شیعه نیوز:
پرسش
با توجه به این‌که در قرآن آمده است که؛ کودکان را تا دو سال کامل شیر دهید و تعداد فرزندان حضرت زهرا( سلام الله علیها ) و زمان زندگی مشترک آن‌حضرت تا شهادت ایشان آیا امکان عمل به این دستور قرآنی وجود داشته است؟
پاسخ اجمالی
خداوند در قرآن می‌فرماید: «دوران حمل و از شیر بازگرفتنش سى ماه است ... ».[1]
در آیه دیگر می‌فرماید: «مادران، فرزندان خود را دو سال تمام، شیر می‌دهند. [این] براى کسى است که بخواهد دوران شیرخوارگى را تکمیل کند».[2]
با توجه به آیات شریفه‌ای که در بالا ذکر شد، توجه به نکاتی لازم است:
الف. دو سال شیردادن واجب نیست، بلکه مدت اعلام شده نشانگر آن است که بیش از این نباید شیر داد، و بر این اساس، جایز است که مدّت شیردادن کمتر از دو سال باشد.[3]
ب. حضرت فاطمه زهرا( سلام الله علیها ) در طول ده سال زندگی مشترک خود چهار فرزند به دنیا آوردند و با آن‌که فاصله میان برخی فرزندان کمتر از دو سال بود؛ شاید امکان شیردهی دوساله مستقل برای همه فرزندان حضرتشان فراهم نبود، اما همواره این امکان وجود داشت که دو فرزند با هم و به صورت مشترک در حال شیرخوارگی بوده و با غذاهای مکمل تقویت می‌شدند.
[1]. احقاف، 15.
[2]. بقره، 233.
[3]. حلّى سیوری، مقداد بن عبدالله، کنز العرفان فی فقه القرآن، ج 2، ص 232، قم، انتشارات مرتضوى، چاپ اول، 1425ق.
آیات مرتبط
سوره البقرة (233) : وَالْوَالِدَاتُ يُرْضِعْنَ أَوْلَادَهُنَّ حَوْلَيْنِ كَامِلَيْنِ ۖ لِمَنْ أَرَادَ أَنْ يُتِمَّ الرَّضَاعَةَ ۚ وَعَلَى الْمَوْلُودِ لَهُ رِزْقُهُنَّ وَكِسْوَتُهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ ۚ لَا تُكَلَّفُ نَفْسٌ إِلَّا وُسْعَهَا ۚ لَا تُضَارَّ وَالِدَةٌ بِوَلَدِهَا وَلَا مَوْلُودٌ لَهُ بِوَلَدِهِ ۚ وَعَلَى الْوَارِثِ مِثْلُ ذَٰلِكَ ۗ فَإِنْ أَرَادَا فِصَالًا عَنْ تَرَاضٍ مِنْهُمَا وَتَشَاوُرٍ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا ۗ وَإِنْ أَرَدْتُمْ أَنْ تَسْتَرْضِعُوا أَوْلَادَكُمْ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِذَا سَلَّمْتُمْ مَا آتَيْتُمْ بِالْمَعْرُوفِ ۗ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ
سوره لقمان (14) : وَوَصَّيْنَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَيْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْنًا عَلَىٰ وَهْنٍ وَفِصَالُهُ فِي عَامَيْنِ أَنِ اشْكُرْ لِي وَلِوَالِدَيْكَ إِلَيَّ الْمَصِيرُ
سوره الأحقاف (15) : وَوَصَّيْنَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَيْهِ إِحْسَانًا ۖ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهًا وَوَضَعَتْهُ كُرْهًا ۖ وَحَمْلُهُ وَفِصَالُهُ ثَلَاثُونَ شَهْرًا ۚ حَتَّىٰ إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَبَلَغَ أَرْبَعِينَ سَنَةً قَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَعَلَىٰ وَالِدَيَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَأَصْلِحْ لِي فِي ذُرِّيَّتِي ۖ إِنِّي تُبْتُ إِلَيْكَ وَإِنِّي مِنَ الْمُسْلِمِينَ
T