آنطور كه به ذهن ناقص ما مي رسد اگر ما در محبتمان نسبت به شخصي صادق باشيم بايد از دشمنانش ناراحت باشيم و آغوش خود را بر آنها باز نكنيم .
اگر اينطور باشد كه قاتل شخصي كه مدعي هستيم مورد علاقه ي ما هست مورد احترام و وثوق ما باشد بايد در محبتمان شك كنيم .
امام حسين (ع) نوه پيامبر ما (ص) فرزند خليفه ي پيامبر و سيد شباب اهل جنت است .
آقايان اهل سنت مدام مي گويند ما به حضرت حسين محبت مي ورزيم و علاقه داريم .
خب ما قبول ميكنيم ولي آخه چرا عمر سعد را قبول داريد كسي كه امام حسين (ع) را به شهادت رساند ؟؟؟؟؟
از اين نوع محبت در تعجبم كه آقايان اهل سنت وقتي به عمر سعد مي رسند مي گويند شخص صادق و ثقه اي است .( آقايان مي توانند به كتاب هاي رجالي اهل سنت مانند تهذيب التهذيب و سير اعلام النبلاء در شرح حال عمر بن سعد اين مطلب را بخوانند )
آيا قتل نوه پيامبر و سرور جوانان بهشتي كافي نيست تا يك شخص از اعتبار ساقط شود ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