کردن وی به زبان عربی را نیز به آن اضافه کنید. او حتی ممکن است به زبان رسمی اتیوپی نیز قادر به صحبت کردن نباشد و فقط یکی از زبانهای محلی اتیوپی را بداند. او احتمالاً تا زمانی که روند مهاجرت خود را شروع نکرده بود، هرگز در آدیس آبابا هم نبوده است. و این تازه ابتدای داستان زنان مهاجر اتیوپیایی به کشورهای عرب منطقه خلیج فارس است.
وی پس از شروع کار در منزل یکی از این افراد در آن خانه زندانی شده، او دسترسی به تلفن ندارد، هیچ دوست و خانواده ای نمیتواند داشته باشد و باید کاری کند که مورد رضایت کارفرمای خود قرار گیرد. سفارت کشور اتیوپی در بعضی از این کشورها وجود دارد ولی هیچ یک از این افراد به سفارتخانه های خود دسترسی ندارند. و این به معنی این است که "او در یک برده داری مدرن گرفتار شده و برای بقا می جنگد".
موارد بسیاری از درد و رنج این زنان در تلویزیون به نمایش درآمده است که درآورترین آن متعلق به خانم Alem Dechassa که به عنوان یک کارگر خانگی اتیوپیایی در لبنان مشغول بکار بود که موهایش بطور کامل توسط کارفرما کشیده و کنده شده بود و مورد آزارهای جسمی زیادی قرار گرفته بود که نهایتا این زن در یک بیمارستان روانی بستری و پس از چند روز خودکشی کرد.
داستان آلم داستانی است که کماکان در اتیوپی در حال تکرار است. دختر یا زن روستایی اتیوپیایی که مسئولیت مراقبت از خانواده خود را به دوش می کشد و باید برای سیر کردن شکم آنها تلاش نماید خود را در معرض سفری سیاه برای یافتن کار در آنسوی آبها روانه کشوری غریب می نماید که از زبان، فرهنگ، جامعه و دین آن هیچ اطلاعی ندارد.
در حال حاضر بیشترین تعداد کارگر اتیوپایی در عربستان سعودی وجود دارد که تعداد آنها در حدود 200 هزار نفر تخمین زده می شود.
البته دولت اتیوپی اخیرا توافق نامه ای را با دولت عربستان سعودی منعقد نموده که به موجب آن کارگران اتیوپیایی می توانند بصورت قانونی به عربستان سعودی اعزام شوند و البته این توافق نامه پس از آن منعقد شد که عربستان اعلام نمود در حدود671 هزار کارگر خارجی غیر قانونی را اخراج خواهد نمود که 32% آنها اتیوپیایی و 65% آنان نیز یمنی بوده اند.