آیا حضرت خدیجه( سلام الله علیها ) قبل از ازدواج با رسول خدا( صلی الله علیه و آله و سلم ) همسری داشته است؟ و چگونه امکان دارد که حضرت خدیجه( سلام الله علیها ) در سن 60 سالگی حضرت زهرا( سلام الله علیها ) را به دنیا آورده باشد؟

شیعه نیوز:
پرسش
الف. از نظر تاریخی، آیا درست است که حضرت خدیجه قبل از ازدواج با پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم ) ازدواج کرده بودند و از شوهر قبلی خود فرزندانی داشتند؟ ب. اختلاف سنّی بین پیامبر و حضرت خدیجه چقدر بوده است؟ ج. حضرت خدیجه( سلام الله علیها ) در حالی حضرت زهرا( سلام الله علیها ) را به دنیا آورد که عمرش 60 سال بود (5 سال بعد از بعثت)، چگونه زنی در سن یائسگی (بدون معجزه ) می‌تواند بچه‌ای به دنیا آورد؟
پاسخ اجمالی

در باره‌ی این‌که آیا حضرت خدیجه( سلام الله علیها )، قبل از ازدواج با پیامبر اسلام( صلی الله علیه و آله و سلم )، ازدواج دیگری داشته‌اند، در منابع اسلامی دو نظریّه وجود دارد:

الف. عده‌ای از مورّخان بر این عقیده‌اند که اول زنى که پیامبر اکرم( صلی الله علیه و آله و سلم ) با او ازدواج نمود خدیجه دختر خویلد بود، سن شریف رسول خدا( صلی الله علیه و آله و سلم ) در هنگام ازدواج، 25 سال و بنابر مشهور سن حضرت خدیجه حدود 40 سال بوده است؛ بنابراین پانزده سال با رسول خدا( صلی الله علیه و آله و سلم ) اختلاف سنی داشته‌اند. همسران قبلی حضرت خدیجه، دو نفر به نام‌های عتیق بن عایذ مخزومى و بعد از او ابو هاله اسدى بوده است که ثمره‌ی ازدواج با همسر اول دختری بوده و از همسر دوم، پسری به نام هند داشته است که بعد از ازدواج رسول خدا( صلی الله علیه و آله و سلم ) با خدیجه( سلام الله علیها )، پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم ) سرپرستی هند را به عهده گرفت.

گفتنی است؛ برخی از مورّخان ‏سنین دیگری مانند 28،[1] و 35،[2] سالگی را سن ازدواج خدیجه( سلام الله علیها ) شمرده‌اند.

ب. اما به عقیده برخی دیگر از مورّخان، حضرت خدیجه قبل از ازدواج با پیامبر( صلی الله علیه و آله و سلم )، ازدواج دیگری نداشت. آنان می گویند آنچه این نظر را تأکید می نماید این است که در برخی کتاب ها تصریح شده است، رقیه و زینب دختران هاله خواهر خدیجه بوده اند.[3] برای اطلاع بیشتر در باره این موضوع، به کتاب های تاریخی که در این زمینه نوشته شده است مراجعه کنید.[4]

ج. همان‌طور که در پرسش آمده، از دیدگاه برخی مورّخان هنگامی‌که حضرت خدیجه( سلام الله علیها )، حضرت فاطمه( سلام الله علیها ) را باردار شد پنج سال پس از بعثت نبوده و آن را بعید می‌شمارند؛ زیرا عمر حضرت خدیجه( سلام الله علیها ) در این زمان که 60 سال بود، امکان آبستنی به او نمی‌داد. اما این نظریّه به دلایلی صحیح نیست:

1. از لحاظ علمی هیچ مانعی ندارد که زنی در سن شصت سالگی وضع حمل نماید، به ویژه که خدیجه( سلام الله علیها ) از زنان قرشی بود که به سلامت جسمانی و دیر یائسگی شهرت دارند.
2. برای رفع امکان‌ناپذیری بارداری در چنین ‏سنینی، یادآور می‌شویم که قرآن کریم بعد از این‌که به همسر ابراهیم( علیه السلام )، ساره، بشارت ولادت اسحق و یعقوب فرزند اسحق( علیه السلام ) را می‌دهد، از زبان وی‏ که از روی تعجب سخن می‌گفت، نقل می‌کند: «گفت: اى واى بر من! آیا من فرزند می‌آورم در حالی‌که پیر زنم، و این شوهرم پیر مردى است؟! این راستى چیز عجیبى است!».[5] بنابر این، می‌توان گفت تولد حضرت زهرا( سلام الله علیها ) از حضرت خدیجه در سن 60 سالگی به امر و اراده‌ی الهی بوده است، و روایاتی نیز هست که این احتمال را تأیید می‌کنند؛ مانند این‌که پیامبر اکرم( صلی الله علیه و آله و سلم ) فرمود: «هنگامى که به آسمان عروج کردم، جبرئیل دستم را گرفته وارد بهشت نمود و خرمایى بهشتى به من داد، پس خرما را خوردم و در اثر آن نطفه‌اى در بطن من پدیدار شد، هنگامی‌که به زمین بازگشتم، با خدیجه همبستر شدم و خدیجه به فاطمه حامله گردید، پس فاطمه حوریّه‌اى به شکل انسان است و من هرگاه مشتاق بوى بهشت می‌شوم، بوى دخترم فاطمه را استشمام می‌کنم».[6]

[1]. عماد الدین‏ عامری، یحیى بن ابى بکر، بهجة المحافل و بغیة الأماثل‏، ج 1، ص 48، دار الصادر، بیروت، بی‌تا.

[2]. ابن کثیر دمشقى، أبو الفداء اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، ج 2، ص 295، دار الفکر، بیروت، 1407ق؛ و ر.ک: عاملی، جعفر مرتضى‏، الصحیح من سیرة النبی الأعظم‏، ج 2، ص 115 و 116، دار الحدیث‏، قم، چاپ اول، 1426ق.

[3] ر.ک: طبرسی، فضل بن حسن، إعلام الوری بأعلام الهدی، ص 139، دار الکتب الاسلامیة، تهران، چاپ سوم، 1390ق؛ مجلسی، بحار الأنوار، ج 22، ص 191، مؤسسة الوفاء، بیروت، لبنان، 1404ق؛ إربلی، علی بن عیسی، کشف الغمة، ج 1، ص 510، مکتبه بنی هاشمی، تبریز، 1381ق؛ ابو على بلعمى، تاریخنامه طبرى‏، ج 2، ص 757، تهران‏، 1373ش.

[4] مانند: عربى، حسین على، تاریخ تحقیقى اسلام‏، ج 1، ص 281 - 284، مؤسسه امام خمینى، قم‏، 1383ش.‏

[5]. هود، 72.

[6]. شیخ صدوق، الأمالی، ص 461، کتابچى، تهران، چاپ ششم، 1376ش.

T