درباره ظهور حضرت مسيح (ع) و يکي از مهم ترين اتفاقات آخر الزمان يعني نمازگزاردن ايشان پشت سر حضرت ولي عصر(عج) احاديث متعددي ذکر شده است. از جمله حديثي که از پيامبر اکرم(ص) روايت شده است.
پيامبر دراين باره مي فرمايد: امام جماعت بايد پيشواي جماعت باشد، اگر دو نفر مساوي بودند، آن که عالم تر است و چنانچه هر دو در علم مساوي بودند، آن که فقيه تر است و اگر هر دو نفر مساوي بودند، آن که سابقه ي ديني اش بيشتر است، چنانچه هر دو از لحاظ سابقه مساوي بودند، آن را که خوش صورت تر است بايد مقدم داشت و با او نماز گزارد.
حضرت عيسي(ع) و امام مهدي(عج)، هر دو پيشوا مي باشند. يکي پيغمبر و ديگري امام. اگر آنها در محلي اجتماع کنند و امام سمت پيشوايي پيدا کند، در واقع نسبت به پيامبر مقتدا و پيشواست.
از اين رو امام، برتر از مأموم يعني حضرت عيسي(ع) است که پشت سر وي نماز مي گزارد.
اما درباره جهاد عيسي(ع) در رکاب امام زمان(ع) بايد دانست که جهاد عبارت است از جان دادن در راه خدا به فرمان کسي که براي خدا مي جنگد. از طرفي امام در ميان امت اسلام، نماينده پيامبر(ص) و براي حضرت عيسي(ع) جايز نيست که بر خاتم پيامبران، پيشي بگيرد، همچنين بر نماينده او نيز نمي تواند مقدم باشد.
از حافظ بن ماجه قزويني نقل شده: امّ شريک، دختر ابي عسکر عرض کرد: يا رسول الله! در آن روز قوم عرب کجا هستند؟ فرمود: عرب در آن روز عده کمي هستند که بيشترشان در بيت المقدس مي باشند.
امام آنها هر صبح با آن ها نماز مي خواند، چون عيسي فرود آيد، امام آن ها به عقب برگشته تا عيسي جلو آمده و با مردم نماز گزارد، ولي عيسي دست خود را روي شانه هاي او مي گذارد و مي گويد: بايست تا ما با شما نماز بگزاريم.(1 و 2)
مأخذ:
1- کفايت الطالب، به ضميمه البيان، گنجي شافعي، ص498
2- يکصد پرسش و پاسخ پيرامون امام زمان(عج)، عليرضا رجالي تهراني، ص9-207