هنگام ظهور امام زمان( عجه الله تعالی فرجهم الشریف )، حضرت جبرئیل( علیه السلام ) مردم جهان را به کدام‌یک از نام‌های آن‌حضرت ندا می‌دهد؟

شیعه نیوز:
پرسش
در روایات آمده است؛ در صیحه آسمانی حضرت جبرئیل( علیه السلام ) مردم جهان را به حضرت «قائم» دعوت می‌کند. در آن صیحه، حضرت جبرئیل( علیه السلام ) برای معرفی امام زمان( عجه الله تعالی فرجهم الشریف ) از کدام نام حضرت استفاده می‌کند: قائم؟ مهدی؟ حجة بن الحسن؟ م ح م د؟
پاسخ اجمالی
درباره این‌که جبرئیل( علیه السلام ) هنگام ندای آسمانی امام زمان( عجه الله تعالی فرجهم الشریف ) را با چه نامی معرّفی می‌کند؛ از روایات دو مطلب استفاده می‌شود:
یک. تصریح به نامی نشده و فقط با عبارات «بِاسْمِهِ وَ اسْمِ أَبِیه» و «اسْمُ نَبِیٍّ وَ اسْمُ أَبِیهِ اسْمُ وَصِی» بیان شده است،‏ ‏ولی این‌که نام کدام‌یک از پیامبران و یا کدام یک از امامان( علیه السلام ) است، مشخص نشده است.
دو. با نام «احمد بن عبد الله» ندا داده می‌شود؛ یعنی همان نام مبارک پیامبر گرامی اسلام( صلی الله علیه و آله و سلم )، و همان‌طور که گفته شد این دست از روایات که ظاهراً منشأ بسیاری از آنها به یک روایت برمی­گردد، بیشتر در منابع اهل سنت آمده است.

پاسخ تفصیلی
یکی از مهم‌ترین علامت‌های ظهور امام زمان( عجه الله تعالی فرجهم الشریف ) که در شمار نشانه‌های حتمی ذکر شده[1] و نزدیک‌ترین آنها به ظهور به شمار می‌رود، صدا و ندایی است که از آسمان شنیده خواهد شد. کمتر روایتی یافت می‌شود که از علایم ظهور سخن گفته، ولی به این نشانه مهم اشاره نکرده باشد. فقط در کتاب «غیبت نعمانی» از 68 روایت باب علائم ظهور، 29 روایت،[2] درباره این نشانه سخن می‌گوید و این غیر از روایت‌های دیگر باب‌ها و دیگر کتاب‌های مربوط به غیبت امام مهدی( عجه الله تعالی فرجهم الشریف ) است. موضوع ندا و صیحه آسمانی، در منابع اهل سنت هم، شبیه احادیث شیعه آمده است.[3]
در برخی روایات، درباره این ندای آسمانی به آیه «إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَیْهِمْ مِنَ السَّماءِ آیَةً فَظَلَّتْ أَعْناقُهُمْ لَها خاضِعینَ»؛[4] استدلال شده و ندای آسمانی، مصداقی برای این آیه شمرده شده است.[5] از این علامت بیشتر به «نداء» و گاه «صوت» و گاه «صیحه» تعبیر شده است.
