به گزارش «شیعه نیوز»، دعا و نیایش از مهم‌ترین آموزه‌های ادیان آسمانی شمرده می‌شود؛ چرا که همواره ابزاری در دستان صاحبان کتب آسمانی یعنی انبیا و رسولان جهت ارتباط با خداوند و نیز برای اصلاح امورات فردی و اجتماعی شمرده می‌شد، بنابراین سابقه‌اش به قدمت آفرینش انسان است؛ از این روست که مقوله دعا با توجه به گسترۀ نیازهای مادی و معنوی انسان و نیز دامنۀ وسیع ارتباطی میان او و خداوند، مورد توجه پیروان ادیان و به‌‌ویژه ادیان ابراهیمی بوده است. نصوص فراوان قرآنی، کتاب مقدس عبری و عهد جدید در زمینه دعا، بیانگر اهمیت و جایگاه آن است.
در این بین یکی از مسائلی که درباره دعا مورد توجه قرار گرفته است کارکردها دعا است به این صورت که؛ آیا انسان با دعا می‌تواند به نیازهای خود دست یابد یا خیر؟ یا اینکه؛ آیا انسان با دعا می‌تواند به تقابل با بلایای فردی و اجتماعی بپردازد یا صرفاً ابزاری برای رفع نیازها است؟ بر اساس فرهنگ دینی که در جوامع مسلمان و حتی ادیان نهفته است، دعا ابزار ارتباط با خداوند است و چون تمام مقدرات عالم تحت حاکمیت او و در دست قدرت اوست، یکی از بهترین مسیرها جهت گشایش مشکلات محسوب می‌شود؛ هرچند یکی از کارکردهای مهم دعا پیشگیری از افتادن در ورطه بلایا است.
این امر بدیهی در جوامع غربی (هرچند خود را پیرو انجیل یا تورات می‌دانند) که روح حاکم بر آنها سکولار و یا نیهیلیسم است، با چالش‌هایی مواجه است تا حدی که گاهی تبدیل به گفتمان‌های جالب توجهی بین اندیشمندان آنها می‌شود. مجلات معتبر علمی گه‌گاه به این امر می‌پردازند که؛ آیا انسان با دعا توانایی غلبه بر مشکلات را خواهد داشت یا خیر؟
پیش از این یک نشریه ایتالیایی با عنوان "بهداشت و سلامت" مقاله‌ای با عنوان "آیا دعا واقعاً به غلبه بر بیماری کمک می‌کند؟" منتشر کرد.
این نشریه در قسمت‌هایی از متن خود می‌نویسد "هیچ مطالعه علمی با اطمینان نمی‌تواند ثابت کند که ایمان و دعا در بیماری‌ها کمک‌کننده است، اما در بعضی موارد، دعا واقعاً رنج را کاهش می‌دهد".
در بخش دیگری از این نشریه می‌خوانیم "کسانی هستند که حتی در زیارت‌های طولانی به‌سمت فاطیما (نماد بانوی مقدس)، مدژورژ یا لورز می‌روند تا درخواست فیض کنند. از زمان طلوع خورشید، انسان به خداوند روی می‌آورد تا در بیماری از او حمایت و آسایش را طلب کند و شفا بخواهد."
این نشریه ایتالیایی در بخش دیگری از متن خود و با تیتر "دعادرمانی" می‌نویسد "دو تحقیق یکی در سان‌فرانسیسکو و دیگری در کانزاس‌سیتی در مورد نتایج دعادرمانی بر بیماری قلبی انجام شده است؛ همچنین در تحقیقی که روی تقریباً 4 هزار بیمار شد، تأثیرات آن را در مورد عفونت‌های خطرناک بررسی کرده بود. (متأسفانه) تحقیقات مناسبی در ایتالیا مانند تحقیقات محققان دانشگاه پاویا در مورد رابطه دعا و فشار خون وجود ندارد.
از این گذشته، جنبه روانشناختی نقش مهمی در بیماری‌ها دارد. تصادفی نیست که در برخی بیمارستان‌ها که در معالجه سرطان تخصص دارند، یک خدمات روانشناختی ارائه می‌شود که باعث رفاه و بهبود کیفیت زندگی افراد بیمار می‌شود. "جوزپه رمضوی" در مؤسسه ماریونگری در برگامو توضیح می‌دهد: "دعا در سطح روانشناختی عمل می‌کند و سبب عناصر اعتماد، امید، خوش‌بینی می‌شود"، نشان داده شده است که این عناصر در صورت ابتلا به بیماری‌های جدی‌تر، سبب می‌شوند افراد مسیر درمانی را دنبال کنند." اما همچنان باید اذعان داشت یاری جستن از تسبیح و دعا خوب است، مادامی که شما به‌طور همزمان توصیه‌های پزشکان را رعایت کنید و با تکیه کورکورانه به یک قدرت فراتر، از درمان و داروها خودداری نکنید."