نيکلاس (به معناي پيروزي مردم) در حدود سال 265 ميلادي در شهر مير در جنوب غربي ترکيه کنوني به دنيا آمد. وي را منشا بابا نوئل مي‌دانند.
کد خبر: ۲۲۰۵
۰۰:۰۰ - ۰۶ دی ۱۳۸۶
رسم و رسومات از دوران باستان تا امروز با هزاران تغيير و تحول به ما رسيده است، در دوران ما قبل تاريخ، مردم سرزمين هاي مختلف، فرارسيدن نيمه زمستان را که طولاني ترين شب هاي سال به پايان مي رسيد و طولاني شدن ساعات روز آغاز مي گرديد با آتش افروزي و آيين هاي و مراسم سنتي جشن مي گرفتند.
روميان اين روزها را جشن «Saturn» ساتورنالياي شريف الهه شخم و «Mithras»، الهه روشنايي مي ناميدند و آن را جشن مي‌گرفتند.
در اواخر دهه نخست سيصد ميلادي چنين تصور مي شد که عيسي مسيح در فصل بهار متولد شده است اما پاپ ژوليوس اول، درسده چهارم ميلادي، روز 25 دسامبر را براي تجليل از ميلاد مسيح اعلام کرد و بدين ترتيب، جشن هاي ديرينه زمستاني با يک عنصر مسيحي درهم آميخته شد.
نيکلاس (به معناي پيروزي مردم) در حدود سال 265 ميلادي در شهر مير در جنوب غربي ترکيه کنوني به دنيا آمد. وي را منشا بابا نوئل مي‌دانند.
از قرن ششم ميلادي وي در منطقه لورن مورد احترام بوده است و در سال 1477 ميلادي به وي لقب پدر کشور و حامي لورن را دادند.
سنت نيکولاس، سوار بر اسب خود، از بالاي بام خانه ها مي گذشت و از راه دودکش خانه ها، آب نبات و شيريني به داخل کفشهاي کودکان مي انداخت، همزمان معاون او پيتر سياه نيز از لوله دودکش ها پايين مي رفت و هدايايي را که براي بچه ها آورده بود، در خانه ها مي گذاشت.
مهاجران هلندي که به آمريکاي شمالي کوچ کردند، اين سنت را با خود به آن کشور بردند و در آنجا بود که نام او به «سانتا کلوز» تغيير يافت. در يک داستان منظوم با عنوان «شب پيش از کرسيمس» براي نخستين بار، از يک پري پير و شوخ نيز ياد شده که سوار بر سورتمه اي است که به وسيله يک گوزن کشيده مي شود و براي بچه ها هديه مي برد.
با اين حال کريسمس در اعصار انجيلي جشن گرفته نمي شد، البته محبوبيت کريسمس رو به افزايش بود تا زماني که اصلاحات حرکتي مذهبي (رستاخيز و رنسانس ديني) و شکل گرفتن مکتب پروتستان (معترضان) باعث شد عده اي از مسيحيان کريسمس را يک جشن غيرمذهبي تلقي کنند.
در طول دهه اول هزار و ششصد ميلادي، بر اثر اين مسائل جشن کريسمس در انگليس و حتي در بخشهايي از آمريکا ممنوع شد.
با اين حال رسومات قديمي تزئين کردن و ضيافت با سمبلهاي مسيحي ادامه يافت و براي اکثر مسيحيان دوره کريسمس از نزديکترين يکشنبه به سي نوامبر آغاز مي شود، همچنين در روز بيست و چهار دسامبر در آلمان نمايش محبوبي درباره آدم و حوا اجرا مي شده است و درخت بهشتي سبزي که سيب از آن آويزان بوده است توجه مردم را به خود جلب مي کند.
از سال هزار و ششصد و پنج ميلادي، آلمانها خانه هاي خود را با درخت کريسمس تزئين کردند و آن را با ميوه ها، آجيل، شمع هاي روشن و گلهاي کاغذي آراستند.
اولين درخت هاي کريسمس در امريکا توسط ساکنان آلماني در پنسيلوانيا از سال هزار و هشتصد ميلادي استفاده شد و در اواسط دهه اول هزار و هشتصد ميلادي اين رسم در سرتاسر جهان گسترش يافت.
ستاره اي که در بالاي همه درختها نصب مي شود نيز نمايانگر ستاره ايست که مردان عاقل را به محلي در «بيت اللحم» (Bethlehem) که مسيح متولد شده بود، راهنمايي مي کند.