بر طبق روایات؛ هنگام ظهور، ندایی آسمانی از سوی جبرئیل و ندایی دیگر از سوی شیطان (ابلیس) مردم را دعوت می‌کند. که ندای جبرئیل به منظور معرّفی امام مهدی( عجه الله تعالی فرجهم الشریف ) به مردم جهان است. در این‌جا به برخی از آن روایات اشاره می‌شود:
امام باقر( علیه السلام ) فرمود:
«... نداکننده‌اى از آسمان به نام حضرت قائم( عجه الله تعالی فرجهم الشریف ) ندا سر می‌دهد و هر که در مشرق و مغرب است می‌شنود، هیچ خفته‌اى نمی‌ماند مگر این‌که بیدار می‌شود، و هیچ ایستاده‌اى نمی‌ماند مگر این‌که می‏نشیند، و هیچ نشسته‌اى نمی‌ماند مگر این‌که از وحشت آن صدا بر دو پاى خویش بر می‌خیزد، پس خداوند هر که را بدان آوا عبرت پذیرد و پاسخ گوید مورد رحمت قرار دهد که آن صداى نخستین آواى جبرئیل روح الأمین( علیه السلام ) است. پس در آن تردید نکنید، بشنوید و اطاعت کنید، و در پایان روز آواز ابلیس ملعون است که ندا در می‌دهد: بدانید که فلانى مظلومانه کشته شد، براى این‌که مردم را دچار شک و گرفتارى سازد. پس بسى افراد شک‌کننده سرگردان در آن روز پدید آیند که در آتش سرازیر خواهند شد، پس اگر در ماه رمضان آوائى شنیدید در آن تردید نکنید که صداى جبرئیل است، و نشانه آن این است که او به نام قائم و اسم پدرش ندا سر می‌دهد...».[6]
«از علامات ظهور او خروج سفیانی است از شام و خروج یمانى و صیحه و آوازى از آسمان در ماه رمضان و منادى ندا کند به اسم او و اسم پدر او».[7]
داود بن کثیر رقى می‌گوید: به امام صادق( علیه السلام ) عرض کردم: من به فدایت این امر(حکومت حق و الهى) آن‌قدر به درازا کشید که دل‌ها تنگ شد و از اندوه جانمان به لب رسید. آن‌حضرت فرمود: «این کار در آخرین مرحله ناامیدى و سخت‌ترین مرتبه غم و اندوه انجام خواهد گرفت آواز دهنده‌اى از آسمان به نام امام قائم و نام پدرش آواز خواهد داد»، پرسیدم: فدایت شوم نامش چیست؟ امام( علیه السلام ) فرمود: «نام او، نام یک پیامبر و نام پدرش، نام جانشینى است‏».[8]
در منابع اهل سنت از پیامبر اکرم( صلی الله علیه و آله و سلم ) نقل شده است: «هنگامی که ندا دهنده‌ای از آسمان ندا می‌دهد: ای مردم! همانا خدای - عزّ و جلّ- از شما، ستم ستمکاران و نفاق منافقان و پیروانشان را قطع و برداشته است، و بهترین شخص امت محمد( صلی الله علیه و آله و سلم ) را بر شما ولایت داده است، به او در مکه ملحق شوید، او مهدی و نام او احمد بن عبد الله است».[9] البته سید بن طاوس نیز این روایت را در کتاب «التشریف بالمنن فی التعریف بالفتن‏»[10] آورده است.
درباره این‌که جبرئیل( علیه السلام ) هنگام ندای آسمانی با چه نامی امام زمان( عجه الله تعالی فرجهم الشریف ) را معرّفی می‌کند؛ از روایات دو مطلب استفاده می‌شود:
یک. تصریح به نامی نشده و فقط با عبارات «بِاسْمِهِ وَ اسْمِ أَبِیه» و «اسْمُ نَبِیٍّ وَ اسْمُ أَبِیهِ اسْمُ وَصِی» بیان شده است،‏ ‏ولی این‌که نام کدام‌یک از پیامبران و یا کدام یک از امامان( علیه السلام ) است، مشخص نشده است.
دو. با نام «احمد بن عبد الله» ندا داده می‌شود؛ یعنی همان نام مبارک پیامبر گرامی اسلام( صلی الله علیه و آله و سلم )، و همان‌طور که گفته شد این دست از روایات که ظاهراً منشأ بسیاری از آنها به یک روایت برمی­گردد، بیشتر در منابع اهل سنت آمده است.

[1]. ر.ک: شیخ مفید، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج 2، ص 371، کنگره شیخ مفید، قم، چاپ اول، 1413ق؛ شیخ حر عاملی، اثبات الهداة بالنصوص و المعجزات، ج 5، ص 64، اعلمی، بیروت، چاپ اول، 1425ق.
[2]. ر.ک: ابن أبی زینب (نعمانی)، محمد بن ابراهیم، الغیبة، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، نشر صدوق، تهران، چاپ اول، 1397ق: روایت‌های شماره 9 - 11، 13 - 17، 19 - 23، 25 - 29، 31 - 35، 54 و 63 - 67 از باب 14، «ما جاء فی العلامات التی تکون قبل قیام القائم ( عجه الله تعالی فرجهم الشریف ) و یدل على أن ظهوره یکون بعدها کما قالت الأئمة( علیه السلام )»، ص 252 – 267، 274، 278 – 279.
[3]. ر.ک: مروزی، نعیم بن حماد، کتاب الفتن، ص 209 و 236، دار الفکر، بیروت، 1414ق؛ مقدسی سلمی شافعی، یوسف بن یحیى، عقد الدرر فی أخبار المنتظر و هو المهدی( علیه السلام )، محقق و مصحح: بورینی، شیخ مهیب بن صالح، ص 101، 122، 135، 151، 170، 171، 206، 207، 229، 343، مکتبة المنار، الزرقاء، أردن، چاپ دوم، 1410ق؛ متقی هندی، علاء الدین علی، کنز العمال، ج 14، ص 588، مؤسسة الرسالة، بیروت، 1409ق؛ ذهبی، شمس الدین محمد بن أحمد، سیر اعلام النبلاء، ج 11، ص 448، مؤسسة الرسالة، بیروت، 1413ق.
[4]. شعراء، 4: «اگر ما اراده کنیم، از آسمان بر آنان آیه‏اى نازل مى‏کنیم که گردنهایشان در برابر آن خاضع گردد».
[5]. قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، محقق و مصحح: موسوی جزائری، سید طیب،‏ ج 2، ص 118، دار الکتاب، قم، چاپ سوم، 1404ق؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 8، ص 310، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق؛ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، ج 2، ص 372، دار الکتب الاسلامیة، تهران، چاپ دوم، 1395ق.
[6]. الغیبة، ص 254.
[7]. اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمة فی معرفة الأئمة، محقق و مصحح: رسولی محلاتی، هاشم، ج 2، ص 523، نشر بنی هاشمی، تبریز، چاپ اول، 1381ق؛ ر.ک: «هویت سفیانی، یمانی، خراسانی، شعیب ابن صالح و زرقاوی»، سؤال ۷۲۲۹؛ «علایم ظهور امام زمان ( عجه الله تعالی فرجهم الشریف )، سؤال ۲۱۹.
[8]. الغیبة، ص 181: «مُحَمَّدُ بْنُ هَمَّامٍ قَالَ حَدَّثَنَا جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ مَالِکٍ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ الْمَدِینِی قَالَ حَدَّثَنَا عَلِی بْنُ أَسْبَاطٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ دَاوُدَ بْنِ کَثِیرٍ الرَّقِّی قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ( علیه السلام ) جُعِلْتُ فِدَاکَ قَدْ طَالَ هَذَا الْأَمْرُ عَلَینَا حَتَّى ضَاقَتْ قُلُوبُنَا وَ مِتْنَا کَمَداً فَقَالَ إِنَّ هَذَا الْأَمْرَ آیسَ مَا یکُونُ مِنْهُ وَ أَشَدَّهُ غَمّاً ینَادِی مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ بِاسْمِ الْقَائِمِ وَ اسْمِ أَبِیهِ فَقُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ مَا اسْمُهُ فَقَالَ اسْمُهُ اسْمُ نَبِی وَ اسْمُ أَبِیهِ اسْمُ وَصِی».‏
[9]. دانی، عثمان بن سعید، السنن الواردة فی الفتن و غوائلها و الساعة و أشراطها، ج 5، ص 1089، دار العاصمة، الریاض، چاپ اول، 1416ق؛ عقد الدرر فی أخبار المنتظر و هو المهدی( علیه السلام )، ص 101.
[10]. ابن طاووس، علی بن موسی، التشریف بالمنن فی التعریف بالفتن المعروف بالملاحم و الفتن، ص 281، مؤسسة صاحب الأمر( عجه الله تعالی فرجهم الشریف )، قم، چاپ اول، 1416ق.