هشام که آتش حسد در وجودش شعله ور شده بود به او گفت: «برو و از او بپرس: مردم در روز قيامت که پنجاه هزار سال طول مي‌کشد، چه مي‌خورند و چه مي‌آشامند تا زماني که نوبت حساب آنها برسد.»
کد خبر: ۲۰۷۷
۰۰:۰۰ - ۲۶ آذر ۱۳۸۶
در سال 106 هجري که هشام بن عبدالملک به عزم حج به مکه رفت، روزي پس از اداء مناسک حج در مسجد الحرام، حضرت امام باقر عليه‌السّلام را ديد که در مسجد جلوس فرموده و اطراف او را گروهي انبوه از مسلمين گرفته‌اند و پرسش‌ها و مسائل خود را از آن حضرت مي‌پرسند و پاسخ مي‌‌شنوند و مردم نسبت به او کمال ادب و خضوع و احترام را دارند.
هشام از «سالم» مشاور خود پرسيد: «اين مرد کيست که تا اين حدّ مورد احترام مردم است.»
گفت: «اين مرد ابوجعفر محمد بن علي بن الحسين عليهم‌السّلام است و مردم فريفته و دوستدار او هستند.»
هشام که آتش حسد در وجودش شعله ور شده بود به او گفت: «برو و از او بپرس: مردم در روز قيامت که پنجاه هزار سال طول مي‌کشد، چه مي‌خورند و چه مي‌آشامند تا زماني که نوبت حساب آنها برسد.»
سالم در جمع مردم نشست و سؤال را پرسيد.
حضرت ابي جعفر عليه‌السّلام به او فرمود: «يَحْشُرُ النّاسُ علي مثل قرصة البدْر النَّقي فيها أنهار متفجّره ، يأکلونَ و يشربونَ حتّي يفرغ من الحسابِ»
در آن روز مردم از نان « حواريون» که آب گوارا در آن هست مي‌خورند و مي‌آشامند تا از حساب فراغت يابند.
سالم برگشت و سخن امام عليه‌السّلام را به هشام باز گفت.
هشام انديشيد که شايد بتواند بر ابوجعفر عليه‌السّلام غالب شود ، لذا گفت: «برو و سؤال کن در آن غوغا و هول هيبت چگونه ميل به خوراک پيدا مي‌کنند؟»
« سالم » باز آمد و سؤال را مطرح کرد. حضرت در پاسخ فرمود: « فِي النّارِ أشْغَل يشغلُو عَنْ أنْ قالوُ «أفيضوا عَلَيْنا مِن الماء أو ممّا رَزَقَکُمُ اللهُ» ( اعراف/50)
اشتغال اهل آتش، از آتش بيشتر است از اشتغال اهل محشر به هول و هيبت حساب؛ با اين وجود کساني که در جهنم و در ميان آتشند، به فکر خوردن و آشاميدن هستند و مي‌گويند: «به ما دهيد از آب از آنچه به شما روزي شده.»
شام با شنيدن اين پاسخ سر به زير انداخت و خاموش شد.