همه چیز درباره بیماری ذات الریه

به گزارش «شیعه نیوز»،به گزارش «شیعه نیوز»،ذات الریه می تواند از شدت خفیف تا تهدید کننده زندگی متغیر باشد. این بیماری برای نوزادان و کودکان خردسال ، افراد مسن تر از 65 سال و افرادی که دارای مشکلات سلامتی یا سیستم ایمنی ضعیف هستند ، خطرناک است.

علائم ذات الریه :

علائم و نشانه های ذات الریه بسته به عواملی مانند نوع میکروب ایجاد کننده عفونت و سن و سلامتی شما از خفیف تا شدید متفاوت است. علائم و نشانه های خفیف معمولاً مشابه علائم سرماخوردگی یا آنفولانزا هستند ، اما ماندگاری بیشتری دارند.

علائم و نشانه های ذات الریه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

- درد سینه هنگام تنفس یا سرفه

- سردرگمی یا تغییر در آگاهی ذهنی (در بزرگسالان 65 ساله و بالاتر)

- سرفه ، که ممکن است خلط ایجاد کند

- خستگی

- تب ، عرق کردن و لرز

- دمای پایین تر از دمای معمولی بدن (در بزرگسالان بزرگتر از 65 سال و افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند)

- حالت تهوع ، استفراغ یا اسهال

- تنگی نفس

کودکان و نوزادان ممکن است هیچ علامتی از عفونت نشان ندهند. یا ممکن است استفراغ کنند ، تب و سرفه داشته باشند ، بی قرار یا خسته و بدون انرژی به نظر برسند ، یا در تنفس و خوردن مشکل داشته باشند.

علل بروز ذات الریه :

بسیاری از میکروب ها می توانند باعث بیماری ذات الریه شوند. شایع ترین آنها باکتری ها و ویروس ها در هوای تنفسی ماست. بدن شما معمولاً از ورود این میکروب به ریه های شما جلوگیری می کند. اما گاهی اوقات این میکروبها می توانند بر سیستم ایمنی بدن شما غلبه کنند ، حتی اگر سلامتی شما به طور کلی خوب باشد.

ذات الریه با توجه به انواع میکروب هایی که باعث ایجاد آن می شوند و محل عفونت طبقه بندی می شود.

ذات الریه اکتسابی از جامعه :

ذات الریه اکتسابی از جامعه شایع ترین نوع ذات الریه است. این نوع ذات الریه در خارج از بیمارستان ها یا سایر مراکز درمانی بدست می آید. ممکن است ناشی از:

باکتریها : شایعترین علت پنومونی باکتریایی در ایالات متحده استرپتوکوک پنومونیه است. این نوع ذات الریه می تواند به خودی خود یا بعد از سرماخوردگی یا آنفولانزا اتفاق بیفتد. ممکن است بر یک قسمت (لوب) ریه تأثیر بگذارد ، وضعیتی به نام ذات الریه لوبار هم گفته می شود.

ارگانیسم هایی مانند باکتری: مایکوپلاسما پنومونیه همچنین می تواند باعث ذات الریه شود. این نوع از علائم خفیفتر از سایر انواع ذات الریه ایجاد می کند.

قارچ : این نوع ذات الریه بیشتر در افرادی که مشکلات سلامتی مزمن دارند یا سیستم ایمنی ضعیف دارند و در افرادی که مقدار زیادی ارگانیسم ها را استنشاق می کنند ، بیشتر دیده می شود. قارچ هایی که باعث ایجاد آن می شوند ، می توانند در خاک یا پرنده ها یافت شوند و بسته به موقعیت جغرافیایی آن متفاوت است.

ویروس ها : برخی از ویروس هایی که باعث سرماخوردگی و آنفولانزا می شوند می توانند باعث ذات الریه شوند. ویروس ها شایع ترین علت بیماری ذات الریه در کودکان کمتر از 5 سال است. پنومونی ویروسی معمولاً خفیف است. اما در بعضی موارد ممکن است بسیار جدی شود.

ذات الریه اکتسابی از بیمارستان :

برخی از افراد در طول مدت بستری در بیمارستان برای بیماری دیگری ذات الریه اکتسابی از بیمارستان می گیرند. ذات الریه به دست آمده از بیمارستان می تواند جدی باشد زیرا باکتری های ایجاد کننده آن ممکن است در برابر آنتی بیوتیک ها مقاوم تر باشند و به دلیل افرادی که به آن مبتلا می شوند در حال حاضر بیمار هستند. افرادی که در دستگاه های تنفسی (ونتیلاتور) قرار دارند ، که اغلب در بخش مراقبت های ویژه مورد استفاده قرار می گیرند ، در معرض خطر بیشتری از این نوع ذات الریه هستند.

ذات الریه اکتسابی از مراقبت های بهداشتی:

ذات الریه به دست آمده از مراقبت های بهداشتی یک عفونت باکتریایی است که در افرادی که در مراکز مراقبت طولانی مدت زندگی می کنند یا در کلینیک های سرپایی ، از جمله مراکز دیالیز کلیه ، مراقبت می کنند ، رخ می دهد. مانند ذات الریه به دست آمده از بیمارستان ، ذات الریه به دست آمده از مراقبت های بهداشتی می تواند توسط باکتری هایی که در برابر آنتی بیوتیک ها مقاوم تر هستند ایجاد شود.

