سایر زبان ها

شهروند خبرنگار

صفحه نخست

سرویس خانواده شیعه

سرویس شیعه شناسی

دیده بان شیعیان

سرویس عکس

سرویس فیلم

صوت

سردبیر

صفحات داخلی

حکم استفاده از انگشتر در انگشتهای سوم و اشاره، طبق روایات اسلامی چیست؟

در مورد قرار دادن انگشتر در انگشت اشاره و وسط، دو دسته روایت نقل شده است.
کد خبر: ۲۲۱۱۹۲
۰۹:۰۹ - ۰۹ فروردين ۱۳۹۹

شیعه نیوز:
پرسش
حکم استفاده از انگشتر در انگشتهای سوم و اشاره، طبق روایات اسلامی چیست؟
پاسخ اجمالی
در مورد قرار دادن انگشتر در انگشت اشاره و وسط، دو دسته روایت نقل شده است:
1. روایاتی که ما را از این عمل باز میدارند؛ پیامبر اسلام( صلی الله علیه و آله و سلم ) فرمود: «امّتم را از قرار دادن انگشتر در انگشت وسط و اشاره نهی میکنم».[1] و فرمود: «یا علی! انگشتر در انگشت وسط و اشاره قرار نده ... و انگشت کوچک را خالی از انگشتر نگذار».[2]
۲. روایاتی نقل شده که نشان میدهند شخص پیامبر اکرم( صلی الله علیه و آله و سلم ) در انگشتان اشاره و وسط، انگشتر قرار میدادند؛ مانند حدیث: «و بسیار بود که پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) انگشتر را به انگشت وسط در مفصل قرار میداد، و گاه به همین نحو در انگشت شست قرار میداد».[3]
در اینگونه موارد که در ظاهر بین روایات تعارض وجود دارد، باید آنها را با هم جمع نمود؛ با توجه به روایات نهی چنین به دست میآید که نهی از قرار دادن انگشتر در انگشت شست و وسط، در صورتی است که انگشترها فقط در این دو انگشت باشند، امّا اگر انگشت کوچک و انگشت کناری آن، انگشتر داشته باشند در این صورت انگشتر داشتن سایر انگشتان اشکال ندارد؛ مانند اینکه در روایات آمده، انگشتر به انگشتان دست راست کردن از نشانههای مؤمن است،[4] که اگر انگشتر در دست راست باشد و علاوه بر آن بر دست چپ هم باشد اشکال ندارد.
همچنانکه برخی از بزرگان فرمودند: نهی در اینجا نهی تنزیهی و کراهتی است، نه نهی تحریمی؛[5] یعنی مکروه است که در دو انگشت وسط و اشاره انگشتر قرار داده شود.

[1]. شیخ حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ج 5، ص 97، مؤسسه آل البیت( علیه السلام)، قم، چاپ اول، 1409ق.
[2]. همان.
[3]. طبرسی، حسن بن فضل، مکارم الاخلاق، ص 37، شریف رضی، قم، چاپ چهارم، 1412ق.
[4]. «روی عن الصادق( علیه السلام) أنه قال علامات المؤمن خمس صلاة إحدى و خمسین و تعفیر الجبین و التختم بالیمین و زیارة الأربعین و الجهر ب بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏»؛ احسائى، ابن ابى جمهور، عوالی ‏اللآلی، ج 4، ص 37، انتشارات سید الشهداء ( علیه السلام)، قم، 1405ق.
[5]. سبزوارى، سید عبد الأعلى، مهذّب الأحکام فی بیان الحلال و الحرام، ج 5، ص 366، مؤسسه المنار (دفتر حضرت آیة الله)، قم، چاپ چهارم، 1413ق

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

T

ارسال نظرات
نظرات حاوی عبارات توهین آمیز منتشر نخواهد شد
نام:
ایمیل:
* نظر: