به گزارش «شیعه نیوز»، بامداد امروز دوشنبه «سیدضیاالدین» مدیر دبیرستان «عبدالغفور ندیم» در منطقه یازدهم شهر کابل در دروازه ورودی این مدرسه هدف حمله افراد مسلح ناشناس قرار گرفت و کشته شد.
مهاجمان مانند سایر ترورها به سادگی از محل حادثه موفق به فرار شدند و پلیس نیز در پاسخ به سوال خبرنگاران همان حرف های تکراری که مهاجم فرار کرده، تحقیقات آغاز و پرونده در دست بررسی است، گفته اند.
این نوع حوادث طی هفته اخیر بشدت افزایش یافته است، دیروز افراد مسلح ناشناس یک پزشک را در شهر «فیروزکوه» مرکز استان غور با شلیک گلوله از پای در آورد.
شنبه شب گذشته هم همین افراد ناشناس «رازمحمد» فرماندار شهرستان «جغتو» استان «میدان وردک» را در منطقه پنجم شهر کابل بقتل رساند و هم زمان با آن یک نفر دیگر در فاصله دو کیلومتری آن در «گولایی دواخانه» در منطقه ششم در غرب کابل کشته شد.
شامگاه همین روز مولوی «حیات الدین» یکی از علمای شناخته شده اهل سنت در شهر «مزارشریف» شکار مهاجمان ناشناس شد.
پیش از ظهر و بعد از ظهر روز یکشنبه یک قاضی و یک مامور دولتی در استان «پروان» در شمال کابل پایتخت از اثر حمله همین گروه ناشناس جان باختند.
علاوه بر آن بمب های مقناطیسی نیز در هر هفته قربانیان خود را دارد که نهادهای امنیتی کمتر به آن توجه کرده اند.
طبیعی است در کشوری که در یک ماه چندین حمله انتحاری و تهاجمی صدها کشته و زخمی برجای بگذارد حوادث تروریستی و بمب مقناطیسی بطور قابل ملاحظه ای جلب توجه نخواهد کرد.
مقامات دولتی نیز تاکنون به بیان همان جمله معروف « تحقیقات شروع شده و پرونده در دست بررسی است و نتایج به اطلاع عموم خواهد رسید» اکتفا کرده و خبری از دستگیری هیچ مظنونی نیست.
پلیس شهر کابل در تشریح ضعف امنیت در این شهر و عدم کشف سرنخ برای ترورهای از این دست همواره به موضوع کاستی در ظرفیت های فنی، تجهیزات، سازمان اطلاعاتی و توانایی نیروهای پلیس مرتبط می سازد و از دهها اقدام پیشگیرانه که در برابر وقوع جرم انجام شده خبر می دهد.
این میزان ترور که طی سه روز گذشته صورت گرفته اگر در یک محدوده زمانی طی یک ماه محاسبه شود مایه نگرانی است و هیچ کسی نمی داند که چه زمانی هدف بعدی افراد ناشناس خواهد بود.
در کشوری مثل افغانستان که چهاردهه جنگ از اثر تهاجم بیگانگان و جنگ های داخلی دشمنی های فراوانی خلق کرده است می تواند با استفاده از وضعیت کنونی تسویه حساب هایی شخصی نیز با این شیوه در جریان باشد.
اما تنها داغ آن برای خانواده کشته شدگان می ماند و تروریست های ناشناس روزهای بعد دلسوخته ای دیگر را به جمع این خانواده ها می افزایند.
کارشناسان مسائل جنایی و نظامی هم باور دارند که 40 سال جنگ وضعیتی را در کشور بوجود آورده است که مسائل مختلف از دشمنی های شخصی، خواست های مشروع و نامشروع منجر به چنین ترورهای شود.
«میرزامحمدیارمند» معاون سابق وزارت کشور افغانستان به ایرنا گفت: ترور یک قاضی می تواند منشأ یک حکم علیه یک قاتل، یک دزد و یا جرمی دیگر باشد.
وی در پاسخ به سوال ایرنا که ترور مدیر یک مدرسه چگونه است؟ هم گفت: وی خود شاهد بوده است که یک شاگرد مدرسه از استاد نمره بیشتری طلب کرده بود که حتی این وضعیت نیز می تواند منجر به ترور شود.
به اعتقاد یارمند بیشتر ترورها تسویه حساب شخصی است تا سازمان یافته اما برای جلوگیری از آن پلیس تلاش های انجام می دهد اما با توجه به وضعیت کشور جلوگیری کامل آن ناممکن است.
وی پیشنهاد می کند که در هر محل و منطقه باید شورای مردمی با مساعی پلیس و نهادهای امنیتی دایر و این شورا بطور کامل و آگانه با پلیس همکاری کنند.
به گفته وی اگر مورد مشکوک و حادثه ای در زمان وقوع آن به پلیس گزارش داده شود، امکان جلوگیری و دستگیری هرچه زودتر مجرم ممکن است و در غیر آن هم پلیس پیگیر قضیه خواهد بود.
ترور روحانیون و علمای دینی که آشکارا با افکار گروه های تکفیری مقابله می کنند وبیانگر حقایق اسلام هستند می تواند صدای روحانیون دیگر را خاموش کند و این برای تروریست ها و حامیانشان یک هدف مهم محسوب شود.
ترور همواره بیانگر ضعف های حریف در میدان مقابله رو در روست و می تواند نشانه ناتوانی آنها باشد.
اما در هر صورت افزایش ترورها و افراد از اقشار مختلف جامعه زنگ خطری جدی برای نگرانی و بی باوری مردم برای تأمین امنیت خود آنهاست که این وضعیت می تواند به کاهش اعتماد به دولت منجر شود و تبعات آن برای دولت نیز کم نخواهد بود.