ذات الریه آسپیراسیون :

ذات‎الریه عفونتی است که بر اثر ورود اجرام به درون ریه‎ها و راه‎های هوایی ایجاد می‌شود.

در پنومونی آسپیراسیون این اجرام بدان دلیل وارد ریه‎ها می‎شوند که فرد به جای بلعیدن، آنها

را تنفس می‎کند. ریه‎های سالم به طور معمول می‎توانند از پس این باکتری‎ها برآیند و در حد امکان با ایجاد سرفه در فرد وی را از شر آنها خلاص کنند.

مردمی که دچار مشکل در سرفه کردن هستند، پیشتر مریض شده‎اند، یا افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف بیشتر در معرض خطر ابتلاء به پنومونی آسپیراسیون قرار دارند.

پنومونی آسپیراسیون بیشتر در مردم سالمند و نیز کودکان خردسال شایع است اما به طور بالقوه هر کسی ممکن است به آن دچار شود.

عوامل خطر :

ذات الریه می تواند هر کسی را تحت تأثیر قرار دهد. اما دو گروه سنی که بیشترین خطر را دارند:

کودکانی که 2 سال یا کمتر هستند.

افرادی که 65 سال و بیشتر دارند.

عوامل خطر دیگر عبارتند از:

• بستری شدن شما در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان ، به خصوص اگر در دستگاهی هستید که به شما در تنفس کمک می کند ، بیشتر در معرض خطر ذات الریه هستید.

• بیماری مزمن، در صورت ابتلا به آسم ، بیماری انسدادی مزمن ریوی ( COPD ) یا بیماری قلبی ، احتمال ابتلا به ذات الریه بیشتر است.

• سیگار کشیدن، سیگار کشیدن به دفاع طبیعی بدن در برابر باکتری ها و ویروس هایی که باعث ایجاد پنومونی می شوند آسیب می رساند.

• سیستم ایمنی ضعیف یا سرکوب شده، افرادی که HIV / AIDS دارند یا پیوند عضو انجام داده اند یا شیمی درمانی یا استروئیدهای طولانی مدت دریافت می کنند در معرض خطر هستند.

عوارض ذات الریه :

برخی از افراد مبتلا به ذات الریه ، به ویژه افراد گروه پرخطر ، ممکن است عوارضی از جمله:

باکتریهای موجود در جریان خون: باکتری هایی که از ریه های شما وارد جریان خون می شوند می توانند عفونت را به اندامهای دیگر منتقل کنند ، به طور بالقوه باعث نارسایی اندام می شوند.

تنفس دشوار : اگر ذات الریه شما شدید باشد یا به بیماری های مزمن ریوی مبتلا هستید ، ممکن است در اکسیژن کافی در تنفس مشکل داشته باشید. ممکن است نیاز باشد که در بیمارستان بستری شوید و در حالی که ریه شما بهبود می یابد از دستگاه تنفسی استفاده کنید.

تجمع مایع در اطراف ریه ها (افیوژن پلور): ذات الریه ممکن است باعث ایجاد مایعات در فضای نازک بین لایه های بافتی شود که ریه ها و حفره سینه را تراز می کند. اگر مایع آلوده شود ، ممکن است لازم باشد که آن را از طریق لوله سینه تخلیه کرده یا با عمل جراحی خارج شود.

آبسه ریه : در صورت تشکیل چرک در حفره ای در ریه ، آبسه ایجاد می شود. آبسه معمولاً با آنتی بیوتیک درمان می شود. بعضی اوقات ، عمل جراحی یا زهکشی با یک سوزن یا لوله بلند که در آبسه قرار دارد ، برای از بین بردن چرک مورد نیاز است.

جلوگیری از ذات الریه :

برای کمک به جلوگیری از ذات الریه:

واکسینه شوید: برای جلوگیری از برخی انواع ذات الریه و آنفولانزا ، واکسن در دسترس است.

حتما کودکان واکسینه شوند: پزشکان واکسن ذات الریه متفاوتی را برای کودکان کوچکتر از 2 سال و برای کودکان در سنین 2 تا 5 سال توصیه می کنند که در معرض خطر خاص بیماری ذات الریه هستند.

بهداشت خوب را تمرین کنید: برای محافظت از خود در برابر عفونت های تنفسی که بعضی اوقات منجر به ذات الریه می شود ، مرتباً دستان خود را بشویید یا از یک ضدعفونی کننده دست الکل استفاده کنید.

سیگار نکشید : سیگار کشیدن به دفاع طبیعی ریه های شما در برابر عفونت های تنفسی آسیب می رساند.

سیستم ایمنی بدن خود را قوی نگه دارید: به اندازه کافی بخوابید ، مرتباً ورزش کنید و رژیم غذایی سالم داشته باشید.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنید :

اگر در تنفس مشکل دارید ، درد قفسه سینه ، تب مداوم 102 درجه فارنهایت (39 درجه سانتیگراد) یا بالاتر یا سرفه مداوم دارید ، به پزشک خود مراجعه کنید.

