«من جلس علی بساط الرضا لم ینله مکروه». این روایت منتسب به امام علی( علیه السلام ) را در چه کتاب‌هایی می‌توان یافت؟

شیعه نیوز:
پرسش
این سخن امام علی( علیه السلام ): «من جلس علی بساط الرضا لم ینله مکروه»، در چه کتابی آمده است؟
پاسخ اجمالی
در منابع عرفانی[1] روایتی از امام علی( علیه السلام ) نقل شده است که می‌فرماید: «من جلس علی بساط الرّضا لم ینله مکروه»؛ کسى که بر بساط رضا نشیند (راضی به رضای خدا باشد)، بدى به او نرسد.
محتوای این روایت بیانگر راضى بودن به قضاء و قدر الهى‏ است؛ و کلمه «رضا» در این روایت به معنای خوشنودى، خوش‌دلى و تسلیم شدن است. و در اصطلاح عرفانى «رفع کراهت قلب نسبت به مقدّرات و شیرین شدن سختی‌هاى احکام قضاء و قدر».[2]
سعدی شیرازی در این زمینه می‌سراید:
یار آن بود که صبر کند بر جفای یار
ترک رضای خویش کند در رضای یار
این‌که در روایت می‌خوانیم که هیچ مکروهی بر او وارد نمی‌شود، نیز می‌تواند از این بابت باشد که چنین فردی حتی مصائب و مشکلات را شیرین می‌بیند؛ زیرا در صورت صبر و ثبات قدم، همین مصائب، مقدمه‌ای برای توجه ویژه خدا به او خواهد بود و به تعبیر حافظ شیرازی:
هاتف آن روز به من مژده این دولت داد
که بدان جور و جفا صبر و ثباتم دادند

[1]. کاشانی(م 735ق)، عز الدین محمود بن على‏، مصباح الهدایة و مفتاح الکفایة، ص 403، تهران، هما، چاپ اول‏، بی‌تا؛ آملی(قرن هشتم)، شمس الدین محمد بن محمود، نفائس الفنون فی عرائس العیون، ج ‏2، ص 26، تهران، اسلامیه، 1381ش.
[2]. آشتیانى، احمد، سر سلوک (ترجمه و شرح رساله الولایة)، مترجم، رودگر، محمد جواد، ص 340، قم، آیت اشراق، چاپ اول، 1386ش.

آیات مرتبط

سوره المائدة (119) : قَالَ اللَّهُ هَٰذَا يَوْمُ يَنْفَعُ الصَّادِقِينَ صِدْقُهُمْ ۚ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۚ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ۚ ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ
سوره التوبة (59) : وَلَوْ أَنَّهُمْ رَضُوا مَا آتَاهُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَقَالُوا حَسْبُنَا اللَّهُ سَيُؤْتِينَا اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَرَسُولُهُ إِنَّا إِلَى اللَّهِ رَاغِبُونَ
سوره التوبة (62) : يَحْلِفُونَ بِاللَّهِ لَكُمْ لِيُرْضُوكُمْ وَاللَّهُ وَرَسُولُهُ أَحَقُّ أَنْ يُرْضُوهُ إِنْ كَانُوا مُؤْمِنِينَ
سوره التوبة (100) : وَالسَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهَاجِرِينَ وَالْأَنْصَارِ وَالَّذِينَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسَانٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ وَأَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي تَحْتَهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۚ ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ
سوره مريم (6) : يَرِثُنِي وَيَرِثُ مِنْ آلِ يَعْقُوبَ ۖ وَاجْعَلْهُ رَبِّ رَضِيًّا
سوره الأحزاب (51) : تُرْجِي مَنْ تَشَاءُ مِنْهُنَّ وَتُؤْوِي إِلَيْكَ مَنْ تَشَاءُ ۖ وَمَنِ ابْتَغَيْتَ مِمَّنْ عَزَلْتَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكَ ۚ ذَٰلِكَ أَدْنَىٰ أَنْ تَقَرَّ أَعْيُنُهُنَّ وَلَا يَحْزَنَّ وَيَرْضَيْنَ بِمَا آتَيْتَهُنَّ كُلُّهُنَّ ۚ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا فِي قُلُوبِكُمْ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَلِيمًا
سوره المجادلة (22) : لَا تَجِدُ قَوْمًا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ يُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَوْ كَانُوا آبَاءَهُمْ أَوْ أَبْنَاءَهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ ۚ أُولَٰئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ الْإِيمَانَ وَأَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ ۖ وَيُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ۚ أُولَٰئِكَ حِزْبُ اللَّهِ ۚ أَلَا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ
سوره الغاشية (9) : لِسَعْيِهَا رَاضِيَةٌ
سوره الفجر (28) : ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً
سوره الليل (21) : وَلَسَوْفَ يَرْضَىٰ
سوره الضحى (5) : وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَىٰ
سوره البينة (8) : جَزَاؤُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۖ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ۚ ذَٰلِكَ لِمَنْ خَشِيَ رَبَّهُ
سوره القارعة (7) : فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَاضِيَةٍ

T