نهم ذيحجه مصادف با سالروز شهادت حضرت مسلم بن عقيل سفير و نماينده سالار شهيدان در کوفه است.
پدر حضرت مسلم، عقيل بن ابي طالب و مادرش به روايت ابوالفرج «عليه» بود. زمان تولد وي مشخص نيست، اما به وسيله بعضي از قرائن، چنين استنباط مي شود که حضرت مسلم به هنگام شهادت 28 سال داشت و چون در سال 60 هجري به شهادت رسيده است، شايد ولادتش در سال 32 هجري اتفاق افتاده باشد.
شيخ صدوق در کتاب امالي از ابن عباس روايت مي کند که علي بن ابي طالب عليه السلام به رسول خدا صلي الله عليه وآله عرض کرد: توعقيل را دوست مي داري؟! فرمود: آري ، من عقيل را از دو جهت دوست دارم:
اول : اين که عقيل را براي وجود خودش دوست مي دارم.
دوم: به جهت اينکه ابوطالب او را دوست داشت، دوست مي دارم. فرزند همين عقيل در راه دوستي فرزند تو فدا مي شود و چشمان مؤمنين براي او گريان خواهد شد و ملائکه بر او درود مي فرستند.
علامه مجلسي در مورد شجاعت مسلم بن عقيل مي نويسد:
مسلم بن عقيل درميان هم سن و سالان خويش به شجاعت و سخاوت مشهور و به کثرت دانش و خرد شناخته شده بود.
محدث قمي مي نگارد: وقتي فرستادگان و نامه هاي کوفيان از حد گذشت و تعداد نامه هاي آنان به دوازده هزار رسيد، امام حسين عليه السلام در جواب آنان نامه اي بدين گونه نوشت: من برادر، پسرعمو و شخص مورد اعتماد خاندانم، مسلم بن عقيل را به سوي شما فرستادم... .
و سپس او را با قيس بن مسهر صيداوي و ... براي بيعت گرفتن راهي کوفه نمود و حضرت مسلم را به تقوا، حسن تدبير و مدارا نمودن مأمور کرد به مسلم فرمود: چنانچه ديدي مردم کوفه درباره بيعت با من متحد بودند، جريان را برايم بنويس.
حضرت مسلم بنا به فرمان امام به سمت کوفه حرکت نمود. پس از رسيدن به کوفه مردم، اظهار مسرت و خوشحالي کردند و دسته دسته به حضور آن حضرت آمدند. مسلم نامه امام را براي آنان تلاوت کرد و ايشان با شنيدن مضمون نامه، گريان شدند و با مسلم بيعت نمودند.
شيخ مفيد مي نگارد: تعداد هيجده هزار نفربا مسلم بن عقيل بيعت کردند. بعد از اين جريان بود که مسلم براي امام حسين عليه السلام نامه نوشت که: من تا کنون از هيجده هزار نفر براي شما بيعت گرفته ام، چنانچه به اين سرزمين بياييد، مناسب است. چون خبر مسلم و جريان بيعت گرفتن آن حضرت در کوفه منتشر شد، نعمان بن بشير که از طرف معاويه و يزيد، والي کوفه بود مردم را از ملاقات با مسلم برحذر داشت، ولي مردم به او اعتنايي نکردند.
افرادي چون عبدالله بن مسلم بن ربيعه که هوادار بني اميه بودند، وقتي ضعف نعمان را ديدند، اوضاع کوفه را براي يزيد نوشتند و تقاضاي والي مقتدري کردند و يزيد نيز عبيدالله بن زياد را براي کوفه در نظر گرفت. ابن زياد با چهره اي ناشناس وارد کوفه شد. به مسجد رفت و به تهديد مخالفين و تطميع آنان در صورت آرامش و وفاداري پرداخت.
اين سياست به زودي در ميان مردم سست ايمان کوفه موثر افتاد و جو کوفه به نفع ابن زياد تغييريافت، به گونه اي که مسلم بن عقيل تنها ماند. ولي با وجود بي وفايي ياران ديروز، هرگز تسليم نشد و مردانه و با شهامت تا آخرين رمق، در برابر دشمن جنگيد، تا آنجا که در اثر جراحات وارده ديگر تاب و توان خويش را از دست داد و به دست افراد مسلح ابن زياد دستگير گرديد.
سپس او را به دارالاماره بردند به دستور ابن زياد، سر مطهرش را بر فراز دارالاماره از پيکر جدا ساختند و بدين گونه نام مبارکش به عنوان نخستين شهيد نهضت خونين اباعبدالله الحسين عليه السلام در تاريخ به ثبت رسيد و پيکر مطهرش در مسجد کوفه زيارتگاه عشاق مي باشد.