به خصوص مهم است که افراد در این گروه های پرخطر به پزشک مراجعه کنند:

افراد مسن بالاتر از 65 سال

كودكان كمتر از 2 سال با علائم و نشانه

مبتلایان به ضعف سیستم ایمنی بدن

افرادی که شیمی درمانی می کنند یا داروهایی را که سیستم ایمنی بدن را سرکوب می کند.

برای برخی از افراد مسن و افراد مبتلا به نارسایی قلبی یا مشکلات مزمن ریه ، ذات الریه به سرعت می تواند تبدیل به یک وضعیت تهدید کننده زندگی شود.

راههای تشخیص ذات الریه :

پزشک شما با سؤال در مورد تاریخچه پزشکی و انجام معاینه جسمی ، از جمله گوش دادن به ریه های شما شروع می کند تا از وجود حباب غیر طبیعی یا صداهای ترک خوردگی که نشان دهنده ذات الریه است ، استفاده کند.

اگر مشکوک به ذات الریه باشد ، پزشک ممکن است آزمایش های زیر را توصیه کند:

آزمایش خون : از آزمایش خون برای تأیید عفونت و تلاش برای شناسایی نوع ارگانیسم ایجاد کننده عفونت استفاده می شود. با این حال ، شناسایی دقیق همیشه ممکن نیست.

اشعه ایکس قفسه سینه: این به پزشک شما کمک می کند تا ذات الریه را تشخیص دهد و میزان و محل عفونت را تعیین کند. با این حال ، نمی تواند به پزشک بگویید چه نوع میکروب باعث ایجاد ذات الریه می شود.

پالس اکسی متر : این میزان اکسیژن موجود در خون شما را اندازه گیری می کند. ذات الریه می تواند مانع از حرکت کافی اکسیژن در جریان خون و ریه های شما شود.

آزمایش خلط: نمونه ای از مایعات از ریه های شما (خلط) پس از یک سرفه عمیق گرفته می شود و برای مشخص کردن علت عفونت ، تجزیه و تحلیل می شود.

درمان ذات الریه :

درمان ذات الریه شامل درمان عفونت و جلوگیری از عوارض است. افرادی که ذات الریه دارند ، معمولاً در منزل با دارو قابل درمان هستند. اگرچه بیشتر علائم در چند روز یا چند هفته آسان می شود ، اما احساس خستگی می تواند برای یک ماه یا بیشتر ادامه یابد.

درمان های خاص به نوع و شدت سینه پهلو ، سن شما و سلامت کلی شما بستگی دارد. گزینه ها عبارتند از:

آنتی بیوتیک ها: این داروها برای درمان ذات الریه باکتریایی استفاده می شوند. ممکن است زمان لازم به شناسایی نوع باکتری های ایجاد کننده ذات الریه و انتخاب بهترین آنتی بیوتیک برای درمان آن انجام شود. اگر علائم شما بهبود نیابد ، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک دیگری را توصیه کند.

داروی سرفه: این دارو ممکن است برای آرام کردن سرفه شما باشد تا استراحت کنید. از آنجا که سرفه به شل شدن و جابجایی مایعات از ریه های شما کمک می کند ، این ایده خوبی است که سرفه خود را به طور کامل از بین نبرید. علاوه بر این ، باید بدانید که مطالعات بسیار کمی در مورد اینكه آیا داروهای ضد سرفه بدون نسخه ، سرفه ناشی از ذات الریه را كاهش می دهند ، بررسی شده اند. اگر می خواهید یک داروی سرکوب کننده سرفه را امتحان کنید ، از کمترین دوز استفاده کنید که به شما در استراحت کمک می کند.

کاهش دهنده تب / تسکین دهنده درد: ممکن است برای تب و ناراحتی این موارد را مصرف کنید. این داروها شامل آسپرین ، ایبوپروفن و استامینوفن است.

در صورت نیاز به بستری شدن در بیمارستان:

شما بیشتر از 65 سال سن دارید

شما در مورد زمان ، مردم و یا مکان ها گیج هستید

عملکرد کلیه شما کاهش یافته است

فشار خون سیستولیک شما زیر 90 میلی متر جیوه (میلی متر جیوه) یا فشار خون دیاستولیک شما 60 میلی متر جیوه یا پایین تر است

تنفس شما سریع است (30 نفس یا بیشتر از دقیقه)

شما به کمک تنفس احتیاج دارید.

دمای شما پایین تر از حد طبیعی است.

ضربان قلب شما زیر 50 یا بالاتر از 100 است.

در صورت نیاز به دستگاه تنفس یا در صورت شدید بودن علائم ، ممکن است در بخش مراقبت های ویژه بستری شوید.

کودکان ممکن است در بیمارستان بستری شوند:

آنها از سن 2 ماه کمتر هستند.

آنها بی حال و یا بی خواب هستند.

آنها در تنفس مشکل دارند.

آنها سطح اکسیژن خون کمی دارند.

بدن آنها به نظر می رسد کم آب هست.

منبع : بیتوته