اعمالی که برای روز مبعث وارد شده است

به گزارش «شیعه نیوز»، روز بیست و هفتم یکی از اعیاد بزرگ است و روزی است که حضرت رسول(صلی‌الله‌علیه‌وآله) به پیامبری مبعوث شد و جبرئیل برای ابلاغ پیامبری، بر آن حضرت فرود آمد و برای این روز چند عمل وارد است:

اول: غسل

دوم: روزه و آن یکی از چهار روزی است که در تمام سال امتیاز دارد برای روزه گرفتن و برابر است با روزه هفتاد سال.

سوم: بسیار صلوات فرستادن

چهارم: زیارت حضرت رسول و امیرالمومنین

پنجم: شیخ در مصباح از ریان بن الصلمت روایت کرده است که، حضرت امام جواد در زمانی که در بغداد بود روز نیمه رجب و روز بیست و هفتم را روزه گرفته و همه خدمتکاران آن حضرت روزه می گرفتندو ما را امر فرمود که بجا آوریم دوازده رکعت نماز که خوانده شود در هر رکعت حمد و سوره توحید و بعد از فراغ از نمازها خوانده شود هریک از حمد و توحید و معوذتین چهار مرتبه و «لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ ، وَاللّٰهُ أَکْبَرُ ، وَسُبْحانَ اللّٰهِ ، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ ، وَلَا حَوْلَ وَلَا قُوَّهَ إِلّا بِاللّٰهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ.، چهارمرتبه،«اللّٰهُ اللّٰهُ رَبِّی لَاأُشْرِکُ بِهِ شَیْئاً». چهارمرتبه، «لاأُشْرِکُ بِرَبِّی أَحَداً. چهارمرتبه».

ششم: شیخ طوسی از جناب ابوالقاسم حسین بن روح(رحمه‌الله‌علیه) روایت کرده: که در این روز دوازده رکعت نماز به جا می‌آوری در هر رکعت سوره «حمد» و سوره‌ای که آسان باشد می‌خوانی و پس از گفتن تشهّد و سلام بین هر دو رکعت می‌گویی:

الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِى لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً ، وَلَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِى الْمُلْکِ ، وَلَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ، وَکَبِّرْهُ تَکْبِیراً . یَا عُدَّتِی فِی مُدَّتِی ، یَا صاحِبِی فِی شِدَّتِى ، یَا وَلِیِّى فِى نِعْمَتِى ، یَا غِیاثِى فِى رَغْبَتِى ، یَا نَجاحِى فِى حاجَتِى ، یَا حافِظِى فِى غَیْبَتِى ، یَا کافِىَّ فِى وَحْدَتِى ، یَا أُنْسِى فِى وَحْشَتِى ، أَنْتَ السَّاتِرُ عَوْرَتِى ، فَلَکَ الْحَمْدُ ، وَأَنْتَ الْمُقِیلُ عَثْرَتِى ، فَلَکَ الْحَمْدُ ، وَأَنْتَ الْمُنْعِشُ صَرْعَتِى ، فَلَکَ الْحَمْدُ ، صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاسْتُرْ عَوْرَتِى ، وَآمِنْ رَوْعَتِى ، وَأَقِلْنِى عَثْرَتِى ، وَاصْفَحْ عَنْ جُرْمِى ، وَتَجاوَزْ عَنْ سَیِّئاتِى فِى أَصْحابِ الْجَنَّهِ وَعْدَ الصِّدْقِ الَّذِى کانُوا یُوعَدُونَ.
هنگامی‌که از نماز و دعا فارغ شدی، هر یک از سوره‌های «حمد» و «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» و «قُلْ أَعُوذُ بِرَ‌بِّ الْفَلَقِ» و «قُلْ أَعُوذُ بِرَ‌بِّ النَّاسِ» و «قُلْ یٰا أَیُّهَا الْکٰافِرُونَ» و «إِنّٰا أَنْزَلْنٰاهُ» و «آیت‌الکرسی» را «هفت مرتبه» می‌خوانی و «هفت بار» می‌گویی: لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ ، وَاللّٰهُ أَکْبَرُ ، وَسُبْحانَ اللّٰهِ ، وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّهَ إِلّا بِاللّٰهِ. و «هفت بار»: «اللّٰهُ اللّٰهُ رَبِّی لَاأُشْرِکُ بِهِ شَیْئاً». و هر دعایى که بخواهى می‌خوانی.

