SHIA-NEWS شيعه نيوز:
به گزارش «شيعه نيوز» به نقل از عصر ایران ، روز گذشته خبری در رسانه ها منتشر شد مبنی بر اینكه زنی در یكی از فروشگاه های غرب تهران به همراه دو دختر كوچكش به هنگام سرقت دو بسته گوشت دستگیر و راهی زندان شده است. گفت و گوی جام جم با این مادر متهم را بخوانید:
چرا از فروشگاه گوشت سرقت كردی؟
۲ سال قبل شوهرم فوت كرد. من ماندم و ۲ دختر نوجوان. در این مدت هزینه زندگی‌ام را به سختی تامین می‌كردم.
چند سال داری؟
۳۵ سال.
سابقه سرقت داری؟
خیر، سرقت از فروشگاه اولین اتهام سرقتم است.
چرا به سرقت رو آوردی؟
به خاطر مشكلات مالی. پولی برای تامین هزینه زندگی‌ام نداشتم. هرجایی كه برای پیدا كردن كار می‌رفتم از من ضامن می‌خواستند و وقتی متوجه فوت شوهرم می‌شدند، تقاضای غیراخلاقی از من می‌كردند. اما باور كنید من فقط می‌خواستم با فروش بسته‌های گوشت دزدی، پولی به دست بیاورم و هزینه زندگی ۲ فرزند و مادر سالخورده‌ام را تامین كنم.
حرف آخر؟
بله، اشتباه كرده‌ام و می‌دانم آخر خط به زندان ختم می‌شود. اما عاجزانه از مسوولان فروشگاه می‌خواهم از خطای من بگذرند و مرا به خاطر ۲ دخترم و تباه نشدن زندگی آنها ببخشند.
چندی پیش نیز چند خبر درباره دستگیری چند سارق صندوق های صدقات منتشر شد كه بعضاً در حد 2 هزار تومان سرقت كرده بودند و فوراً هم دستگیر و به مجازات هایی مانند حبس و شلاق و تبعید محكوم شده اند.
البته سرقت ، سرقت است و كوچكی و بزرگی یك جرم یا خلاف چیزی از زشتی اصل عمل نمی كاهد و نمی توان این انتظار را داشت كه به دلیل كوجك بودن این سرقت ها ، قانون نادیده گرفته شود ، اما می توان انتظار دیگری داشت كه كاملا به حق است و سال هاست كه مورد انتظار مردم نیز است.
انتظار بسیار ساده است :
حالا كه با دزدان یك صندوق صدقات در یك محله كوچك از شهر و یا سارق دو بسته گوشت از یك فروشگاه (كه بنا به اعتراف شخص سارق برای تامین هزینه های زندگی فرزندان و مادر سالخورده اش مجبور به انجام این عمل خلاف شده ) برخورد می شود ، انتظار طبیعی این است كه با دزدان دانه درشت اموال مردم نیز برخوردی قانونی صورت گیرد و از مسامحه ، اغماض و گروكشی پرونده ها خودداری شود.
آیا كسی كه یك صندوق صدقات را خالی می كند بیشتر به مردم و كشور ضربه می زند یا كسانی كه میلیارد میلیارد از اموال مردم و از جمله همین زنی كه در فروشگاهی در شهر تهران دستگیر شده ، به جیب زده اند و بعضاً‌هم دارای مناصبی هستند و ككشان هم نمی گزد؟!
سوال را طور دیگری مطرح كنیم:
آیا اساساً یكی از دلیل گسترش فقر در جامعه ، فساد اقتصادی برخی مدیران اقتصادی ، سیاسی و.. نبوده و نیست ؟ و آیا به فرموده بزرگان دین وقتی در جایی تلی از ثروت بادآورده را دیدیم نباید این انتظار را داشته باشیم كه تل شدن این ثروت به قیمت آوار شدن فقر روی عده دیگری از مردم همان جامعه به دست آمده است ؟
چه كسی حق آن زن كرمانشاهی را خورده كه فرزند معلول خود را با فرغون به مدرسه می برد و بر می گرداند ؟ چه كسی حق آن مادر شهید را خورده كه در زیر زمینی نمور زندگی می كند و تازه صاحبخانه جوابش كرده است ؟ و بالاخره چه كسی حق آن مادری را خورده كه مجبور می شود آبروی خود را فدای دو بسته گوشت كند تا شاید گرهی از هزاران گره ناگشوده زندگی اش باز شود ؟
ما نمی خواهیم گناه و خطا را لاپوشانی كنیم اما این انتظار را داریم كه دستگاه محترم قضایی گریبان آن مادر را رها كند و اگر ادعاهایش درباره تامین معاش مادر سالخورده و دو فرزند دخترش درست باشد ،با اغماض از خطایش ، به داد او نیز برسد و در عوض و به جای آن مادر ، گریبان آنهایی را بگیرد كه پرونده تخلفات مالی شان در بایگانی ها خاك می خورد و رسیدگی به پرونده آنهاقربانی توازن قوای سیاسی و گروكشی سیاسی این گروه با آن دسته شده است.
آیا این انتظار ، از یك مردم انقلابی كه 33 سال پیش به دلیل فساد و اختناق دستگاه حكومتی به پا خواسته و كاخ ظلم را ویران كرده اند ، انتظار زیادی است و آیا جمهوری اسلامی كه ثمره انقلاب اسلامی است نباید در برابر مفاسد اقتصادی بزرگ و دانه درشت مثل شمشیربرنده و در برابر تخلفات كوچك مردم بخشنده باشد ؟!