شیعه نیوز:
پرسش
تبدیل شدن سکه‌های طلا به سفال مربوط به کدام منزل، و آیات نقش شده بر روی سفال‌ها مربوط به کدام سوره‌ها و آیات است؟
پاسخ اجمالی
گروهی از سپاهیان یزید، مأمور به حمل سر امام حسین( علیه السلام ) و اسرای کربلا به شام بودند. سکه‌هایی در اختیار این افراد بود که یا از سپاه حضرتشان به غنیمت گرفته و یا از دیگران هدیه و رشوه گرفته بودند. بر اساس برخی گزارش‌ها، بخشی از این سکه‌ها به صورت اعجاز‌آمیز تبدیل به سنگ و سفال شد:
1. یکی از افرادی که سر مطهر امام حسین( علیه السلام )[1] را از کوفه به سمت شام می‌برد، نقل می‌کند که وقتی سر امام( علیه السلام ) را به معبد راهبی مسیحی رساندیم، او مقدار ده هزار درهم به ما داد تا مدت یک شب سر مطهر امام( علیه السلام ) را در نزد خود نگهدارد. فرمانده گروه نیز این معامله را پذیرفت و سکه‌ها را دریافت کرده و آنها را بررسی کرد تا اصلی و به اندازه باشند ... سپس هنگامی که به نزدیک دمشق رسیدند، فرمانده از سپاهیانش خواست که آن پول را نزد او بیاورند و وقتی آن پول‌ها را آوردند، هم فرمانده و هم سپاهیانش دیدند که آن پول‌ها به سفالی تبدیل شده و در یک طرف آنها نوشته شده بود: «لا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غافِلًا عَمَّا یَعْمَلُ الظَّالِمُونَ»؛[2] هرگز گمان نکنید که خدا از رفتار ستم‌گران، غافل است.
و در طرف دیگر آن سکه‌ها این آیه دیده می‌شد: «وَ سَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ»؛[3] آنها که ستم کردند به زودى می‌دانند که بازگشتشان به کجا است.[4]
2. از ابن عباس روایت شده است: ام کلثوم به نماینده ابن زیاد گفت: این هزار درهم را بگیر و سر مبارک حسین( علیه السلام ) را مقداری جلوتر ببر و ما را سوار بر شتران و در انتهای جمعیت قرار ده تا مردم به سرها نگاه کرده و به ما ننگرند. آن فرد پول‌ها را گرفت و سر مقدس امام حسین( علیه السلام ) را جلوتر برد، اما فردای آن روز، هنگامی که به درهم‌ها نگریست، تنها سنگ‌های سیاهی را مشاهده کرد که آیات «وَ لا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غافِلًا عَمَّا یَعْمَلُ الظَّالِمُونَ»[5] و «وَ سَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُون»[6] بر دو طرف آن نگاشته شده بود.
[1]. ر. ک: «ضربه زدن یزید با عصای خیزران بر سر امام حسین( علیه السلام )»، 46936؛ «سر امام حسین( علیه السلام ) و تلاوت قرآن»، 48332.
[2]. ابراهیم 42.
[3]. شعراء 227.
[4]. قطب الدین راوندی، سعید بن عبد اللّٰه، الخرائج و الجرائح، ج 2، ص 579 - 580، قم، مؤسسه امام مهدی(عج)، چاپ اول، 1409ق.
[5]. ابراهیم 42.
[6]. ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی طالب ع، ج 4، ص 60، قم، علامه، چاپ اول، 1379ق.
T