هفتم: در کتاب «اقبال» و در بعضی نسخه‌های «مصباح» آمده است که مستحب است در این روز این دعا را بخوانند: «یا مَنْ أَمَرَ بِالْعَفْوِ وَالتَّجاوُزِ ، وَضَمَّنَ نَفْسَهُ الْعَفْوَ وَالتَّجاوُزَ ، یَا مَنْ عَفا وَتَجاوَزَ اعْفُ عَنِّى وَتَجاوَزْ یَا کَرِیمُ . اللّٰهُمَّ وَقَدْ أَکْدَى الطَّلَبُ ، وَأَعْیَتِ الْحِیلَهُ وَالْمَذْهَبُ ، وَدَرَسَتِ الْآمالُ ، وَانْقَطَعَ الرَّجاءُ إِلّا مِنْکَ وَحْدَکَ لا شَرِیکَ لَکَ . اللّٰهُمَّ إِنِّى أَجِدُ سُبُلَ الْمَطالِبِ إِلَیْکَ مُشْرَعَهً ، وَمَناهِلَ الرَّجاءِ لَدَیْکَ مُتْرَعَهً ، وَأَبْوابَ الدُّعاءِ لِمَنْ دَعاکَ مُفَتَّحَهً ، وَالاسْتِعانَهَ لِمَنِ اسْتَعانَ بِکَ مُباحَهً ، وَأَعْلَمُ أَنَّکَ لِداعِیکَ بِمَوْضِعِ إِجابَهٍ ، وَ لِلصَّارِخِ إِلَیْکَ بِمَرْصَدِ إِغاثَهٍ ، وَأَنَّ فِى اللَّهْفِ إِلىٰ جُودِکَ وَالضَّمانِ بِعِدَتِکَ عِوَضاً مِنْ مَنْعِ الْباخِلِینَ؛ وَمَنْدُوحَهً عَمَّا فِى أَیْدِى الْمُسْتَأْثِرِینَ ، وَأَنَّکَ لَاتَحْتَجِبُ عَنْ خَلْقِکَ إِلّا أَنْ تَحْجُبَهُمُ الْأَعْمالُ دُونَکَ،وَقَدْ عَلِمْتُ أَنَّ أَفْضَلَ زادِ الرَّاحِلِ إِلَیْکَ عَزْمُ إِرادَهٍ یَخْتارُکَ بِها وَقَدْ ناجاکَ بِعَزْمِ الْإِرادَهِ قَلْبِى ، وَأَسْأَلُک بِکُلِّ دَعْوَهٍ دَعاکَ بِها راجٍ بَلَّغْتَهُ أَمَلَهُ ، أَوْ صارِخٌ إِلَیْکَ أَغَثْتَ صَرْخَتَهُ ، أَوْ مَلْهُوفٌ مَکْرُوبٌ فَرَّجْتَ کَرْبَهُ ، أَوْ مُذْنِبٌ خاطِئٌ غَفَرْتَ لَهُ ، أَوْ مُعافىً أَتْمَمْتَ نِعْمَتَکَ عَلَیْهِ ، أَوْ فَقِیرٌ أَهْدَیْتَ غِناکَ إِلَیْهِ ، وَ لِتِلْکَ الدَّعْوَهِ عَلَیْکَ حَقٌّ وَعِنْدَکَ مَنْزِلَهٌ إِلّا صَلَّیْتَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَقَضَیْتَ حَوائِجِى حَوائِجَ الدُّنْیا وَالْآخِرَهِ ، وَهٰذا رَجَبٌ الْمُرَجَّبُ الْمُکَرَّمُ الَّذِى أَکْرَمْتَنا بِهِ أَوَّلُ أَشْهُرِ الْحُرُمِ أَکْرَمْتَنا بِهِ مِنْ بَیْنِ الْأُمَمِ ، یَا ذَا الْجُودِ وَالْکَرَمِ فَنَسْأَلُکَ بِهِ وَبِاسْمِکَ الْأَعْظَمِ الْأَعْظَمِ الْأَعْظَمِ ، الْأَجَلِّ الْأَکْرَمِ الَّذِى خَلَقْتَهُ فَاسْتَقَرَّ فِى ظِلِّکَ فَلا یَخْرُجُ مِنْکَ إِلىٰ غَیْرِکَ أَنْ تُصَلِّىَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَأَهْلِ بَیْتِهِ الطَّاهِرِینَ وَتَجْعَلَنا مِنَ الْعامِلِینَ فِیهِ بِطاعَتِکَ ، وَالْآمِلِینَ فِیهِ بِشَفاعَتِکَ؛ اللّٰهُمَّ وَاهْدِنا إِلىٰ سَواءِ السَّبِیلِ ، وَاجْعَلْ مَقِیلَنا عِنْدَکَ خَیْرَ مَقِیلٍ فِى ظِلٍّ ظَلِیلٍ ، فَإِنَّکَ حَسْبُنا وَ نِعْمَ الْوَکِیلُ ، وَالسَّلامُ عَلَىٰ عِبادِهِ الْمُصْطَفَیْنَ وَصَلَواتُهُ عَلَیْهِمْ أَجْمَعِینَ .اللّٰهُمَّ وَبارِکْ لَنا فِى یَوْمِنا هٰذَا الَّذِى فَضَّلْتَهُ ، وَبِکَرامَتِکَ جَلَّلْتَهُ ، وَبِالْمَنْزِلِ الْعَظِیمِ الْأَعْلىٰ أنْزَلْتَهُ ، صَلِّ عَلَىٰ مَنْ فِیهِ إِلَىٰ عِبادِکَ أَرْسَلْتَهُ ، وَبِالْمَحَلِّ الْکَرِیمِ أَحْلَلْتَهُ .اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَیْهِ صَلاهً دائِمَهً تَکُونُ لَکَ شُکْراً ، وَلَنا ذُخْراً ، وَاجْعَلْ لَنا مِنْ أَمْرِنا یُسْراً ، وَاخْتِمْ لَنا بِالسَّعادَهِ إِلىٰ مُنْتَهىٰ آجالِنا ، وَقَدْ قَبِلْتَ الْیَسِیرَ مِنْ أَعْمالِنا ، وَبَلَّغْتَنا بِرَحْمَتِکَ أَفْضَلَ آمالِنا ، إِنَّکَ عَلَىٰ کُلِّ شَىْءٍ قَدِیرٌ ، وَصَلَّى اللّٰهُ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَسَلَّمَ.

هشتم: سید ابن طاووس در کتاب «اقبال» فرموده است: دعای «اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِالتَّجَلِّى الْأَعْظَمِ» را بخواند و این دعا به روایت کفعمی جزو اعمال «شب بیست‌وهفتم» بیان شد.