به گزارش «شیعه نیوز»، یک جامعه شناس معتقد است که قرنطینه در شرایط شیوع یک بیماری واگیر فقط در صورتی موفق خواهد بود که مردم احساس فشار، اجبار، اجحاف و محرومیت اجتماعی نکنند.
اباذر اشتری روز چهارشنبه درباره مباحث مطرح شده در مورد قرنطینه به دنبال شیوع ویروس کرونا در کشور بیان کرد: قرنطینه به دو نوع اجباری و اختیاری تقسیم بندی می‌شود. قرنطینه اجباری با اجبار حاکمیت انجام می‌شود که به چند موضوع نیاز دارد. برای اجرای قرنطینه اجباری پیش از هر چیز به جامعه قانون مدار نیاز است و سپس به امکانات پشتیبانی و لجستیکی و همچنین به سیستم منظم و یکپارچه حمایتی و بعد سیستم سلسله مراتب شبه نظامی و در آخر به سیستم پاک بدون شکاف و قاطع نیاز دارد. مجموعه این موارد، نیازهای ساختاری و اقتداری و در واقع از بالا به پایین محسوب می‌شوند.
وی درباره قرنطینه اختیاری گفت: قرنطینه اختیاری یا داوطلبانه به موارد نرم افزاری از جنس اجتماعی و فرهنگی نیاز دارد که از پایین به بالا محسوب می‌شوند. این نوع قرنطینه به مردمی نیاز دارد که اعتماد، اعتقاد و ایمان به نظام اطلاع رسانی، بهداشتی و حمایتی داشته باشند و بدانند که فراموش نمی‌شوند. اگر این اعتماد و اعتقاد وجود داشته باشد، مردم با آغوش باز در قرنطینه اختیاری شرکت می‌کنند.
چرا افراد به توصیه‌های وزارت بهداشت گوش نمی‌کنند؟
عضو هیات علمی پژوهشکده مطالعات اجتماعی و فرهنگی در پاسخ به این سوال که چرا برخی افراد به توصیه‌های وزارت بهداشت مبنی بر سفر نرفتن و در خانه ماندن توجهی نمی‌کنند، اظهار کرد: از آغاز شیوع ویروس کرونا در کشور حدود ۲۰ روز می‌گذرد و قطعه اول پازل کرونا در ایران می‌گوید که اخبار و شایعه‌هایی مبنی بر این مطرح شده که کرونا از ابتدای بهمن رخ داده بوده و به مردم اطلاع رسانی نشده است.
اشتری ادامه داد: قطعه دوم پازل این است که در این ۲۰ روز همه رسانه‌ها اعلام کردند کارخانه‌های بهداشتی به صورت سه شیفت مشغول تولید ماسک و الکل و وسایل بهداشتی هستند و در روزهای آتی به صورت رایگان تحویل مردم می‌شود. قطعه سوم پازل این است که مردم هرچه صبر می‌کنند، خبری از ماسک و الکل نیست و در بازار سیاه مجبور هستند این موارد را با قیمت‌های گزاف بخرند.
این جامعه شناس اظهار کرد: قطعه چهارم پازل کرونا در ایران این است که مردم کم اطلاع و هیجان زده، از ترس و نگرانی دست به اقدامات خطرناکی مثل خوردن الکل و ژل ضد عفونی می‌زنند و فوت می‌کنند. قطعه پنجم در مورد احتکار اقلام بهداشتی در حجم زیاد است که همین موضوع نشان دهنده نظارت ضعیف و ضعف در برخورد با متخلفان است. قطعه ششم پازل کرونا، عدم ارائه بسته‌های حمایتی از طرف دولت به مردم است. مواردی مانند بسته‌های اینترنتی مناسب یا اقلام غذایی یا کمک به بخشش مالیات و حمایت از صنف‌هایی که در این بازه زمانی ضرر کرده‌اند. قطعه هفتم پازل، وجود حجم بالای کارگران روزمزد و فصلی است. قطعه هشتم پازل کرونا، اطلاع از نظام‌های حمایتی سایر کشورها و در نتیجه احساس شکاف میان خود و دیگری است. قطعه نهم پازل، ارائه صرفا خبرهای نگران کننده و منفی و مرگ و میر درباره کرونا است.
وی بیان کرد: اگر این موارد را کنار هم بگذاریم، مردم را نسبت به اقدامات حاکمیت در زمینه مقابله با کرونا، نا امید و نگران و بی اعتماد می‌کند و نتیجه همین بی اعتنایی به اخبار و سپس خواهش‌های مسئولان است. در این شرایط هر فرد به هرشکلی که بتواند از هر نوع دستور سرپیچی می‌کند، حتی اگر بداند که سرپیچی از دستورات باعث ضرر رساندن به خود و خانواده او می‌شود.
اثرات اجتماعی قرنطینه چیست؟
اشتری درباره اثرات اجتماعی قرنطینه در زمان شیوع بیماری واگیر گفت: اگر افراد در قرنطینه احساس فشار، اجبار، اجحاف و محرومیت اجتماعی نکنند، قطعا قرنطنیه موثر است. در شرایط کنونی که این چنین نیست، غیر از تخریب و افسردگی و سرخوردگی اجتماعی و کاهش سرمایه‌های اجتماعی حاکمیت و کاهش اعتماد، هیچ بهره‌ای نخواهد داشت.
وی ادامه داد: تا وقتی که درگیر بحران‌های این چنینی هستیم، امکان ظهور و بروز و ساخت و تقویت مولفه‌های سرمایه‌های اجتماعی ممکن نیست و هر روز هزینه آن برای مردم و حاکمیت بیشتر می‌شود.
این جامعه شناس گفت: هرچند کمی دیر شده، اما همچنان امکان پذیر است که سرمایه اجتماعی توسط مردم بازگردانده شود. زیرا اگر این بحران ادامه پیدا کند و مردم حمایت نکنند، طی چند ماه آتی ممکن است بسیاری از افراد سالخورده را از دست بدهیم.
تاکنون ۹ هزار نفر در کشور به طور قطعی به ویروس کرونا مبتلا شده، ۳۵۴ نفر به علت ابتلا به این ویروس فوت کرده‌اند و ۲۹۵۹ نفر بهبود یافته و ترخیص شده‌اند.