1- ابوحمزه ثمالي آورده است که: در يکي از روزها در محضر درس امام محمدباقر عليه السلام بودم، هنگامي که حاضران رفتند، امام باقر عليه السلام فرمود:
اباحمزه! از رخدادهايي که خداوند آن را قطعي ساخته است قيام قائم ماست. هر کس در آنچه ميگويم ترديد کند با حال کفر به خدا، او را ملاقات خواهد کرد. آنگاه افزود: پدر و مادرم فداي وجود گرانمايه او باد که همنام و همکنيه من است و هفتمين امام پس از من. پدرم فداي کسي باد که زمين را لبريز از عدل و داد ميکند همان گونه که به هنگامه ظهورش از ستم و بيداد لبريز است.
يا اباحمزه! هر کس سعادت ديدار او را داشت و همان گونه که به پيامبر صلي الله عليه و آله و علي عليه‌السلام سلام و درود ميگويد بر آن حضرت درود گفت و فرمانبردار او گرديد، بهشت بر او واجب ميگردد و هر کس به آن وجود گرانمايه سلام نگفت، خداوند بهشت را بر او حرام ساخته و او را در آتش سوزان جاي خواهد داد و چه بدجايي است جايگاه ستمکاران!
2- بانوي دانش پژوهي که به (امهاني) شهرت داشت آورده است که بامدادي بر حضرت باقر عليه السلام وارد شدم و گفتم: سرورم! آيهاي از قرآن شريف، ذهن و فکرم را به خود مشغول داشته و خوابم را ربوده است .
فرمود: کدام آيه امهاني؟ بپرس!
گفتم: اين آيه شريفه که ميفرمايد: فلا اقسم بالخنس. الجوار الکنس.
فرمود: به به! چه مسئله خوبي پرسيدي، اين مولود گرانمايهاي است در آخرالزمان. او (مهدي) اين عترت پاک است. مهدي خاندان وحي و رسالت، براي او غيبت و حيرتي است که گروهي در آن گمراه ميگردند و گروه‌هايي راه حق و هدايت را مييابند. خوشا به حالت اگر او و زمان او را درک کني ... و خوشا به حال آنان که او را درک خواهند نمود.
1- بحارالانوار، ج 24، ص 241
2- سوره تکوير، آيه 16 و 17
3- اکمال الدين، شيخ صدوق، ج 1، ص 330 / بحارالانوار، ج 51، ص 137