سنت درخت کريسمس، به آلمان قرن شانزدهم ميلادي و زماني که مسيحيان، درختان تزيين شده را به خانه هاي خود آوردند، برميگردد. همچنين در آن زمان عده اي هرمهايي از چوب ميساختند و آنرا با شاخه هاي درختان هميشه سبز و شمع تزيين ميکردند.
به تدريج رسم استفاده از درخت کريسمس در بخشهاي ديگر اروپا نيز طرفداراني پيدا کرد. در سال 1841، انگلستان، پرنس آلبرت (Prince Albert)، شوهر ملکه ويکتوريا (Queen Victoria) با آوردن درخت کريسمس به کاخ ويندسور (Windsor) و تزيين آن با شمع، شيريني، ميوه و انواع آب نبات، استفاده از درخت را به چيزي مد روز مبدل کرد.
واضح است که خانواده هاي ثروتمند انگليسي به سرعت از اين مد پيروي کردند و با ولخرجي تمام به تزيين درخت ميپرداختند. در سالهاي 1850، اين تزيينات شامل عروسک، لوازم خانه مينياتوري، سازهاي کوچک، جواهرات بدلي، شمشير و تفنگ اسباب بازي، ميوه و خوراکي بود.
بسياري از آمريکاييهاي قرن نوزدهم، درخت کريسمس را چيزي غريب ميدانستند و اولين درخت کريسمس در آمريکا، مربوط به سال 1830 است که آنهم توسط ساکنان آلماني پنسيلوانيا به نمايش گذاشته شده بود. اين درخت براي جلب کمکهاي مردمي براي کليساي محلي برپا شده بود.
در سال 1851، چنين درختي در محوطه خارجي يک کليسا برپا شد اما وجود آن براي ساکنان اين قصبه بسيار توهين آميز و نوعي بازگشت به بت پرستي به شمار مي آمد و آنها خواستار جمع کردن تزيينات شدند.
در حدود سالهاي 1890، لوازم تزييني کريسمس از آلمان وارد ميشد و درخت کريسمس به تدريج در ايالات متحده محبوبيت ميافت. جالب است که ار.پاييان از درختان کوچکي که حدود 1 تا 1.5 متر طول داشتند استفاده ميکردند در حالي که آمريکاييان درختي را ميپسنديدند که تا سقف خانه برسد.
در اوايل قرن بيستم، آمريکاييان درختهاي کريسمس را بيشتر با لوازم تزييني دست ساز خودشان تزيين ميکردند اما بخشهاي آلماني/آمريکايي همچنان به استفاده از سيب، بلوط، گردو و شيرينيهاي کوچک بادامي ادامه ميدادند.
کشف برق، به ساخته شدن چراغهاي کريسمس انجاميد و امکان درخشش را براي درختان به ارمغان آورد. پس از آن ديدن درختان کريسمس در ميدان شهرها به يک منظره آشناي اين ايام مبدل شد و تمام ساختمانهاي مهم-چه شخصي و چه دولتي- با برپا کردن يک درخت، به اسقبال تعطيلات کريسمس ميرفتند.
در تزيين درختهاي کريسمس اوليه، به جاي مجسمه فرشته در نوک درخت، از فيگورهاي پريهاي کوچک- به نشانه ارواح مهربان- يا زنگوله و شيپر- که براي ترسانيدن ارواح شيطاني به کار ميرفت- استفاده ميشد.
در لهستان، درخت کريسمس با مجسمه هاي کوچک فرشته، طاووس و پرندگان ديگر و تعداد بسيار زيادي ستاره، پوشيده ميشد. در سوئد، درخت را با تزيينات چوبي که با رنگهاي درخشان رنگ آميزي شده اند و فيگورهاي کودک و حيوانات از جنس پوشال و کاه تزيين ميکنند.
دانمارکيها، از پرچمهاي کوچک دانمارک و آويزهايي به شکل زنگوله، ستاره، قلب و دانه برف استفاده ميکنند. مسيحيان ژاپني بادبزنها و فانوسهاي کوچک را ترجيح ميدهند.
تزيين درخت در اوکراين نيز بسيار جالب است، آنها حتما در تزيين درخت خود از عنکبوت و تار عنکبوت استفاده ميکنند و آنرا خوش يمن ميدانند، زيرا بنا بر يک افسانه قديمي، زني بي چيز که هيچ وسيله اي براي تزيين درخت و شاد کردن فرزندان خود نداشت، با غصه به خواب ميرود و هنگام طلوع خورشيد متوجه ميشود که درخت کريسمس خانه اش با تار عنکبوت پوشيده شده است و اين تارها با دميدن خورشيد به رشته هاي نقره مبدل شده اند.