شیعه نیوز:
پرسش
این درست است که انبیا و فرزندان آنها را کسی نمی‌کشد جز حرام‌زاده و ولد الزنا. آیا فرزند حضرت آدم( علیه السلام ) حرام‌زاده بود، که قطعاً نبوده است؛ پس حقیقت ماجرا چیست؟ مگر روایت هم نداریم که از امام صادق( علیه السلام ) پرسیدند چرا فرعون موسی را نکشت ایشان گفتند چون ولد الزنا نبود؟ اینها چطور جمع می‌شود؟
پاسخ اجمالی
کفّار و مشرکان در برابر دعوت پیامبران الهی واکنش‌های متعددی داشتند. گروهی، آنها را تکذیب می‌کردند. قرآن در این‌باره می‌فرماید: «فَفَرِیقاً کَذَّبْتُم»؛[1] اما گروهی پا فراتر نهاده و دست به کشتن پیامبران الهی می‌زدند.[2]
روایاتی در نکوهش کسانی که انبیای الهی و فرزندان آنان و امامان معصوم( علیه السلام ) را به قتل می‌رساندند وارد شده است:
پیامبر اکرم( صلی الله علیه و آله و سلم ) فرمود:
پیامبران و فرزندان آنها را نمی‌کشند، مگر زنازادگان».[3]
همین مضمون از امام باقر( علیه السلام ) نیز نقل شده است.[4]
در ارتباط با آیه شریفه «ذَرُونِی أَقْتُلْ مُوسى»[5] از امام صادق( علیه السلام ) پرسیدند که چرا فرعون، موسی را نکشت؟! آن‌حضرت در پاسخ فرمود: زیرا پیامبران و حجت‌های پروردگار را تنها زنازادگان می‌کشند(و فرعون زنازاده نبود).[6]
روایات دیگری، قاتلان امام علی( علیه السلام ) را «ولد الزنا» اعلام می‌کند.[7]
بعد از نقل این روایات، در پاسخ به پرسش مطرح شده باید گفت:
اوّلاً: هنگامی که قابیل هابیل را به قتل رساند،[8] مرد و زنی غیر از آدم و حوا وجود نداشتند، تا بگوییم قابیل شخص زنازاده‌ای بود و هابیل را به قتل رساند.
ثانیاً: منظور از زنازاده بودن قاتلان فرزندان انبیا، انصراف به آن دسته از فرزندان پیامبران دارد که خودشان پیامبر و یا وصیّ پیامبر بودند؛ و در همین راستا در برخی روایات بالا؛ تصریح به زنازاده بودن قاتلان حجت‌های الهی دارد.
از این‌رو، با این‌که بنی‌اسرائیل تماماً از فرزندان پیامبران بودند؛ اما خدا به آنان دستور دارد که همدیگر را بکشند.[9]
اگر این تفسیر از روایات را نپذیریم، هیچ فردی را - حتی به حق و حتی در صحنه جهاد - نباید کشت، زیرا تمام نسل بشر، فرزندان پیامبری به نام آدم( علیه السلام ) هستند.
[1]. بقره، 87.
[2]. بقره، 61؛ آل‌عمران، 21 و 112.
[3]. ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، ص 79، نجف اشرف، دار المرتضویة، چاپ اول، 1356ش.
[4]. همان، ص 79.
[5]. غافر، 26.
[6]. کامل الزیارات، ص 78.
[7]. ر.ک: مجلسى، محمد باقر، بحار الأنوار، ج 27، ص 240، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، بیروت، 1403ق.
[8]. ر.ک « کشته شدن هابیل به دست قابیل»، 682؛ « علت ستیز بین هابیل و قابیل»، 20596.
[9]. ر. ک: «منظور از «فَاقْتُلُوا أَنْفُسَکُمْ» در آیه 54 سوره بقره»، 96296.
آیات مرتبط
سوره البقرة (49) : وَإِذْ نَجَّيْنَاكُمْ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذَابِ يُذَبِّحُونَ أَبْنَاءَكُمْ وَيَسْتَحْيُونَ نِسَاءَكُمْ ۚ وَفِي ذَٰلِكُمْ بَلَاءٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَظِيمٌ
سوره المائدة (27) : وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ ابْنَيْ آدَمَ بِالْحَقِّ إِذْ قَرَّبَا قُرْبَانًا فَتُقُبِّلَ مِنْ أَحَدِهِمَا وَلَمْ يُتَقَبَّلْ مِنَ الْآخَرِ قَالَ لَأَقْتُلَنَّكَ ۖ قَالَ إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ
سوره المائدة (28) : لَئِنْ بَسَطْتَ إِلَيَّ يَدَكَ لِتَقْتُلَنِي مَا أَنَا بِبَاسِطٍ يَدِيَ إِلَيْكَ لِأَقْتُلَكَ ۖ إِنِّي أَخَافُ اللَّهَ رَبَّ الْعَالَمِينَ
سوره المائدة (30) : فَطَوَّعَتْ لَهُ نَفْسُهُ قَتْلَ أَخِيهِ فَقَتَلَهُ فَأَصْبَحَ مِنَ الْخَاسِرِينَ
سوره الأعراف (103) : ثُمَّ بَعَثْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَظَلَمُوا بِهَا ۖ فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِينَ
T